خدایِ من چه زیباست قو!
و از آن روست که شکوهِ دریا؛
می خندد بر خَرامیدنِ آرامَش؛
و موج موج بوسه می زند؛
بر بال هایِ وفادارش
و ابر های عالم می گریند؛
وقتی او؛
در میعادگاهِ عشقبازی ی نخستین:
آوازِ حسرت می خواند
و می میرد!
این خُروس هم زیباست!
اما اِفاده اش؛
بانگِ بلندِ اوست،
و تُخم هایی چند؛
که مُرغ هایِ بی شمارَش؛
بر چلغوز هایِ حقیر می گذارند.
* قو چونان عشق و همه ی عشاقِ نامدار، “مونوگام” است و خروس “پُلی گام” یا “مولتی گام”.
۰
۰
رای ها
امتیاز بدهید!