قصدم از نوشتن این مطلب پرداختن به جزییات جنگ خونینی که به راه افتاده است نیست چون جزییاتش را می توان هر روزه از طریق رسانه ها به دست آورد و پرداختن به آن در این مقاله اتلاف وقت من و خوانندگان هر دو خواهد بود. در ابتدای سخن می خواهم هشداری کوتاه به هموطنانم بدهم و در پی اش به اختصار از آنچه می گذرد صحبت کنم. به این دو دلیل از نو قلم به دست گرفته ام و می نویسم.
دلیل اول: اسرائیل دشمن ایران است – دشمن زادگاه ما و خاک پدران ما که تک تک ما پاسدار و پرستارش هستیم. دلبری های اسرائیل از ایرانیان به ویژه از آنهایی که در خارج کشورند — به هر شکل که بروز کند مثلاً: ابراز همدلی، دادن دلگرمی و وعده و وعید، تشویق به مخالفت بیشتر با رژیم، طرفداری از حقوق زنان، اظهار خشنودی و ارسال عریضۀ تبریک به مناسبت موفقیت ، دادن تسلیت از گرفتاری در فضای مذهب زده، اشتیاق آزادی و بهروزی برای مردم ایران، و …. — جملگی تظاهر است و تزویر و تقلب. اسرائیل کمر به ویرانی ایران بسته است و نمیتوان ایرانیان را خواست و ایران را نخواست. اسرائیل از میان خود فروختگان خدمتگزارانی دارد و از میان آنها عده ای مبلغ فارسی زبان که گاه تاریخچۀ کورش و بزرگواریش را نسبت به یهودیان برایتان نقل می کنند و گاه افسانۀ استر و کشتار ایرانیان را.
فراموش نکنید که عشق به وطن با رژیمی که بر وطن حاکم است کم و زیاد و پست و بلند نمی شود. مخالفت با ولایت فقیه مشکل ما ایرانیان است و کمتر ارتباطی به کشورهای بیگانه از جمله اسراییل ندارد و مخالفت ما با آن حکومت سر سوزنی از نقش و وظیفۀ ما در پرستاری و پاسداری از ایران نمی کاهد. و بدانید اسرائیل به ما مهری ندارد و در پی دوستی با ایرانیان نیست. از مشاهدۀ شمار کشتگان، نحوۀ انتقامجویی و وسعت خرابی در غزه باید بیاموزیم که کینه توزیش چگونه بروز میکند. بارها در گذشته و مکرر از ابتدای حملات خانمانسوز اخیر در غزه، هر دری به تخته ای خورده است اسرائیل اسم ایران را به میان کشیده است و همدستانش هم به آن پژواک داده اند. بدانید اسرائیل به ایران کینه دارد و از خواب و خیال های اوست که با همین شدت و قساوتی که شاهدش هستیم با ایران برخورد کند.
تصور غافل ماندن ایرانیان از این نکته ریشۀ پریشانی خاطر من است.
و اما دلیل دوم
شرح ظلمی که بر فلسطین می رود:
۱. ارتش نازی ورماخت هرگاه در شهری یا دهی به کمتر مقاومتی بر می خورد به منظور گرفتن زهر چشم، دست به تنبیه می زد – آن ده یا شهرک را با خاک یکسان می کرد و زن و مرد و پیر و جوانش را به گلوله می بست. از جنگ جهانی دوم به این طرف “تنبیه گروهی” جنایت جنگی محسوب است. اما ارتش اسرائیل در حال حاضر هر روزه مرتکب این جنایت می شود و ارتکاب اسراییل به این جنایت تازگی هم ندارد – سالهاست قوانین بین المللی را زیر پا میگذارد بی آنکه به کسی جوابی بدهد. و کافی ست بگوشش برسد که یک فلسطینی در منطقه ای چموشی می کند تا بدون کمترین مکث و به روال ارتش نازی – به همان اندازه جنایتکارانه منتها با هدفگیری هایی حساب شده تر – تمام منطقه را به خاک و خون بکشد. این جنایت را بارها تکرار کرده است.
