جنگ نرم علیه دادخواهی اعدام های سال ۶۷ – ف. تابان

عنوان : اگر بخش نظرات واقعا جهت تبادل نظر و انتقاد به نویسنده یا نظر نویسنده است
آقای تابان محترم,

اگر بخش نظرات واقعا جهت تبادل نظر , و انتقاد به نویسنده
یا نظر نویسنده است لطف کنید و آنچه که در رابطه با مقاله
یا سخنرانی شما دوستان مطرح کردند جواب دهید یا بخش
نظرات در رابطه با این سخنرانی خود را ببندید.
دادن جواب به انتقادها و سوآلات این امر بدیهی را
تاکید میکند که نظر “دیگران” برای نویسنده یا سخنران مهم
میباشد.

با احترام
هادی شهاب
٨۶۷۴۶ – تاریخ انتشار : ۱٣ مهر ۱٣۹۷       

عنوان : موتور کشتار
اگر از این موضوع که بعضی ها با شیوه طلبکارانه،با اتهام زنی ی خاصی، اعمال و نیات خاص خودشان را به پیش می برند بگذریم
( البته بایدگفت
مطالبی که این اتهام زنندگان اشاره می کنند ممکن است، حداقلی از واقعیت را هم دارا باشند اما پررنگ کردن موارد اتهامی به دیگران می تواند نوعی فرار به جلو محسوب شود که این روش اتهام زنی اشان می تواند به قصد به حاشیه بردنِ اقداماتِ تاریخی پرسش برانگیزِ خودشان نیز معنی دهد)؛
باید گفت:
اگر بخواهیم پیام گفتاری آقای تابان گرامی که تبدیل به نوشتاری شده است را مورد بررسی و توجه قرار دهیم و در مورد مطالبی از ایشان نظری را مطرح کرد می توان گفت:
بی گمان، هر جنایتی و هر خیانتی قابل بخشیدن نیست(جنایت و خیانت هم با توجه به معیارها و ایده های خاص معانی مختلفی یافته است و می یابد چه بسا در شرایطی دیگر، جای دادخواه و متهم عوض شود)
بلکه:
علاوه بر دادگاه تاریخ که رأیش ، تصمیم یک هیئت منصفه ی جمعی را با خود دارد،
چنانچه، متهم یا مجموع متهمین زنده هستند، در یک دادگاه صالحه با یک هیئت منصفه ای که روح خردگرای انسانمدارانه ای برآن حاکم است،می بایست آنان محاکمه شوند؛ که در این محاکمه رای صادره در پی این خواهد بود که خاطی حتماً مجازات شود؛
که مجازات علاوه بر اینکه سزای عمل فردی فرد را می دهد، رای صادره یک پیام خاصی برای جامعه خواهد داشت و باید داشته باشد؛
چنانچه رای به بخشیدن باشد، این بخشیدن نتیجه ترحم جامعه نیست بلکه تقویت روح لطیف جامعه است که برای اقدامات بعدی زیست جمعی گاهاً ضرورت دارد.
چنانچه در برخورد با جنایات و خیانات ، محاکمه کننده یا خواهندگان محاکمه رفتار و نیاتشان براساس یک کینه یا چیزی براساس معیار خود و خودشان به نام قهرانقلابی یا قهرانتقام جویانه ای باشد نتیجه اقدامات خواهندگان و رفتار محاکمه کنندگان چیزی نخواهد بود جزء بازتولید کُشندگی های بعدی. بگذریم.
چنانچه به مطالب آقای تابان توجه شود برداشت چنینی نیز خواهیم داشت:
ایشان، علاوه براینکه در پی پررنگ کردن و بازگو کردن اقدامات جنایتکارانه حاکمیت بوده، در پی برخورد با گروهی از حاکمیت هم رفته است؛
که از این برخورد چنین نمایان می شود
ایشان، این برخود با بخشی از حاکمیت را مبنای برخورد با بخشی از اپوزیسون قرار داده است؛
و ایشان،در رابطه با جنایات انجام شده، وزنه اتهامات اجرایی و تصمیم گیری این جنایات را به سمت گروه خاصی از حاکمیت برده که این روش ایشان، نوعی به حاشیه بردن گروه خاص دیگری از حاکمیت معنی می دهد.
که این برداشت از نوشتار آقای تابان این پرسش را هم می آفریند:
آیا تشخیص آقای تابان در مورد مجریان جنایات و موتور کشتار، که در حاکمیت پلیدانه پررنگ شده بود و بطور جنون آمیزی عمل کرده و هنوز این موتورکشتار روشن است، درست است یا خیر؟
باید گفت
ساخت و طراحی موتور کشتار در این سرزمین، ریشه در تفکر و رفتار گروه ها و افرادی داشته و دارد که همیشه با هر تفکر آزادی خواهانه و دمکراسی خواهانه ضدیت وعناد داشته و دارند و حاکمیت های ضد آزادی و دمکراسی حتماً موتور کشتار را در سیستم خود تعبیه خواهند کرد.
با توجه به کردار حاکمیت فعلی حاکم بر کشورمان و تجربه تاریخی رفتار چهل ساله این حاکمیت می تواند دریافت
تفکر ورفتار بخش اقتدارگرای خاص حاکمیت- که منشای حکومت را ماورایی می داند و ضد آزادی و دمکراسی است و تاکنون بدون هیچ رودربایستی با رفتارش پیام داده است و حتی علنی گفته و می گوید من مجری و حتی تصمیم گیرنده هر نوع کُشندگی هستم و خواهم بود-
این نکته مهم را می آفریند:
که بازیگران سیاسی و اجتماعی کشور برای گذار اجتماعی و سیاسی می بیایست این موضوع را مدنظر داشته باشند که ناخواسته در زمین اقتدارگرایی حاکمیت بازی نکنند و…
٨۶۷۴۵ – تاریخ انتشار : ۱٣ مهر ۱٣۹۷       

