کنگره ی حمایت از مبارزات حق طلبانه ی مردم ستمدیده ی فلسطین که قرار بود با میزبانی “جنبش دموکراسی برای اروپا” از روز ۱۲ تا ۱۴ ماه آوریل در شهر برلین پایتخت آلمان برگزار شود، سرانجام پس از چندین روز تبلیغات هدایت شده ی منفی دال بر اجتماع ضد یهودیان، طرفداران حماس، و نیروهای طرفدار ایران، و پحش صدها فیلم و پیام سراپا کذب در شبکه های اجتماعی با حمله ی وحشیانه ی پلیس تا دندان مسلح، در برابر چشمان حیرت زده ی افکار عمومی که شاهد ثبت سیاه ترین روز نقض دموکراسی در این کشور بود، در همان ساعات اولیه ی روز جمعه از ادامه ی کار باز ماند.
بنا بود “غسان ابوسته” جراح فلسطینی / انگلیسی مشاهدات و تجربیات درناک خود از هجوم وحشیانه ی ارتش اسرائیل به بیمارستان ها و مراکز درمانی فلسطین با شرکت کنندگان و افکار عمومی المان و جهان در میان بگذارد . دمی از پخش ویدئوی سخنرانی دکتر “غسان ابوسنه” نگذشته بود که پلیس برلین به فرمان وزارت کشور با قطع برق سالن کنفرانس و هجوم وحشیانه و دستگیری تعدای از شرکت کنندگان عملا مانع ادامه کار کنفرانس شد . دومین سخنران این کنگره “یانیس واروفاکیس” سیاستمدار مارکسیست یونانی هم ممنوع الورود و ممنوع التصویر گردید. مقامات مسئول بی شرمانه “یانیس واروافاکیس” را یهودی ستیز و سخنرانی او را ترویج افکار ضدیهود و برخلاف مصالح دولت و ملت آلمان تشخیص داده و همین استدلال آبکی را بخورد مردم دادند، اما این سیاستمدار متعهد با پخش متن سخنرانی خود، پرده از چهره ی کریه دولت ائتلافی برداشت.*
بی تردید وجدان های بیدار در سراسر جهان و خصوصا در آلمان حق دارند از سیاستمداران دولت ائتلافی بپرسند که این قانون “یک بام و دو هوای” حاکم بر موضع گیری های دولت، قرار است آلمان را به کدام سو ببرد؟ از سویی حزب دست راستی در آلمان در هر شهری که اراده کند با برگزاری جلسات چند صد نفری به ترویج افکار شرم آور خود مشغول است و سیاستمداران و پلیس آلمان با سکوت و چه بسا با تاییدهای پنهان و آشکار میدان را برای تاخت و تاز و نشر افکار آن ها باز می گذارند، و حتی در موارد معدودی که برحسب تصادف خبرنگار متعهدی با هزار ترفند فیلم های شرم آور تجمعات این چنینی را پخش می کند، تنها با عبارات کلیشه ای برپایی چنین جلساتی را محکوم می کنند. در گردهمایی های رنگارنگ تلویزیون اثری از بحث پیرامون چرایی برگزاری چنین تجمعاتی اگر باشد نبودش به از بودش است. شرم آورترین نمونه این برخورد های دوگانه رسانه های آلمان مناطره ی تلویزیونی نماینده ی حزب دست راستی آلترناتیو برای آلمان با نماینده ی حزب دموکرات مسیحی را در سطح وسیعی پوشش می دهند و به تفسیر گفته های بغایت راست گرانایه ی “بیورن هوکه” مبادرت می ورزند، فردی که پرونده ی او به اتهام نشر افکار هیتلر در دادگاه های آلمان باز است، و همزمان با پخش شایعات تهوع آور پیرامون شرکت کنندگان و یورش به محل برگزاری کنگره ی فلسطین در برلین مانع سخنرانی سیاستمداری می شوند که هدفی جز رساندن فریاد حق طلبانه ی آوارگان فلسطینی به گوش جهانیان ندارد.
