جایزه صلح نوبل و دیدگاه‌های نرگس محمدی در رابطه با تحریم – مصطفی قهرمانی

نرگس محمدی گفته است:

• جنگ، تحریم و خشونت مانع صلح است، استبداد نیز هم.
• تحریم مسئولان ناقض حقوق‌بشر با تحریم‌های اقتصادی مردم متفاوت است. من با تحریم ناقضان حقوق بشر موافق و با تحریمی که مردم را تضعیف کند، مخالفم.

مدیریت جنبه‌های سایه – روشن جایزه «سیاسی» صلح نوبل خود چالشی است بس بزرگ، همانند شمشیری دولبه که هم می‌تواند به خود شخص حامل آن صدمه بزنند و هم به ‌دیگران. امید است نرگس محمدی پیکارگر رنج‌کشیدۀ میهن ما در مقایسه با سلف خود شیرین عبادی که در سال ۱۳۸۲ به او نیز این جایزه تعلق گرفت، درایت و فراست بیشتری در جهت یافتن سطح همپوشانی میان دیدگاه‌های حقوق‌بشری خود از یک‌سو و منافع ملی ازجانب دیگر نشان دهد.

کسی که از ترفند امپریالیستی «تحریم» توسط یک نیروی قاهر، ظالم و غارتگر خارجی همانند آمریکا را حتی مشروط پذیرفته باشد یعنی عملاً برای دخالت‌های بیگانگان به‌ویژه نیروهای استیلاگر در سیاست‌های کشورهای مستقل دیگر فرش قرمز پهن کرده‌ است و به‌نوعی مصادره شدن اصل استقلال ملی میهن خود را یا لااقل بخشی از آن‌را نیز قبول کرده است. در کنار دولت‌های خارجی قرار گرفتن برای فشار بر مردم ایران را نمی‌توان با تحریم مشروط علیه «ناقضان حقوق‌بشر» توجیه و سفیدشویی کرد.

کسی که بر استقلال ملی کشور خود این‌چنین چوب حراج می‌زند دیگر نمی‌تواند با جنگ و خشونت اعمال شده بیگانگان علیه میهن ما مخالف باشد، ستون پنجم بیگانگان یعنی همین!

اختلاف‌های سیاسی، عقیدتی و مشربی ما ایرانیان با استبداد ولایی حاکم بر میهنمان مقوله‌ای کاملاً درون ایرانی است و ما به احدی اجازه دخالت سیاسی، نظامی و لجستیکی و … نمی‌دهیم. این امر باید در ورای مرزبندی‌های سیاسی و عقیدتی موجود به‌عنوان یک اصل اجماع‌ساز پذیزفته شود.

این دیگر نهایت ساده‌لوحی سیاسی‌ است که برخی می‌پندارند بیگانگان با تحریم‌های‌اشان می‌خواهند و می‌توانند به مردم ما در گذار از نظام ولایی کمک رسانند. ایرانیان یا خود توانایی حل معضل سیاسی در داخل میهنشان را دارند که باید با تدبیر و فراست ایرانی آن را مدیریت کنند و در غیر این‌صورت باید بدانند که بیگانگان هیچ علاقه‌ای به یافتن راه‌حلی در راستای منافع ملی ما برای حل این معضل نخواهند داشت.

فراتر از آن ما ایرانیان باید بدانیم حقوق‌بشر تنها در یک ایرانی مستقل و آزاد قابل پیاده شدن هستند. مبارزه برای حقوق‌بشر یقیناً پیکار برعلیه نظام سلطه جهانی را نیز حتماً باید شامل شود. حقوق‌دانان هشدار و انذار می‌دهند که “اولین اصل حقوق‌بشر «تفکیک‌ناپذیری» آن است و هر دو بخش آن – یعنی «حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی» و «حقوق مدنی و سیاسی» – باید در کنار هم اجرا شود. یعنی نمی‌شود طرفدار تحریم و در عین‌حال فعال حقوق‌بشر بود. فعال حقوق‌بشر یعنی مخالف تحریم!“

آیا نرگس محمدی خواهد توانست این چالش سیاسی و معرفتی را بپذیرد و برخلاف سلف خود شیرین عبادی از آن نیز پیروز و سربلند بیرون آید. آینده این را نشان خواهد داد.

چاپ کن