عنوان : چرا فقط کشتار ۶۷، پس کشتار دهه ۶۰ چه شد
آقای تابان، به اصلاح طلبان انتقاد می کنید، اما خود را در آینه ببینید. چگونه است که قتل عام دهه ۶۰ که از ۳۱ خرداد ۶۰ با اعدامهای وسیع آغاز شد، از قلم شما می افتد. مثل اینکه فقط از موقعیکه رژیم آغاز به کشتار اکثریت و حزب توده زد، کشتار به حساب می آید. کشتار دهه ۶۰ سالهاست که تلاش شده توسط اکثریت و حزب توده بدلیل همکاری آنها در آن دوران با رژیم به فراموشی گذاشته شود. همانکاری را که اصلاح طلبان با رفقای اکثریتی و توده ای می کنند
٨۶۷۰۶ – تاریخ انتشار : ۱۰ مهر ۱٣۹۷       

عنوان : آقای الف کدام لاپوشانی!
از حمله کردن به این و اون، شلوغ کردن بحث نتیجه ای حاصل نمی شود .

در این برهه زمانی اپوزیسیون به نزدیک شدن احتیاج دارد و تکیه بر خطا ها و به نظر بعضی ها ” خیانت ها” به جایی نمیرسیم جز ترمز کردن انقلاب مردم.
ما نمیتوانیم هر کسی که با این حکومت لحظه ای همراهی کرده است از جنبش به بیرون پرتاب کنیم اگر قدرتش هم داشته باشیم!
با چنین ایده ای ” چپ در چپ” میبایست همه مردم ایران را که این حاکمیت را با انقلابی به قدرت رساندند نابود کنیم پس با این حاکمیت فرقی نخواهیم داشت.
می بایست زبان مشترکی در یابیم و این ساده نیست .
٨۶۶٨٨ – تاریخ انتشار : ۹ مهر ۱٣۹۷       

عنوان : شرایط را دریابیم و موضوعات را با هم قاطی نکنیم
اعدام سه هم میهن کرد محکوم است که همه هم محکوم کردند. حمله تروریستی به اهواز توسط داعش هم محکوم است که آنها که ذره ای حس میهن پرستی دارند آن را تحت همین عنوان محکوم کردند. اما حمله به مقر حزبی مسلح که در مریوان دست به حمله مسلحانه زده و عربستان و اسرائیل ازآن پشتیبانی میکنند را یک نیروی متعلق به این مرز و بوم نمیتواند محکوم کند. اصلا دور از ذهن نیست که این حزب مسلح کرد روزی تن به همکاری حتی با داعش هم بدهد. گمان من اینست که شما در آن صورت هم دست از حمایت از نیرو برنمیدارید.
٨۶۶٨۷ – تاریخ انتشار : ۹ مهر ۱٣۹۷       

