واله زمانی کارگر ساختمانی، نقاش و فعال کارگری، سالها در بخش‌های مختلف فعالیت داشته است. چندین سال کار در عسلویه و مناطق نفتی که با توجه به فقدان ایمنی در محیط کار آسیب‌های جبران‌ناپذیری به سلامت وی وارد کرده و در عین حال تلاشی مداوم برای ایجاد تشکل کارگری و احقاق حقوق کارگران به‌منظور افزایش رفاه، امنیت شغلی، افزایش قدرت چانه‌زنی، کاهش ساعت کار، افزایش دستمزد متناسب با میزان تورم و خلاصه ارتقای زندگی کارگران به سطحی در شان انسان. در طول این سالها واله زمانی در حالی که برای معیشت خود در مناطق مختلف کار کرده است، دغدغه‌ی اجتماعی و انسانی خود را نیز دنبال کرده است.
او در این سالها به‌طور دائمی از جانب کارفرما و نهادهای امنیتی مورد آزار و اذیت و محدودیت و بازداشت قرار داشته، چندین بار اخراج از کار، عدم پرداخت کامل مطالبات مزدی، دستگیری و بازداشت‌های طولانی مدت پاسخ دولت‌ها و کارفرمایان به فعالیت‌های کارگری واله زمانی بوده است. در چند ماه اخیر وی به‌واسطه‌ی آلودگی محیط‌های کاری دچار بیماری‌های تنفسی و ریوی شده و ماه‌ها درگیر عمل جراحی و بازیابی سلامت جسمانی خود بوده است.
در ایام منتهی به روز کارگر وی که در راستای پیگیری مطالبات و خواسته‌های کارگران با سایر فعالین کارگری و سندیکایی که به ایران سفر کرده بودند دیدار کرده و در مورد مصائب و مشکلات و ستم‌های روا شده به کارگران ایران و سایر نقاط جهان به بحث و گفتگو پرداختند. دولت با اتکا به دستگاه امنیتی در عوض حل مشکلات معیشتی کارگران اقدام به دستگیری و پرونده سازی برای واله زمانی و سایر فعالین صنفی و اجتماعی کرده و با اعمال فشار و نگهداری او در سلول انفرادی در پی تهیه‌ی سناریویی سوخته برای فعالین هستند. ماه‌ها نگهداری این افراد در سلول انفرادی تلاشی مذبوحانه از جانب حاکمیت برای خنثی کردن اعتراضات و مطالبه‌گری کارگران و سایر بخش‌های جامعه است. اما افرادی چون واله زمانی به واسطه‌‌ی شرایط موجود و افکار و اندیشه‌های انسان دوستانه، در تمامی کشور حضور دارند و مدام در جهت تغییر وضع موجود تلاش می‌کنند.
در پایان لازم می‌دانم به این موضوع اشاره کنم که با توجه به بیماری‌های متعدد واله زمانی و عدم دسترسی به پزشک و خدمات درمانی مناسب، جان این فعال کارگری به خطر افتاده است و مسئولیت آن تماماً با نهادهای امنیتی و قضایی است. واله زمانی و تمامی فعالین صنفی و اجتماعی، باید فوراً و بدون قید و شرط آزاد گردند.
شبنم آشوری
