تندیسِ زنده ئی که در خیال
پیشِ رویِ من است
نمادِ کمالی ست
که هنر را جاودانه می‌‌کند.
***
می خواهم اش
بی آن که بداند.
جادویِ جوانی‌‌اش جوان می‌‌کندم،
و ژرفاییِ اندیشه‌هایِ شگرف اش
آزمونِ سالگشتگی‌ام را به چالش می‌‌خواند.
.
از دوردستِ مقامِ مسافت-
در دیرترین میعادِ زمان
دوست می‌‌دارم اش،
بی آن که بداند که کیستم
و در کجایِ جهان،
بر مرزِ کدامان فصل
با شکیب و شتاب
گام برمی شمرم،
تا خوش‌ترین آرزویِ محال را
جسارتِ امکان دهم.
.
می خواهم اش-
و او نمی داند
هنرِ ناب
جلوه گاهِ دلفریبیِ اوست،
و کسی در اقصایِ بعدِ مکان و زمان،
بر بلندایِ هوس ایستاده است
گریبان دریده ز شرمِ خواهشِ ممنوع،
و که آئینه دق را
به آه‌گونه‌ی هیهات
می‌‌شکند.
**********
تیبوران- ۲۹ جون ۲۰۲۰
