“منشور مهسا”ی سلطنت طلبان: نقد یا نفی؟ – شهاب برهان

بنا نداشتم در بارۀ “منشورهمبستگی و سازماندهی برای آزادی (مهسا) ” (رضا پهلوی و پنج حواری) چیزی بنویسم. تنها به طنز و تحقیر و بیزاری، در فیسبوک ام نوشتم: “اگر این ها منشور در آورده اند من هم  شور اش را در می آرم: از هرچه زن و هرچه زندگی و از هرچه آزادی است متنفرم! “

دوستی در کامنتی بر پست فیسبوکی من پرسید:
“شهاب جان اینها اجازه ندارند منشور بدهند یا منشور ایراد دارد؟ اگر دومی است ایراد آن کجاست؟ نمی شود که هرگاه سناریو طبق نظر و انتظار ما پیش نرفت شورش را در آوریم! “

پاسخ دادم:

“من نه وکیل مدافع حقوقی این جماعت هستم و نه منتقد منشورشان. منتقد منشورشان بگذار کسانی باشند که انتظاری از آن ها دارند. من نافی موجودیت سیاسی این باند ضدانقلابی هستم که با شعار “زن زندگی آزادی”، برای بازگشت سلطنت زیر پرچم ساواک و با تکیه بر سرنوشت سازی امپریالیستی پا اندازی می کند. همین و تمام.”

***

حالا که به اینجا رسید، بگذار با تکرار این که کار من نه نقد این “منشور مهسا” بلکه نفی موجودیت سیاسی این باند ضدانقلابی است که با شعار “زن زندگی آزادی”، برای بازگشت سلطنت زیر پرچم ساواک و با تکیه بر سرنوشت سازی امپریالیستی پا اندازی می کند، چند جمله ای هم اضافه کنم. بگذار رقبایشان به کم و کاست ها و نقاط مثبت و منفی “منشور مهسا” بپردازند. بگذار آن هائی که اساساً برای چنین باندی حقی سیاسی و دموکراتیک و جایگاه و مشروعیتی در رقابت آلترناتیوها قائل اند، به نقدِ “منشور”شان و به قیاس آن با منشورهای دیگر بپردازند، یا اثرات اتحادی و انشعابی اش را رصد کنند. من اینکاره نبوده ام و نیستم. حکایتی هست که جزئیات آن را به خاطر ندارم شاید ناصرالدین شاه بوده که دیوان اشعار آبکی اش را به شاعری می دهد تا بخواند و نظر بدهد. وقتی از او می پرسد اگر در جائی عیب و ایرادی دیدی نشان بده؛ او انگشت بر روی کل دیوان می گذارد! من انگشت نه بر روی “منشور مهسا” که بر موجودیت این باند پاانداز سلطنت و امپریالیسم می گذارم و به شازده پهلوی می گویم: “ابلها مردا! عدوی تو نیستم،  من انکار تو ام!”.

به چند نکتۀ رسواگرِ شیادی ضدانقلابی در این “منشور مهسا” اشاره و بسنده می کنم:

• امضای رضا پهلوی به تنهائی گویای همه چیز و کافیست. این آدم أصلا چکاره است؟ چرا دور او جمع شده اند؟ جز وارث و مدعی سلطنت واژگون شده بودن چه امتیاز و ویژگی در این شخص هست که یک جریان سیاسی بر محور او شکل بگیرد؟ هیکل او دُمِ خروسِ قسم حضرت عباسی است که خوداش و همدستان اش می خورند که شکل حکومت آتی را مسکوت می گذارند. این منشور در یک کلام، منشور بازگشت سلطنت شازده رضا با حمایت امپریالیستی است.
• از “گسستن زنجیر ستم، تبعیض و استبداد” می گویند و حیرتا که حلقۀ اول این زنجیر، از انقلاب ۵۷ بافته می شود!
• می گویند “همه‌ی ما که زخمی از جمهوری اسلامی بر جان و تن خود داریم” …شما زخمی؟؟  صد البته تصادفا به زخمی های ستمشاهی اشاره ای نیست. لابد خبط تایپی بوده وگرنه عمد تاریخی در کار نیست!
• دعوت از دولت های غربی برای منزوی کردن جمهوری اسلامی و اخراج سفرای آن و برای حمایت از این منشور و سازماندهیِ پس از آن (یعنی حمایت از این باند ضدانقلابی بعنوان آلترناتیو جمهوری اسلامی و کمک به سازماندهی آن). البته این “تاثیرگذاریِ این دولت‌ها باید به نحوی صورت بپذیرد که آن‌ها حق دخالت در امور داخلی و تصمیمات مردم ایران را نداشته باشند“!! همانند تأثیرگذاری های کودتاهای سوم اسفند و ۲۸ مرداد که به نحوی صورت گرفتند که دخالتی در امور داخلی ایران نداشته باشند!
• باورهای مشترک شش امضا کننده را “باورهای مشترک نیروهای خواهان تغییر نظام جمهوری اسلامی برای رسیدن به ایران دموکراتیک حکمرانی دموکراتیک“ جا زده اند.و اما فقط یکی دو نمونه از این باورهای مشترک شان:
• ·       ” باید همه‌ی شهروندان از هر باور و قوم و جنسیت و گرایش جنسی در پیشگاه قانون، از حقوق و احترام برابر برخوردار باشند“. احترام که مالیات ندارد و ریخته توی کوچه، اما برابری حقوقی در برابر قانون، حساب و کتاب دارد و مشروط به قانون است. وقتی قانون بگوید تُرک و فارس برابر نیستند، زبان های عربی و کردی و ترکی با زبان فارسی برابر نیستند، زن و مرد برابر نیستند، شیعه و  سنی و دیندار و بی دین و دارا و ندار و کارگر و سرمایه دار و ایرانی و افغانی و بیمار پولدار و بی پول… برابر نیستند، احترام و حقوق شان برحسب قانون خواهد بود!  نباید فراموش کرد که بالاخره میخواهیم از جمهوری اسلامی یعنی حکومت آخوندی “گذر”  کنیم نمیخواهیم که انقلاب بشود!
• ·        از آنجا که معنای “تمامیت ارضی” بقدر کافی فاش و رسوا شده است، ما “حفظ یکپارچگی سرزمینی ایران” را شیک تر یافتیم.
• ·       “پذیرش گوناگونیِ زبانی، قومی (اتنیکی)، مذهبی و فرهنگیِ“. کدام فاشیست و پان ایرانیست و ایرانشهری از آریائی محور تا شیعه محور تا کنون منکر “ گوناگونیِ زبانی، قومی (اتنیکی)، مذهبی و فرهنگیِ ایران” بوده است که این باند شیاد مژدۀ پذیرش آن را می دهد؟! تعارف آب حمام و این پذیرش خشک خالی ی چیزی که نه حکومت های پهلوی و نه جمهوری اسلامی هرگز منکر اش نبوده اند چیست بجز نفی واقعیت چندملیتی بودن ایران؛ انکار وجود ستم ملی؛ کتمانِ سلطۀ ستمگرانۀ سیاسی، اقتصادی و فرهنگی پان ایرانیسم فارس- آریا  و حالا فارس – شیعه محور بر ملت ها و اتنیک های غیر فارس و مسکوت گذاشتنِ حساب شدۀ  مطالبۀ برابر حقوقی ملت ها، و برابر حقوقی مذاهب با الغای مذهب رسمی؟
• ·       ” پذیرش جایگاه زبان‌های مادری بر اساس قوانین و کنوانسیون‌های بین‌المللی“. وقتی کلمۀ “جایگاه” جایگزین “حق” می شود، یعنی حرفی از حق آموزش زبان مادری و آموزش به زبان مادری  را نمی شود زد و قوانین و کنوانسیون‌های بین‌المللی نیز همانطور کشک است که در رژیم  های پهلوی و اسلامی بوده است؛ می شود چیزی در ردیف همان گفتۀ خاتمی که “در اسلام حقوق بشر نداریم، کرامت انسانی داریم“. حقوق، تعاریفی روشن، دقیق، قابل تقویم و تبیین و برشماری است، اما کرامت را تعریف کنید! می شود همان “کرامت” و “جایگاهی” که اسلام برای زن قائل است، همچنان که  “منشور مهسا” با شعار “زن زندگی آزادی” و با سرکشیدن خون زنان قهرمان جنبش انقلابی، فقط  وعدۀ “رفع تبعیض” از زنان را به زنان ایران وعده داده است.
• و بالاخره، به تأسی از یکی از منتقدین این منشور، که پس از ذکر اشکالات، نوشته بود باید منصف بود و درخواست آزادی زندانیان سیاسی و لغو مجازات اعدام  را مثبت دانسته بود، من هم میخواهم منصف باشم. حقیقتاً تنها طبقۀ اجتماعی که از منشور “مهسا”ی این باند پااندازِ سلطنت و امپریالیسم و بانک جهانی و صندوق بین المللی پول و دیکتاتوری بازار آزاد و برده سازی کار ارزان منتفع می شود و اسباب دلگرمی و امید و نوید آن است،  طبقه کارگر ایران است. همانا وعدۀ پیوستن دوباره به همان کنوانسیون های سازمان جهانی کار که شاه هم پیوسته بود و جمهوری اسلامی هم پیوسته است و بخصوص، “ضمانت حداقل دستمزد عادلانه“، به راستی شایسته آن است  که طبقه کارگر (و حتا آنانی که هیچ در حساب نیستند مثل بیکاران، زحمتکشان، تهیدستان، به حاشیه رانده شدگان ایران)  باید در پشت سر این باند شاهپرست به نماز بایستند و شعار بدهند “زن زندگی ازادی! جاوید شاه!”

شهاب برهان

۲۲ اسفند ۱۴۰۱  –  13 مارس ۲۰۲۳

چاپ کن