“بهارِ خود را فراموش مکن!” ترجمه‌ی پنج شعر از چین و ژاپنِ کُهَن – محمدرضا مهجوریان

(ـ)

این شعرها از کتابی به زبانِ آلمانی برگرفته شده‌اند با عنوانِ :

Lyrik des Ostens

Gedichte der Völker Asiens,vom Nahen bis zum Fernen Osten

Karl Hanser Verlag, München Wien1978

.

 شعرِ خاور

شعرهاى مردمِ آسیا، از خاورِ نزدیک تا خاورِ دور

نشرِ کارل هانزِر، مونیخ، وین ۱۹۷۸م

این کتاب در۶۲۰ صفحه در سالِ ۱۹۵۲م (۱۳۳۱خ ) در آلمان چاپ شد و سپس بارها به چاپ رسید. چاپی که پایه‌ی این ترجمه است در سالِ ۱۹۷۸ انجام گرفت. کتابِ دربردارنده‌ی شعرِ شرق از مصر، ترکیه، ایران و هند، تا چین و ژاپن است. صدها شعر از این منطقه‌ی بزرگ، از دورانِ باستان تا دورانِ نزدیک، به زبانِ آلمانی ترجمه و در این کتاب گرد آورده شده است.

ـــــــــــــــ

۱-

لی‌یو تسونگ – یوآن

 ( Lio Tsung – yüan )

[ ۷۷۳ / ۸۱۹م ( ۱۵۱ / ۱۹۸خ ) ]

( چین )

ـــــــــــــــ

.

دل‌تنگی برایِ زادگاه

.

.

آن‌گاه که تو به‌سوی شمال می‌روی،

بهارا! کِی به‌ ” تسین ” می‌‌رَسی؟

آرزوی مرا با خود به آن‌جا بِبَر.

بِبَر به باغ‌های قدیمی

این آرزو را که: من در خانه‌ام هستم.

.

ـــــــــــــــ

۲-

لی  بو

Li Bo

[ ۷۰۱ / ۷۶۲م ( ۸۰ / ۱۴۱خ ) ]

( چین )

.

ـــــــــــــــ

.

مِی‌خواری به‌تنهایی در زیرِ ماه

.

.

در زیرِ شکوفه‌ها سبوی شرابِ من-

تنها به خود پیاله می‌دهم، هیچ دوستی نیست که هم‌پیاله‌گی کند.

جام را بلند کرده، آن را به ماه تعارف می‌کنم،

سایه‌ی من هم این‌جا هست – ما سه نفریم.

به‌یقین، ماه چیزِ زیادی از مِی نمی‌فهمد،

و آن‌چه که من انجام می‌دهم، سایه‌ی من هم تقلید می‌کند،

با این‌حال، آن‌ها اکنون هم‌پیاله‌های من‌اند

و شادمان‌اند در بادِ بهاری.

من آواز می‌خوانم و ماه به ‌این‌سو/آن‌سو خَم می‌شود.

من می‌رقصم و سایه‌ی ‌من هنوز بیش‌تر جَست‌و‌خیز می‌کند.

‌ما دوستانِ هم‌ایم، وقتی که هوشیاریم،

هرکس به‌راهِ خود می رود، وقتی که تازه مستی آغاز می‌شود.

هیچ‌چیز برای اَبَد در دل نمی‌مانَد،

مگر آن‌چیزهایی که در زیرِ نورِ ستاره‌گان یافته می‌شوند.

ـــــــــــــــ

۳-

فوجی‌وارا ایتاکا

( Fujiwara I. )  Ietaka

[ ۱۲۳۷ / ۱۱۵۸م ( ۶۱۶ / ۵۳۷ خ ) ]

( ژاپن )

ـــــــــــــــ

.

.

حتّی امواجِ به‌پاخاسته‌ى این جوىِ

در درّه نیز

آغاز به خواندن کرده‌اند،

بلبل را به این سَمْت بِکَشان

اِی باد بهارىِ وَزان از کوه‌ها!

.

ـــــــــــــــ

۴-

زوگاوارا  می‌شی‌سانه

Sugawara Mishizane

[ ۸۴۵ / ۹۰۳م ( ۲۲۴ / ۲۸۴خ ) ]

( ژاپن )

ـــــــــــــــ

[ به هنگامِ رفتن به تبعید، در گفتگو با درختِ آلوچه ]

.

.

بادِ شرق دو باره خواهد وزید،

آن‌گاه عطرآمیز پدیدار شو،

تو، اِی شکوفه‌ی آلوچه!

نگو : صاحبِ من رفته است!

بهارِ خود را فراموش مکن!

ـــــــــــــــ

اشاره:

این شعر عنوان ندارد. جمله‌ای که آن را به‌جایِ عنوان برای این شعر برگزیده‌ام، از زیرنویسِ ترجمه‌ی آلمانی گرفته شده است.

ـــــــــــــــ

۵-

.

کامو  زوئه‌تا‌کا

Kamo Suetaka

[ ۱۸۴۱ / ۱۷۵۱م (۱۲۲۰ / ۱۱۳۰خ ) ]

( ژاپن )

ـــــــــــــــ

.

شکوفه‌هاى آلوچه :

اگر عطرِ آنان نبود

که از میان پنجره جریان دارد،

روشنایىِ هنوز یخ‌زده‌ى ماه را

هرگز نمى‌گذاشته‌ام به‌درون بیاید.

.

ـــــــــــــــ

ترجمه: محمّدرضا مهجوریان

خبرها، گزارش ها و تصاویر بیشتر را در تلگرام اخبار روز ببیند!