فقط این بار میزان بی رحمی و شقاوتش از تمام جنایات گذشته اش فراتر رفته است.
۲. صدور دستور وزیر دفاع اسرائیل، مبنی بر محاصرهً کامل نوار غّزه و رها کردن ساکنان آن بی آب و بی نان و بی برق و بی سوخت نیز از جمله جنایات جنگی ست و یکی از زشت ترین انواع این جنایات که به تلف شدن تمامی ساکنین می انجامد و رفتاری ست در خور نگهبانان کمپ های شکنجۀ نازیها چون آشوویتز و داخائو.
۳. “جانور” خواندن فلسطینیان آقای وزیر بی شک نیّت نسل کشی او را آشکارتر کرد: فلسطینی های “جانور” را اسراییل در “قفس” غزه کرده است و می خواهد و می تواند تمام روزنه های زندگی را به رویشان ببندد تا جملگی از تشنگی و گرسنگی جان دهند.
شعار مرکزی نازی ها این بود که جهودان حیواناتی دو پا و جانورانی انسان نما هستند و در آنان ذات و جوهر آدمیت وجود ندارد. حقیقتا ترسناک است و پر معنا که در هر سه مورد ذکر شده – یعنی بر حرف و عمل وزیر دفاع اسرائیل رد پای فاشیسم و نازیسم این چنین آشکار باشد که گویی در آن مکتب تعلیم گرفته است.
همدستان خطا کار اصلی: در یکی از شبیخون های اولیۀ اسرائیل به فلسطین جسد تعداد زیادی کودک که در خواب کشته شده بودند در میان اجساد بود. رئیس وقت سازمان ملل متحد در این باره گفت: “هیچ چیز شرم آورتر از آن نیست که کودکان را در خواب بکشند”.
در شرم آور بودن آن فاجعه البته شکی نیست ولی از آن شرم آور تر این است که رئیس جمهوران و نخست وزیران و ارباب قدرت با قاتلین این کودکان ملاقات کنند، با آنها دست دهند، به آنها کمک های مالی و نظامی و اطلاعاتی برسانند.
واکنش تعدادی از ارباب قدرت در فاجعۀ فعلی در تایید حرف قبلی ست:
رئیس جمهور امریکا از آغاز و به دفعات پشتیبانی بی خلل و یک پارچه اش را از اسرائیل در رسانه ها اعلام کرد و از ارسال مؤثر ترین و کار آمدترین سلاح های جنگی برای اسرائیل غافل نماند و برای عرضۀ گناهان حماس خبری از جدا کردن سر از بدن ۴۰ کودک اسراییلی به دست افراد این گروه داد و اضافه کرد شخصاً عکس کودکان مقتول را دیده است.
(کاری نداریم که کاخ سفید چند ساعت پس از پخش این سخنان ناگزیر به پس گرفتن این تهمت شد به علاوه اذعان کرد هیئت دولت و شخص رئیس جمهور عکسی در تأیید وقوع چنین فاجعه ای مشاهده نکرده اند.)
وزیر امور خارجه امریکا در شروع حوادث دو بار بر کامپیوترش خواستار آتش بس شد ولی هر دو بار با فاصله ای کوتاه و به اشارۀ اسرائیل پیام ها را پاک کرد و به ابراز دوستی یک پارچه و خلل ناپذیر به اسرائیل بسنده کرد و سپس راهی اسرائیل شد. پیش از راه افتادن از واشنگتن به سمت تل آویو گفت: “آنچه اسرائیل و ما و دیگر دمکراسی ها را در شرایط سخت کنونی از دیگران متمایز می کند پایبندی ماست به رعایت قوانین بین المللی و قوانین جنگی.”
باز هم به این نمیپردازیم که همان روز دیده بان حقوق بشر اعلام کرد که اسرائیل در غزه و لبنان از بمب فسفری استفاده کرده است که کاربردش جنایت جنگی محسوب است.
