از مجموعه ی: “آوازهای شهریور”
آه! آهویِ گوشه گیرِ گُم شده در خویش؛
رَوَنده باش و هویدا شو!
مرگ در برف:
میراثِ ماندگار بودن ست!
بُگذر!
خیالِ سبزِ گریزانِ تو؛
همتبارِ درختان نیست
ایستایی یِ تو؛
ریشه ات را چون برگ و برت می سوزد.
بُگذر!
هان! ای گَوَزنِ زخمی ی عاشق!
این “راش” را ببین!
که از پَسِ طوفانِ روزِ پیش؛
چونان ستونِ آسمان، سرافراز مانده است
فرق است میانِ سرنوشتِ گوزن و سرشتِ “راش”!
بُگذر!
مرداد ۱٣۹٣ – اِسِن
راش: گونه ای از درختانِ پهن برگ است که در مناطقِ نیمه مرطوب و نیمه مرتفع، مثلِ شمالِ ایران، اروپایِ مرکزی و شرقِ دور می روید. این درخت به “رفیقِ آهوان” معروف است.
1378 -1401 (2000 – 2023) * کپی رايت