روز پنج‌شنبه ۱۲ مرداد انتقال زندانیان رجایی‌شهر به زندان دیگری که نامش اعلام نشده آغاز شد. این آغاز روند تعطیلی این زندان است. اعدام زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ از این زندان آغاز شد.
سایت‌های داخل ایران فیلمی منتشر کرده‌اند که انتقال زندانیان زندان رجایی‌شهر (گوهردشت سابق) را درخودروهای مخصوص نشان می‌دهد.
خبرگزاری میزان، ارگان قوه قضاییه جمهوری اسلامی نوشته است که مقدمات تعطیلی این زندان در حال انجام است.
مصوبه تعطیلی این زندان در فروردین ماه امسال از سوی محسنی اژه‌ای رییس قوه قضاییه به سازمان زندان‌ها ابلاغ شد. محسنی اژه‌ای فروردین ماه در جلسه شورای اداری استان البرز گفته بود: «زندان رجایی‌شهر که در داخل شهر کرج است باید هر چه زودتر تعطیل و به خارج شهر منتقل شود و محل فعلی آن، از وضعیت زندان بودن خارج شود و اقدامات متعاقب بعدی در قبال آن صورت گیرد.»
دلایل پشت پرده
این دلایلی است که رسما برای بستن زندان رجایی‌شهر ذکر شده، اما برخی زندانیان سیاسی سابق و خانواده‌های زندانیان سیاسی این اقدام را در راستای اذیت و آزار بیشتر خانواده‌های زندانیان سیاسی می‌دانند چرا که انتقال زندانیان به یک زندان دیگر امکان ملاقات را سخت‌تر می‌کند.
همچنین تجمعاتی که در مناسبت‌های مختلف چه برای اعتراض به اعدام یک زندانی و چه به دلیل بی‌خبری از زندانیان مقابل زندان‌ها صورت می‌گیرد، با انتقال این زندانیان به شهر و مکانی دورافتاده اگر نه غیرممکن ولی بسیار سخت خواهد شد.
حامد فرمند، فعال حقوق کودک در مقاله‌ای که در این باره خرداد ماه در ماهنامه خط صلح منتشر شد، به موضوع کودکان زندانیان و سخت‌تر شدن ملاقات آنها با پدر و مادر زندانی‌شان اشاره کرده است.
او نوشته است: «حضور طولانی‌مدت در مسیر رفت و آمد و در وسایل نقلیه‌ی خصوصی یا عمومی برای کودکان و افراد مسن سخت‌تر است. کودکان، به خصوص کودکان خردسال از بودن در مسیر طولانی کلافه می‌شوند یا حتی آسیب جسمی می‌بینند. از طرفی کودکان در سنین خردسالی که از دیدار و تماس مستقیم با والد زندانی محروم می‌شوند، احتمال بازسازی رابطه‌شان با والد زندانی سخت‌تر می‌شود.»
گذشته از این مورد باید سختی راه و خطرات ناشی از آن را نیز به این موضوع اضافه کرد.
سال ۱۳۹۲ همسر و مادر پیمان عارفی زندانی سیاسی که به برازجان تبعید شده بود، در راه بازگشت از ملاقات با او در جاده تصادف کرده و هر دو کشته شدند.
علاوه بر خطر تصادف مسئله هزینه سفر برای انجام ملاقات نیز هست که برای بسیاری از خانواده‌های زندانیان امکان تامین آن وجود ندارد.
منبع:دویچه وله