سفیر اسبق امریکا در سازمان ملل در مورد اهالی غزه توصیه کرد: “سر جملگی ساکنان را زیر
آب کنید” (سفیر اسبق همان زنی ست که می خواست: “ایران را بمب بمب بمباران” کنند.)
دبیر کل اتحادیۀ اروپا اورسلا فُن در لاین در ساعت ۷ و ۵۷ دقیقه صبح ۸ اکتبر در کنار عکس پرچم اسراییل پیام فرستاد: مادوشا دوش و در کنار اسرائیل می ایستیم.
و دیرترک دیگر کشورهای عضو اتحادیه که به سحرخیزی رئیسشان نبودند نیز طرفداری مطلق و بی قید و شرط کشور متبوعشان را از اسراییل و خشم و غضبشان را نسبت به حماس ابراز کردند – هر یک به نحوی و شکلی.
در نتیجه رئیس جمهور اسرائیل در توجیه قتل عام ساکنان نوار غزه توسط ارتش اسرائیل با اطمینان خاطر گفت: ” نظامی و شخصی در غزه نداریم – چون یک نفر بی گناه در آنجا وجود ندارد. تمام کسانی که هنوز در نوار غزه اند باید تنبیه شوند و غرامت حملۀ حماس را بپردازند.”
در جریان این جنگ بی تعادل و وحشیانه، هر قدر دولتهای غربی برای ظالم سینه زدند ملتها از غرب و شرق پیوستگیشان را با مظلوم نشان دادند. به علاوه یهودیانی که با پلاکاردهای بزرگ و شعار”به نام ما هرگز” به جانبداری از فلسطین و فلسطینی به خیابان آمدند و نشان دادند که اسرائیل مطلقاً نمایندۀ تمام یهودیان نیست. تأیید این پیام را از یهودیانی که اسراییل را میشناسند و از آن فراری و با آن بیگانه اند بگیرید. نوشته های فینکل اشتاین، ایلان پاپه، آوی شلاییم، شلوموساند و بسیاری دیگر از نویسندگان و مورخان یهودی را در باره اسرائیل و اعمالش بخوانید تا بدانید بر فلسطینیان درد کشیده و یهودیان درد آشنا در جوار آن ملک شیاطین چه گذشته است و چه می گذرد.
سالیان سال است که دول غربی مدعی اند “مدام می کوشند” تا راه حلی برای ختم درگیری های فلسطین و اسرائیل بیابند. تا امروز نتایج این “کوشش مدام” را به دنیا عرضه نکرده اند و درعوض ریش و قیچی را بی قید و شرط به دست اسراییل سپرده اند تا همواره و سر فرصت بتواند هر روزنه ای را که به منظور پایان دادن به کشمکش و زد و خورد باز شود به طریقی دلخواه مسدود کند و به فشار و آزارش بر مردم فلسطین بیافزاید. دول غربی نه فقط برای درد و رنج فلسطینی ها تا کنون کمتر مرهمی نیافته اند، تا امروز حتی یکبار از اسرائیل در بارۀ جنایات مکررش مؤاخذه ای نکرده اند و اخطاری از بابت زیر پا گذاشتن بیشتر قوانین بین المللی به او نداده اند در عوض به کرات و دفعات
با رساندن کمک های سیاسی و اقتصادی و تکنیکی به ادامۀ کار تشویقش کرده اند.
زمامداران دو دوزه باز این دنیای یک بام و دو هوا که طی سالیان دراز در بارۀ تجاوزهای مکرر اسرائیل به فلسطین خاموش مانده اند دیدیم که در مورد جنگ روسیه و اوکراین فوراً و بی وقفه ندای وامصیبتا سر دادند و پرچم احترام به قوانین بین المللی را به اهتزاز درآوردند و باز امروز که شاهد یک رشته از وحشتناکترین جنایات اسرائیل – از دروغگویی و شایعه پراکنی گرفته تا آدمکشی و ویرانگری و بمباران مدارس و بیمارستان ها – هستیم می بینیم که حکمرانان ممالک غربی فقط به تیمار اسرائیل و آزار فلسطین مهر از لب برمیدارند.
