در اعتراض به حضور جمهوری اسلامی در اجلاس جهانی کار
شنبه ۱۰ ژوئن ساعت ۱۲:۳۰ Am Ernst-August-Platz
نظام فرتوت اسلامی همچنان از حربه اعدام و شکنجه برای ایجاد ترس و وحشت مردم استفاده می‌کند تا ترس خود را بپوشاند. در شرایطی که که بسیاری از فعالین کارگری به اتهام‌های واهی دستگیر شده، در زندان بسر برده، و به احکام سنگین محکوم می‌شوند، نمایندگان سرکوبگر جنبش کارگری به راحتی در مجمع جهانی کار در ژنو شرکت می‌کنند، و در کمال وقاحت به رئیس دوره‌ای مجمع عمومی حقوق بشر انتخاب می‌شوند. وانگهی بعضی از دولت‌های غربی با مبادله اسدی دیپلمات تروریست با چند گروگان اروپایی و دو تابعیتی و با ادامه دیپلماسی پنهان نشان می‌دهند که منافع اقتصادی خود را به نقض فاحش حقوق بشر ترجیح می‌دهند.
رژیم با احضار بیش از صد وکیل مدافع که با جنبش و معترضان اعلام همبستگی کرده‌اند، با بازداشت دوباره زندانیان سیاسی که آزاد شده بودند، و همچنین با محروم کردن دانشجویان معترض از ادامه تحصیل، با ممنوع کردن فعالیت هنرمندان از جمله خوانندگان و هنرپیشگانی که همراهی و همبستگی‌شان را با جنبش به نمایش گذاشته بودند، با تهدید روزمره فرماندهان سرکوبگر رژیم با لشگر‌کشی به کردستان و احتمال حمله نظامی به مقر احزاب کردستان در خاک اقلیم و رسمیت دادن به حکومت نظامی در استان کردستان، و با اعدام پی‌در‌پی زندانیان عمومی خصوصا بلوچ‌کشی در انتقام از جمعه‌های اعتراضی در بلوچستان؛ به هر حربه‌ای متوسل می‌شود تا جنبش انقلابی ژن، ژیان، ئازادی را مرعوب و در هم بکوبد.
خیزش انقلابی ژینا اما چهره سرکوبگر و ستایشگر خشونت نظام را در انظار جهانیان به‌شکل عریان نشان داده است و در برابر موج افسارگسیخته سرکوب به اشکال مختلف از جمله نافرمانی زنان و دختران علیه حجاب اجباری، و با برگزاری یادمان جان‌های شیفته‌ای که به خاک افتادند، و در همبستگی با خانواده‌های زندانیان سیاسی و معترضانی که بینایی یک چشم و یا چشمانشان را در خیزش اخیر از دست دادند از خود مقاومت نشان داده است. این خیزش با تداوم اعتصابات کارگری پتروشیمی و نفت، اعتراض معلمان، بازنشستگان، پرستاران به فقر و فلا‌کت مردم و نابودی زیست‌بوم‌شان به حیات خود در اشکال نوین ادامه می‌دهد. این در حالی ست که بحرانی همه‌جانبه دامن حکومتی را گرفته است که نه توان فائق آمدن بر آن را دارد و نه می‌تواند برای بهبود شرایط جامعه و مردم کوچکترین تجمع و فضا در اعتراض علیه نظام را تحمل کند. اگرچه این جنبش سطح معینی از عقب‌نشینی نسبت به روزهای آغازین خیزش را نشان می‌دهد، با این وجود، در رقص و ستایش از شادی دختران دشت، در صدای زندانیان سیاسی از درون زندان علیه کلیت نظام، در روحیه شگفت انگیز مادران و پدران جانباختگان جوان از یکسو و بازتاب آن در ریزش دم افزون پایه‌های نظام از دیگر سو تداوم یافته و به هزار زبان فریاد می‌زند که سر بازایستادن ندارد. مردم ما در کوران مقاومت و مبارزه درمی‌یابند که تنها ره رهایی با نیروی متشکل خودشان دست‌یافتنی است.
زندانی سیاسی آزاد باید گردد زندان، شکنجه، اعدام ممنوع باید گردد
نمایندگان جنایتکار اسلامی از مجامع بین‌المللی اخراج باید گردند
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی و برابری
کانون کنشگران دموکرات و سوسیالیست هانوفر
