برای دومین بار از ظهر ۳۰ جولای پارلمان عراق به تصرف طرفداران مقتدی صدر درآمده است. بار اول در ۲۷ جولای تظاهرات در عراق در اعتراض به نخست وزیر پیشنهادی محمد شیاع السودانی از طرف «چارچوب هماهنگی شیعیان» برگزار شد. تظاهرات کنندگان پارلمان را به تصرف خود درآوردند. با پیام صدر آنها بعد از مدتی محل پارلمان را ترک کردند.
بار دوم ظهر ۳۰ جولای طرفداران صدر و تعداد زیادی از ناراضیان و مخالفین دولت پارلمان را مجدد به تصرف خود درآوردند. شعارهای اصلی تظاهرکنندگان انحلال پارلمان و ما حکومت ایرانی نمیخواهیم بود. نخست وزیر پیشنهادی از ائتلاف و وابسته به حکومت اسلامی ایران است. در سالنهای پارلمان دست به تحصن زدند و تعدادی زیادی از مردم از بصره و بغداد به آنها پیوستند.
بیش از نه ماه از انتخابات پارلمان عراق میگذرد، انتخاببات برای پست نخست وزیر و رئیس جمهور و تشکیل دولت معلق شده است. مقتدی صدر پس از اینکه نتوانست ائتلافی از نمایندگان پارلمان برای تشکیل دولت و نخست وزیر عراق را به دست آورد، از مذاکرات تشکیل دولت خارج و همراه ۷۳نفر استعفای دسته جمعی دادند. مساله مردم عراق پیروی و یا قبول سیستم حکومتی صدر که ادامه سیستم قومی مذهبی است، نیست. مردم با کل سیستم مخالفند و آن را قبول ندارند.
بحران سیاسی و حکومتی در عراق یکم؛ ناشی از عدم مشروعیت سیستم موزائیکی قومی ـ مذهبی حاکم در عراق است. از نظر توده های مردم این سیستم مشروعیتی ندارد، دوم؛ ناشی از فساد و دزدی دارو دسته های مذهبی و قومی، و سوم؛ ناشی از دخالت حکومت اسلامی در عراق است.
مرزهای تسلط بر بحران حکومتی و بیرون آمدن از این بن بست کار دشواری است. اگر که طرفداران صدر به پارلمان حمله کرده و فعالیتهای پارلمان را مختل کرده اند، از نظر من اما این حرکت و بن بست سیاسی که در ۹ ماه اخیر در جریان است، ریشه در اعتراضات کوبنده توده های مردم در میدانهای تحریر در بغداد، نصر و بصره و کربلا و نجف و ده ها شهر در استانهای جنوبی و مرکزی عراق، دارد.
از نظر توده های ناراضی و معترض به سیستم حاکم موجود مقتدری صدر ادامه به قدرت رسیدن این سیستم است. تتمه نظم نوین جهانی است که بر پیکر و قامت مردم در عراق با تروریسم اسلامی و حملات نظامی و بمب و انفجار محل زندگی مردم، هزاران نفر جان باخته اند. چند میلیون آواره شدند. احزاب حاشیه ای مرتجع و باندهای مذهبی ـ قومی از حاشیه به راس قدرت راه پیدا کردند. مردم اینها را می دانند و چند نسل است این رویدادها را تجربه کرده اند و میکنند. صدر سالیان طولانی در معیت حکومت اسلامی معمار تحمیل سیستم موزاییکی کنونی است. او برای پروژه های امریکا و حکومت اسلامی با توسل به مرتجعین مسلح و شیعی به عنوان یکی از هارترین جریان شیعی علیه مردم در عراق شناخته شده است.
نارضایتی مردم از سیستم موزاییکی مذهبی ـ قومی در چند سال گذشته وجود داشته. در این سیستم مشتی از دارو دسته های مرتجع قدرت سیاسی را قبضه کرده اند. تحت هژمونی این سیستم نابرابری اجتماعی و طبقاتی و فاصله کارگر و مردم تنگدست با مرتجعین مذهبی ـ قومی و بورژواها هر روز بیشتر شده. بیکاری و فقر بیداد میکند. جوانان از دسترسی به موقعیتهای شغلی محروم هستند. زنان در این سیستم قومی مذهبی تحت شدیدترین فشار، تبعیض و نابرابری قرار گرفته اند. قتلهای ناموسی فله ای و گورستانهای بی نام و نشانم زنانی که در اثر قتلهای ناموسی کشته شده اند کم نیستند. هزاران گورستان کشف شده داریم.