همانطور که حکومت نازی تمام گروه های مقاومت را که در سراسر اروپا با ارتشش می جنگید تروریست می خواند، همدستان اسراییل هم همصدا با اسراییل گروه حماس را “تروریست” می خوانند.
فقط مجسم کنید اگر گروهی از میان یهودیان زندانی در “گتو”ی لهستان با امکاناتی به ناچیزی امکانات در دسترس حماس و دقیقاً از طریق عملیاتی همانند حماس – توانسته بود برای همان چند ساعت بر نگهبانان لهستانی غالب شود، امروز با چه برچسبی از آنها یاد می شد – تروریست؟ به تحقیق خیر. از آنها جز با عنوان قهرمان یاد نمی شد و در وصف قهرمانیش نمایشنامه ها فیلمنامه ها کتابها و کنفرانسها به دنیا عرضه می شد. حماس ۱۶ سال است که در “گتو”ی غزه زندانی ست.
آنچه همۀ همدستان اسرائیل در باره اش متفق القولند اینکه برای حملۀ حماس هیچ انگیزه و محرکی وجود نداشت. از نظر این خانم ها و آقایان ۷۵ سال تحمل پاکسازی قومی انگیزه و محرک نیست! تحویل اجباری مزارع و کشتکارها به زمین دزدان انگیزه و محرک نیست! زندگانی هر روزه در رژیم آپارتاید انگیزه و محرک نیست! ساختن با خانه به دوشی و زندگی در اردوگاه آوارگان انگیزه و محرک نیست! بیش از ۵۶ سال در اشغال بی امان و ظالم نظامی زیستن انگیزه و محرک نیست! مداوماً شاهد رانده شدن فلسطینی از زمینش و ویران شدن خانه و مدرسه و بیمارستانش انگیزه و محرک نیست! به شب آوردن هر روز در وحشت و ترس از یورش مهاجران مسلح انگیزه و محرک نیست! و… بیش از ۱۶ سال محاصره هوایی و دریایی و خاکی را تاب آوردن انگیزه و محرک نیست!
حقیقتاً دست مریزاد!
هر روز و گاه روزی چندین بار از گردانندگان سیاست امریکا و اروپا می شنویم: “اسراییل حق دارد از خودش دفاع کند.”
بله هر ملتی حق دارد در جنگ از خودش دفاع کند – منتها جنگ دو طرف دارد و مدافعان اسراییل به روی بزرگواری نمی آورند که در درگیریهای اسرائیل و فلسطین فقط یک طرف توپ و تانک دارد، نیروی زمینی و هوایی دارد، در پیرامونش دیوار آهنی امنیتی دارد، موشک های هدایت شونده دارد، بمب اتمی دارد و…. به لطف دوستان سالانه بیلیونها پول و سلاح های فانتزی دیگر دارد، و از اینها مهم تر آزادی رفت و آمد و اختیار دادن یا ندادن آب و برق و غذا را به طرف دیگر جنگ را دارد. طرف دوم هیچکدام اینها را ندارد هیچ، حتی برای فرار از چنگ بمب و خمپاره طرف اول سر پناه ندارد. در این شرایط دل سوزاندن برای اسرائیل و نگران بودن برای پایمال نشدن حق دفاعیش؟! حقیقتاً زهی بی شرمی!
۷۵ سال پیش دنیای غرب به فلسطین و فلسطینی پشت کرد و تا کنون همچنان پشتش به آنهاست. امروز که صحنۀ قتل عامی سهمگین پیش روی همگان گسترده شده است و اسراییل در ملأ عام و با هر روزه با بوق و کرنا مژدۀ این کشتار را به دنیا می دهد، وقت آن رسیده است که دنیا رو به فلسطین کند و حقایق را ببیند و به زبان بیاید و دیگر به اسرائیل که تا کنون چشم بر تمام جنایاتش بسته است اجازه ندهد که همچنان با بی اعتنایی به قوانین بین المللی و لگد مال کردن حقوق بشر به افسار گسیختگی و ترکتازی ادامه دهد.