عنوان : به آقای کیا
آقای کیا چرا مسائل را میخواهید لاپوشانی کنید؟ سرمان را در لابلای شعارهای بیمورد مخفی کردن، درس نگرفتن از وقایع و انشالله گربه بود از آن مسلمین ناب محمدی است. ابتدا اینکه “تصور” خطا آن هم در زمان طولانی گذشته نیست مگر اینکه از دید شما واقعیت ها همانا تصور باشد. صمنن خطا نبود و آگاهانه بود. حزب توده و اکثریت هم یک ولی فقیه ای داشتند که نامش کمیته مرکزی حزب کمونیست کشور مادر شوراها بود و هر چه آنها میگفتند، مقلدان بدون تفکر و حلاجی در انجام آن دربست در خدمت بودند. براستی برای شما جان هزاران هزار جوان و کودک و پیر و زن و مرد با گفتن “تصور خطا” و در گذشته دور، یکی هست؟ اگر یکی از قربانیان اسلام عزیز از خانواده شما بود، دوست و یا همسایه و هم شهری بود باز اینطور سخاوتمندانه قلم میزدید؟
آینده بهتر و همکاری بین نیروها تنها با قبول فاجعه ها (نه خطا ها) و علل آن از جانب کارگزاران آن برای درس آموزی و عدم تکرار آن مسیر هست نه لاپوشانی آن
٨۶۶٨۶ – تاریخ انتشار : ۹ مهر ۱٣۹۷       

عنوان : عجیب است آقای تابان
با درود! همه این سال ها، فکر می کردم که، آقای تابان از خط توده ای- فدائیان اکثریتی خارج شده، و از آن همه ضربه ای که این جریانات، به جنبش ایران، و بویژه به چپ ایران زده اند، عبرت گرفته و ریل خود را عوض کرده است. اما گویا اشتباه کرده ام.
از این می گذرم که همین سخنرانی تابان، به دعوت حزب الکی ای که، فرخ نکهدار پرچم دار آنست، صورت گرفته است. «حزب چپ ایران» در پرانتز فدائیان.معجون جالبی هست!
به آخرین جمله همین سخنرانی دقت کنیم. تابان می نویسد :
«……باید همکاری با هر نیروئی، در هر سطحی را، به اتخاذ مواضع روشن علیه اعدام های سیاسی در ایران، و شکنجه و ترور مشروط کنند، و خود جبهه ای مشترک در همه این عرصه ها بگشایند.»
از اینکه کشتار مخالفین حکومت، از روز ۲۳ بهمن، روز بعد از قیام شکوهمند مردم در ۲۲ بهمن ۵۷ آغاز شد، و کشتار سال ۶۷، یکی از خونین ترین تمرکز آن بود، تردیدی وجود ندارد. بهروز به آن اشاره کرد، و من تکرار نمی کنم.
مشکل من با همین جمله آخر، و نتیجه گیری تابان گرامی است.
فوآد جان! منظورت از «همکاری با هر نیروئی، در هر سطحی» کدام نیروها هست؟
منظورت نمی تواند اپوزیسیون چپ و کمونیست ایران باشد، زیرا که همه آنها، با شعار «نه می بخشیم، و نه فراموش می کنیم» با این جنایت و قتل عام، موضع خود را روشن کرده اند.
پس منظور شما، از این «همکاری با هر نیروئی، در هر سطحی» همین اصلاح طلبان هستند. سخنی را با یک رادیکالیسم شروع می کنی، به واقعیاتی به درستی اشاره می کنی، و سرانجام به توجیه همین «استمرار طلبان» می رسی.
انتظار داری که همین اصلاح طلبان بیایند و این جنایات را محکوم کنند، و فردا برای رسیدگی به این جنایات، آمران و عاملان آنرا به دادگاه بکشانند؟
آیا خود این جماعت فرصت طلب و نان به نرخ روز خور، نقشی در این جنایات نداشتند؟
این چه «منفعتی» است که، طیف شما را، مرتب در اتصال و پیوند، با بخشی از این جکومت تبه کار نگه می دارد؟
٨۶۶٨۵ – تاریخ انتشار : ۹ مهر ۱٣۹۷       