حکومت اسلامی در عراق با بقدرت رسیدن و هژمونی شدن ارتجاع شیعی و با تسلط سیستم موزاییک قومی ــ مذهبی در عراق به عنوان یک بازیگر سیاست و نمایندگی کردن تروریسم اسلامی ابراز وجود کرد. سپاه قدس و بدر و نیروهای لجستیکی برای حضور این تروریسم اسلامی را بسیج و راه های نفوذ به سوریه و لبنان برایش هموار و راحت شد. با ایجاد حشد شعبی قدرت نظامی خود و سپاه قدس را برای مقابله با مردم آزادیخواه سازماندهی کرد.
با آغاز اعتراضات توده ای اکتبر ۲۰۱۹ در میدانهای تحریر، در بیش ازده استان مرکزی و جنوبی و ده ها شهربزرگ و صنعتی در بغداد، بصره، نصر و نجف و … مردم معترض در سطح میلیونی به خیابانها آمدند و علیه سیستم موزاییک قومی ــ مذهبی ، علیه فساد و بیکار و فقر و علیه حضور حکومت اسلامی تظاهرات های وسیع را سازماندهی و میدان بزرگ تحریر در بغداد را به مرکز فرماندهی این اعتراضات در آوردند. جوانان و مردم معترض خواهان انحلال پارلمان و استعفای نخست وزیر وقت عادل عبدالمهدی شدند. انقلابیون اکتبر ۲۰۱۹ خواهان سپردن قدرت به آنها شدند.
از ۲۰۱۹ تا کنون اعتراضات مردم و نارضایتی کارگران و توده های مردم علیه سیستم موزائیکی قومی مذهبی، علیه فساد و بیکاری و فقر و حضور حکومت اسلامی در اشکال اعتصاب کارگری، تجمعات اعتراضی در خیابانها و خیزشهای توده ای در جریان است.
تحصن کنونی در پارلمان بغداد ادامه بن بست سیاسی عمیقی است که در عراق در جریان است.
مردم به استقبال شرایط بوجود آمده کنونی باید بروند. نظاره گر تحولات سیاسی ایجاد نشده نباشند. تا کنون تعداد زیادی از مردم به تحصن پیوسته اند. پارلمان بشکل موقت منحل شده است.
ابتکار عمل برای هدایت اعتراضات با حضور هژمونیک مردم ناراضی، انقلابیون و فعالین سازمانده اکتبر ۲۰۱۹ و طیف وسیعی از کارگران، جوانان، زنان مبارز و آزادیخواه، کمونیستهای و شخصیتهای اجتماعی مهیا شده. فعالین اعتراضات اکتبر ۲۰۱۹ باید فعالانه وارد عمل شوند.تجارب اعتراضات اکتبر ۲۰۱۹ زیاد هستند این تجارب و سازماندهی پروژه های تحصن و اعتراضی و گروه های وسیع اعتصابات و تحصن در سطح سراسری را در دستور فعالیتهایشان بگذارند.
مردم ناراضی در عراق و مردم متنفر از سیستم قومی مذهبی میلیونی هستند. زنان و جوانان برای سازماندهی اعتراضات قدرت و انرژی قابل توجهی دارند. باید به کمک و سازماندهی آنها شرایط را به نفع حضور فعال و موثر به نفع تقویت چپ و سوسیالیستها و قدرت شورایی به سرانجام رساند.
نسان نودینیان – ۳۱ جولای ۲۰۲۲
مشگل عراق در اسلام سیاسی است حال چه طرفداران حکومت اسلامی ایران در قدرت باشند و یا چه طرفداران صدر!
مبارزه در آنجا ختم میشود و به آرامش نسبی می رسد که حکومتی دمکراتیک و سکولار به قدرت برسد.
با شما کاملا موافقم. اسلام سیاسی از نوع مقتدری صدر و نوری مالکی(جکومت اسلامی در ایران) یک جنس و یک جریان ضد انسانی و ضد آزادی و ضد زن هستند. رعایی جامعه در گرو از بین بردن سیستم موزائیکی قومی ـ مذهبی است. تلاش برای ایحاد جامعه ای آزاد انسانی مهمترین عرصه مبارزه در عراق است. با سرنگونی جمهوری اسلامی مردم در ایران و
عراق به رسیدن به این اهداف نزدیک و از شر اسلام سیاسی هار رهایی میشوند.