دراین ۷۵ سال فلسطینی ناگزیر بوده است به همگان ثابت کند که حق زنده بودن دارد، حق تنفس در هوای وطن و حق کشت و کار در مزارع خانوادگی و حق بازگشت به خاک اجدادی. هیچ گوشی شنوای این حرفها نبوده است.
در این ۷۵ سال فلسطینی ها بارها برای به دست آوردن حقوق اولیه خود دست به اعتراض صلح آمیز زده اند ولی صاحب منصبان دنیای غرب – در رأس همه امریکاییان صاحب قدرت – اعتنایی به هیچکدام نکرده اند – یکی را “تروریسم قضایی” خوانند و دیگری را ” تروریسم دیپلماتیک” و سومی را ” تروریسم اقتصادی”. دقیقا کسانی که می بایست پایبند و پاسدار قوانین بین الملل و منشور حقوق بشر باشند مانع از آن شدند که دادگاه جنایی بین الملل به دادخواهی فلسطینیها جوابی بدهد. کوشش های فلسطینی ها برای عنوان کردن دردهاشان از طریق سازمان ملل، در شورای امنیت توسط دول غربی مسدود شد. برای غیر قانونی کردن بایکوت در امریکا قوانینی تازه وضع شد تا مانع پیشرفت این حق قانونی شود.
جهان “متمدن” و “دمکرات” به فلسطینیها نشان داد که راهی جز خشونت ندارند و حالا همان کسانی که مانع شنیده شدن و به نتیجه ای رسیدن اعتراضات بر حق و صلح آمیز آنها بوده اند از حملۀ حماس که قابل پیش بینی بوده است در خشم و حیرتند!
از ۷۵ سال پیش – یعنی از روزی که دنیای غرب با طراحی صیهونیست ها، تبانی انگلیس ها، سستی و بی خیالی دیگر کشورها – تصمیم گرفت ظلم و ستمی را که از رایش سوم در دل اروپا بر جهودان رفت با اسکان دادنشان در خاک فلسطین در قلب خاور میانه جبران کند دنیا فلسطینی ها را ندیده گرفته است. گلدا مایر این نادیده گرفتن را در یک جمله خلاصه کرد: “کشوری بی سر نشین برای ملتی بی سرزمین”!
خیر کشور تاریخی فلسطین بی سرنشین نبود و گروهی از پیروان کلیم الله ملت محسوب نمی شد. ولی از همان روز گلدا مایر و هر کس دیگر که چون او در اسراییل بر مسند قدرت نشست کوشید تا به این دروغ پر فریب به هر حیله و وسیله ای که پیش آید – از کشتار هزاران فلسطینی، تبعید گروه گروه فلسطینی گرفته…. تا جلوگیری از باز گشت میلیون ها پناهندۀ فلسطینی – واقعیت بخشد.
زیر نویس
برای اطلاع هموطنانی که احتمال دارد به دانستن راغب باشند:
طبق گزارش ریچارد فالک گزارشگر ویژه سازمان ملل نوار غزه ۱۶هزار کودک یتیم دارد. حدود ۴۰% مردان ساکن غزه زندان های اسراییل را تجربه کرده اند. بیش از ۵۰% از جوانان بیکارند . آژانس سازمان ملل که برای کمک رسانی و کاریابی برای پناهندگان برپا شده است از رسیدگی به وضع ۸۰ هزار نفر از میان دو میلیون سکنه در سال ۲۰۰۰ حالا ناگزیر شده است به وضع ۸۰۰ هزارنفر برسد.
در غزه ۸۰% مردم غزه زیر خط فقر و در هر کیلومتر مربع ۵۵۰۰ نفر تنگاتنگ هم زندگی میکنند بی انکه دروازه ای و مفری به بیرون داشته باشند.
