غلامحسین ساعدی
۱۳۶۴-۱۳۱۴ / ۱۹۸۵-۱۹۳۶
پناهندۀ سیاسی کسی است که چهره به چهره، رو به رو، در برابرحکومت مسلط ایستاده بود و اگربیرون آمده، از ترس جان نبوده است. او با همان فکر مبارزه و با سلاح اندیشۀ خویش ترک خاک و دیار کرده است….پناهندۀ سیاسی نیّت اش این است که با جلادان حاکم بر وطنش تا نفس آخر بجنگد و حاضر نیست از پای بیفتد. به لقمه نانی بسنده می کند، ناله سر نمی دهد و شکوه نمی کند. مدام در تلاش است که دیوار جهنم آخوندها را بشکند و به خانه برگردد. – غ.س.
امسال بسی پیش از آغاز آذرماه، که سالگرد درگذشت غلامحسین ساعدی را به همراه می آورد، جوانان و نوجوانان میهن ما در جنبشی شکوهمند شعار زن، زندگی، آزادی را در سراسر جهان طنین‌افکن کردند و دیوارهای قلعۀ تعصّب و تزویر و خودکامگی را به لرزه درآوردند.
با فرا رسیدن سی و هفتمین سالگرد درگذشت این نویسندۀ بزرگ ایران معاصر که با آرمان های نهفته در همین شعار بود که زیست و آثار ماندگاری آفرید و دریغ، بسی زود از میان ما رفت، روز شنبه پنجم آذر / بیست و ششم نوامبر در ساعت ۱۱ صبح بر مزار او در پاریس ( قطعۀ ۸۵، گورستان پر لاشز ) گرد هم می‌آییم و یاد بیدارش را گرامی می‌داریم.
خانواده و دوستان
شنبه ۵ آذر ۱۴۰۱ / ۲۶ نوامبر ۲۰۲۲
یادش گرامی
راهش پر رهرو