عنوان : «اصرار بر انتقام» هم بخشی از عدالتخواهی است!
اگر قرار باشد به انتقام جوئی از جنایتکاران رژیم ملایان اصرار نکنیم و از آن دست برداریم یعنی آنها را بخشیدیم یا میبخشیم و فراموش کنیم! این عدالت را از محتوا تهی کردن است! فردوسی بزرگوار چرا گفت: “پدر کشتی و تخم کین کاشتی / پدر کشته را کی ُبوَد آشتی.” آنموقع که بهترین فرزندان وطن را به جوخه های اعدام میسپردند و هنوز هم نامردانه میکشند فکرش را میکردند یا بکنند که روزی باید جوابگوی اعمال جنایتکارشان باشند و هرکسی برخلافش را باور دارد خودش هم دستی در این جنایات داشته یا دارد مثل همین مزدوران رژیم اسلامفاشیستی ملایان!
در جائی جناب ف. تابان میگوید:” اما مواضع و استدلال کسانی از میان نیروهای خارج از حکومت، از میآن ما، که می کوشند این توجیهات را به نوبه ی خود توجیه کنند، بر دشواری کار می افزاید.” چرا جنابعالی از “میان مائی هائی” که میشناسید نام نمیبرید تا رسوا و افشا شوند؟ گویا خودتان هم سعی در پرده پوشی یکسری دارید؟
انتقاد شما از یکسری اصلاح طلبان دربار خامنه ای که چرا مثلا حمله موشکی رژیم ملائی به مقر احزاب دموکرات کردستان را در اعلامیه ای محکوم نکردند یا نمیکنند انتقاد بجائی است و اینرا در کامنتهای خودمان هم قبلا پرسیدیم ولی این جور مواقع این حضرات پای اعلامیه امضاء کن از بیت رهبری سفارشی نمی گیرند یا منتظرند ببینند بیت رهبری چه رهنمودی به آنها میدهد که مخالفت بکنند یا نه بقول شما تبعیض قائل بشوند چونکه برای این حضرات اصلاح طلب هر جنایتی جنایت نیست خصوصا از جنایات رژیم ملائی میشود براحتی چشم پوشید! امان از کاسه لیسان دربار خامنه ای پست فطرت که پشت ماسک اصلاح طلبی چهره ضد انسانی خودشان را قائم کردند یا میکنند و هربار که سفارش بگیرند فورا اعلامیه صادر کرده و آماده به امضاء هم هستند! تازه با وقاحت تمام بدون آنکه شرم بکنند در همین سایت با نوشته های بی ارزش خود از خودشان و اصلاح طلبی شان دفاع هم میکنند! شرمشان باد!
٨۶۶٨۴ – تاریخ انتشار : ۹ مهر ۱٣۹۷       

عنوان : آقای الف نظر بجلو داشته باشیم
کی در این انقلاب عقب برنده درست تشخیص داد و بدون خطا بود؟ سطنت طلبان!
اکنون که میرود اپوزیسیون به یک همگرایی نسبی برسد بهتر نیست که مثبت فکر کنیم و از مته به خشخاش گزاردن بیهوده پرهیز نماییم!
با این بزرگنمایی ها چه میتوان گفت اپوزیسیون تعطیل کند و حرف نزند چونکه کلمه ای که ما دوست داریم را بزبان نیاورده است و یا خطایی که ما تصور داریم در گذشته های دور اتفاق افتاده است!؟
٨۶۶٨۰ – تاریخ انتشار : ۹ مهر ۱٣۹۷       

عنوان : چرا فقط کشتار سال ۶۷؟
آقای تابان از شما با موضع گیری های یکی دو سال گذشته تان انتظار دیگری داشتم. آخر چرا تنها کشتار سال ۶۷ شما را دگرگون میکند؟ امید هست به این خاطر نباشد که کشتارهای جنون آمیز رژیم اسلامی از سال ۵۷ مهم نبودند چرا که سازمان حداقل آنموقع شما موافق آن بود و آن جنایات را بخاطر ضدامپریالیست بودن امام و خط امام ( اصلاح طلبان بعدی) و ” و ابسته بودن گروهک ها” به امبریالیست ها تائید و تشویق میکرد (حال از خبر چینی و لو دادن ها بگذریم) از نظر تعداد که شمار اعدامیان از سال ۵۷ تا ۶۷ بیشتر از اعدام های ۶۷ بود و کشتار دختران و پسران زیر ۱۵ سال و تجاوز به آن ها قبل از اعدام و زنان باردار و گرفتن خون آنها قبل از اعدام (رهنمود های منتظری) اگر وحشیانه تر از اعدام های دسته جمعی سال ۶۷ بیشتر نبود حداقل در قد و قامت آن بود. لطف کنید جنایات رژیم اسلامی را طبقه بندی نکنید که در نهایت به کشتارهای خوب وبد خواهید رسید که فاجعه خواهد بود
ضمنن برای غنی شدن مقاله تان لطف کنید و تمامی اپوزیسیون را یک کاسه نکنید و سیاست های فاجعه بار حزب توده و اکثریت را به حساب کل اپوزیسیون ننویسید
با تشکر
٨۶۶۷۲ – تاریخ انتشار : ٨ مهر ۱٣۹۷