طبق گزارش مرکز بین المللی کودکان که در سال 2022 منتشر شد از هر ۵ کودک اهل غزه ۴ کودک مبتلا به افسردگی و دلشوره است.
اسراییل طبق قانونی به اسم «قانون بازداشت اداری » سالهای سال است که میتواند هر فلسطینی را که اراده کند بدون ذکر دلیل بازداشت کند و بی محاکمه و بدون کمتر توضیحی به وکیل مدافع، شش ماه در غزه به زندان بیندازد. در پایان این مدت قادر است هر چندبار که خواست شش ماهها را تمدید کند. در حال حاضر اسراییل ۱۱۰۰ فلسطینی را با عنوان “بازداشت اداری” در زندان هایش دارد. بسیاری ازاین زندانیان سال هاست که در زندانند و هنوز نمیدانند به چه دلیل بازداشت شده اند. اینها در حقیقت گروگان محسوب هستند.
تمام حملات ۵ سال گذشته اسراییل با عنوان ” حملات امنیتی” فقط به قصد تجاوز بیشتر به خاک فلسطین و تنگتر کردن حلقه ای که به دور ساکنین سرزمین اشغالی کشیده است صورت گرفته ولی فقط به نا امنی افزوده است
تاریخ بمبارانها اسرائیل:
ژوئن 2006
اکتبر- نوامبر ۲۰۰۶
فوریه –مارس ۲۰۰۸
دسامبر ۲۰۰۸- ژانویه ۲۰۰۹
۲ مارس ۲۰۲۱
نوامبر ۲۰۱۲
ژوییه – اوت ۲۰۱۴
نوامبر ۲۰۱۹
اوت ۲۰۲۲
مه ۲۰۲۳
چرا ما عادت داریم هر کس که مخالف ماست را خائن و وطنفروش و عامل امپریالیسم و غیره و غیره بنامیم؟ خانم امیرشاهی نظرش را گفت و افرادی هم بر آن ایراد گرفتند. خوانندگان نیز همگی عاقل و برومندند و کاملا توانا بر شنیدن سخنان دو طرف و نتیجه گیری از آن. پس چرا دست به اتهام و لجن پراکنی به یکدیگر بیازیم؟
با تشکر از مقاله شما. ضروری است که به این مهم اشاره شود که بر طبق قانون خقوق ملل. نیروهای اشغالگر نمیتواند شامل اصل حق دفاع مشروع شوند و تنها ملل مورد تجاوز میتوانند ازاین اصل بهرهمند شوند.
رفقای عزیز شما چرا ایمیل من را سانسور میکنید؟
با قسمت دوم استدلائات ایشان که شرح ظلم اسرائیل به فلسطینیان است موافقم ، با یک “اما”ی بزرگ :
دست کم برای ماایرانیها که در جریان “انقلاب” ایران با خود ان کردیم که هیچ دشمنی با ما نکرد، باید روشن باشد که خاستگاه مخالفت با هر جریان و پدیده ای ( در این مورد خاص : اسرائیل) باید در تعیین موضع ما در قبال ان مخالفت نقش اساسی بازی کند…. یعنی در تقابل بین اسرائیل و حماس( و نه خلق فلسطین) مشکل لااقل من از این قراره که هیولاهائی از جنس حماس که بدون تردید برادران دوقلوی جریاناتی مثل طالبان ، داعش، القاعده، حزب الله و اخوندهای حاکم بر ایران بشمار میایند را لایق و شایسته پشتیبانی نمیدانم ، حتی اگر اکثریت مردم غزه پشتیبان حماس باشند،که هستند و همه قرائن حاکی از انست که حماس با ابزارهای دمکراتیک یعنی با رای مردم غزه بقدرت رسید و چه بسا اگر در کرانه باختری هم انتخابات صورت بگیرد، گوی سبقت ار سازمان فتح را برباید….. ولی مگر جانورهای حاکم بر ایران در ابتدا با رای و بر دوش مردم بقدرت نرسیدند؟
لطفا از سر راه برو کناد هوای تازه بیاد!
با قسمت اول تحلیل خانم امیر شاهی موافق نیستم ، بایداز تقسیم جهان به سیاه و سفید پرهیز کرد، : جمله “اسرائیل دشمن ایران زادگاه ما و خاک پدران ماست” را ایشان از کجا استخراج کرده نمیدانم، ولی میدانم که اولا اسرائیل یک پدیده یکپارچه و مردم اسرائیل مردمی یکدست نیستند، بعنوان نمونه ایا سیاست حزب کارگر برهبری اسحاق رابین و سیاستهای لیکود برهبری قصاب بزرگی بنام شارون و خلف بحقش نتانیاهو رو میشه از یک دست دانست…. وانگهی جامعه مدنی اسرائیل فوق العاده قویست و بیش از نیمی از جمعیت اسرائیل علنا و قویا با سیاستهای ضد دمکراتیک دولت دست راستی اسرائیل به مخالفت پرداخته و تا قبل از بحران اخیر بطور میلیونی در شهر های بزرگ اسرائیلی متناوبا به تظاهرات مشغول بوده اند….
اسراییل یک اشغالگر است. کل اسراییل یک پایگاه نظامی امپریالیستی است. اسراییل نه تنها دشمن ایران بلکه دشمن تمامی خلقهای منطقه غرب آسیاست. فقط بزک کنندگان امپریالیسم از ذکر این واقعیت برآشفته می شوند.
من بعد از خواندن این مقاله انسانی به انسان بودن خود و به ایرانی بودن خود می بالم.
درود بر خانم امیر شاهی که چنین زیبا و با جزئیات امپریالیسم، صهیونیسم و فاشیسم را رسوا کردند.
ای کاش امکان تماس مستقیم با ایشان می بود تا شخصا این شاهکار ایشان را پاس می داشتم.
درود بر همه انسان های میهن دوست!
ننگ و نفرت بر خود کم بینان وطن فروش!
متاسفانه بازمانده های هلوکاست خود به جنایتکارانی‌تبدیل شدند که بدترین شکل آپارتاید را در سرزمینی که بزور ترور و کشتار اشغال کردند برپا کرده اند. تاسف آور این است که هلوکاست در پنهان و بدور از چشم مردم در اردوگاه‌های نازی ها از یهودیان قربانی گرفت اما امروز اسراییلی ها در مقابل چشم مردم و با حمایت رهبران کشورهای غربی به نسل کشی مشغولند.
مواضع ایشان را کاملا قبول دارم. بخصوص این که این بانوی بزرگوار از اولین کسانی بودند که در ابتدای تشکیل جمهوری اسلامی طی نامه ای و بیدفاع از بختیار مردم ایران را هشدار دادند که رژیم جمهوری اسلامی برای مردم دمکراسی نخواهد آورد!؟
مواضع حق طلبانه این بانوی گرامی در دفاع از فلسطین و پشتبانی ایران از فلسطین بهترین ادعایی است برعلیه کلیه سلبریتی‌ها و آنان که در مقابل جنایات اسرائیل و آمریکا سکوت کرده اند و شاید هم درقفا و فقط برای لجبازی با جمهوری اسلامی از کشتار کودکان غزه در دل لبخند می زنند
امیدی که پیمان صلح اسلو برافروخت،درست ۱۸۰ درجه برعکسش برآورده شد.عقربه های ساعت به جای اینکه به اینطرف حرکت کند،در جهت مخالف به راه افتاد و سریع تر به عقب دوید.بحران فلسطین بیش از صد سال است جریان دارد.مردم این دیار از آن دوران تا کنون زندگانی نکبت باری میگذرانند،گاهی اندوهناک،گاهی بسیار اندوهناک، گاهی وحشتناک.هیچگاه آسودگی خاطر نداشتند. تنها و تنها سیزده سپتامبر ۹۳ بود که جرقه ای آمد و نورکی افشاند و بزودی رفت و ظلمت سهمناک تری بر سراسر زمین بگستراند.ملت ستمدیده چشمی فروبست و رویائی کوتاه دید و وقتی تکانش دادند و ازخواب پراندندنش،واقعیتی غم انگیزتر از گذشته احاطه یافته،راهی هم به پس باقی نمانده بود.صدسال است که فلسطینی را از موطنش میرانند، پس از پیمان اسلو این سرکوب شدت یافت.صدسال است که خانه هایشان را بر سرشان خراب می کنند،پس از اسلو این جنایت فزونی یافت.صدسال است بر این ویرانه ها کولونی صهیونیستی می سازند،پس از اسلو این کولونی سازی به مراتب افزایش یافت و این رشته سر دراز دارد. ناتمام
با سپاس فراوان از خانم مهشید امیر شاهی .
۱۳ سپتامبر ۱۹۹۳ بود که آقای بیل کلینتون در میان، آقایان اسحق رابین و سیمون پرز در این طرفش،آقای یاسر عرفات در آنطرفش به یکدیگر دست دادند و به یکدیگر و به سوی دوربین خبرنگاران لبخند و چشمک زدند و بر روی چمن های جلوی کاخ سفید واشنگتن خاطره ای باقی گذاشتند که به این زودیها زدوده نخواهد شد.چه معجزه ای رخ داده بود؟ قراردادهای صلح اسلو که بنا برآن میبایستی راه استقلال فلسطین هموار گردد.
این نمایش سراسر دنیا را تکان داد.امید پایان هولوکاست فلسطینی ها و آغاز دوره تاریخی نوینی در دل میلیارد ها انسان ساده اندیش راه یافت.آقایان رابین و پرز و عرفات به پاداش این شیرین کاری خود جایزه نوبل گرفتند.آقای کلینتون که در این راه واقعا جان کنده بود جایزه ای نگرفت و حال آنکه شانزده سال بعد جانشین اش آقای بارک حسین اوباما به خاطر این که”هیچ کار” نکرده بود جایزه نوبل گرفت.حق هم چنین است که “هیچ کار” بهتر و بیشتر شایسته جایزه است از کارهای این آقایان محترم…ادامه
من متوجه نشدم که خانم امیرشاهی در حال نوشتن طنز است یا این حرفهای نژاد پرستانه را از روی عقل سلیم گفته اند که یهود ستیزی را ذاتی و تاریخی برای ایرانیان تعریف می کند و یا اینکه ظلم و جنایات اسرائیل را دلیلی بر توجیه جنایات حماس بیان نموده اند ۱۴۰۰ نفر غیر نظامی که بیشتر آنها از مزارع اشتراکی کیبوتص که می دانیم این افراد هرگز مسلح نیستند و شکم زنی را شکافته کودک زنده اش را سر می برند این چه توجیهی می تواند برای یک نویسنده داشته باشد وقاحت و شقاوت و کینه و تنفر تا کجا ؟ اسرائیل تا کنون بیش از ۵۷۰۰ غیرنظامی را قصابی کرده است این هم جنایت جنگی جنایت علیه بشریت است و هیچ توجیهی ندارد شما دولت و ملت ایران و اسرائیل را یکی گرفته اید در حالی که هم دولت فاشیستی نتانیاهو نماینده ی مردم یهود نیست و هم حکومت اولترافاشیست جمهوری اسلامی نماینده ی مردم ایران نیست . همیشه گفته ام سیاستمدارهای سنتی یکی از نیروهای مانع و مقاومت در مقابل انقلاب زن زندگی آزادی هستند این افکار خانم مهشید امیرشاهی نه تنها نفرت
من هم متوجه نشدم شما چگونه بدون استناد به کلمه یا جمله ای از این متن به نویسنده اتهام میزنی .اگر ادعایت را اثات نکنی وظیفه ی اخبار روز ست که هر طور صلاح می داند اقدام کند.
نیمای گرامی این مزدبگیران ناتو با اسامی مختلف در حال خوش خدمتی هستند.
بزودی از شرشان راحت می شویم.
اندکی صبر سحر نزدیک است!