چند روز بعد از این حمله ی ددمنشانه، ندای گنکره ی برلین را، در آمریکا دانشجویان و برخی از اعضای هیات علمی دانشگاه کلمبیا به گوش جان شنیدند و فریادهای معترضانه ی دانشجویان از ورای دیوارهای دانشگاه گذشت، و دانشجویان در شهرهای مختلف به پا جاستند و خواهان توقف حمایت مالی مراکز علمی از ماشین جنگی دولت دست راستی اسرائیل شدند. تحصن دانشجویان در صحن دانشگاه به همراه شعارهای حمایت از مردم ستمدیده ی غزه، خاری بود در چشم صاحبان قدرت، ابتدا رییس دانشگاه با دست یازیدن به پست ترین حربه به سبک و سیاق دیکتاتورها درهای دانشگاه را به روی نظامیان برای خاموش کردن نوای حق طلبانه ی دانشجویان باز کرد، و با این عمل شرم آور صحن دانشگاه در نبردی نابرابر میان آگاهی و خشونت، با پیروزی معنوی دانشجویان دانشگاه کلمبیا، دانشجویان در شهرهای دیگر به پا خاستند و با تکرار خواست های دانشجویان دانشگاه کلمبیا، دست مبارزان فلسطین را به گرمی فشردند. سازمان دهندگان در دانشگاه کالیفرنیا با اعلام این واقعیت که سیاستمداران جهان با سکوت و حمایت خود شریک کشتار بیش از سی هزاز غیر نظامی در اردوگاه های فلسطین توسط ارتش اسرائیل هستند، از دانشگاه های سراسر آمریکا خواستند تا به آن ها بپیوندند. با اوج گیری جنبش دانشجویی در دانشگاهها از نیویورک تا لس انجلس و نیوهمشایر، تکزاس، پنسیلوانیا، شیکاگو، مینه سوتا، کلرادو، آریزونا، و واشنگتن، بوستون و بیش از شصت دانشگاه با تکرار خواست های دانشجویان دانشگاه کلمبیا و حمایت از ستمدیدگان فلسطین با تحصن و برپایی چادرها در صحن دانشگاه ها، چهره ی انسان دوستی و صلح طلبی جوانان آمریکا را به جهانیان نمایاندند.
با اوج گیری جنبش دانشجویی دولتمردان بیکار ننشستند و با اعزام و استقرار پلیس در دانشگاه ها و ضرب و شتم و دستگیری دانشجویان، سیمای بتونی خود را که در پس لبخندهای دروغین پنهان کرده بودند به جهانیان شناساندند. گزارشگران تا روز ۳ ماه مه خبر از دستگیری بیش از ۲۰۰۰ دانشجو را در دانشگاه های آمریکا ثبت کرده اند. خارج از مرزهای آمریکا دانشجویان موسسه ی مطالعات سیاسی پاریس و دانشگاه سوربن در فرانسه، دانشگاه های مک کیل و کنکوردیا در کانادا، ادانشگاه های ملبون و سیدنی در استرالیا، دانشگاه ساپینزا در ایتالیا و دانشگاه های لیدز، وارویک و کالج لندن در انگلستان هم در اعتراض به نسل کشی توسط ارتش اسرائیل و حمایت از مردم فلسطین به پا خاسته اند. دریغا در دانشگاه های آلمان، کشوری که مهد خیزش های دانشجویی در دهه ی ۶۰ میلادی بود انگار خاک مرده بر سرشان پاشیده اند، جمع ها از تعداد انگشتان دست تجاوز نمی کند. در دانشگاه برلین پلیس با خشونت تمام به اعتراضات چند ده نفره ی دانشجویان یورش برد.
سکوت مرگبار به سیاست های دولت ائتلافی که با هراس افکنی واقعیات دو جنگ خانمانسوز غزه و اکرائین را پنهان کرده و حتی رسانه های آلمان به سبک قرون وسطی مطالب دیکته شده را بدستور سیاستمداران بخورد مردم می دهند و انتظار دارند باورشان کنند. روز دوم ماه مه در سایت اینترنتی دویچ وله در بخش سیاست با تیتر درشت می نویسد: حمله ی پلیس نیویورک به اشغالگران دانشگاه کلمبیا!!!! به دست اندرکاران این سایت باید گفت که دانشگاه خانه ی دانشجو است اطلاق کلمه ی اشغالگر به دانشجو همصدایی با جریانی است که تلاش دارد هر حرکت حق طلبانه را با انگ های مختلف به حاشیه براند و هر صدایی که خواهان توقف به خاک و خون کشیدن غیر نظامیان در غزه را دارد با اهرم یهودی ستیزی در گلو خفه می کنند. آن ها بی شرمانه می گویند اسرائیل به قوانین بین المللی پایبند است و قوانین جنگ را رعایت می کند. آیا افکار عمومی حق ندارند از دولت ائتلافی بپرسند حمایت بی حد و مرز شما از نتانیاهو در حالی که با انبوه پرونده های فساد نیمه باز در دادگاه های اسرائیل که حقوقدانان متعهد اسرائیل مترصد فرصتی هستند تا این جرثومه ی فساد و یارانش را محاکمه کنند را، چگونه توجیه می کنید؟ چه پاسخی در آینده ای نه چندان دور برای ثبت در تاریخ خواهید داد؟ دولتی که ارکان اصلی اش بدست سوسیال دموکرات ها و حزب سبزهاست هر استدلالی که خواهان توقف ارسال مهمات جنگی به اکرائین است با برچسب دوست پوتین ایزوله می کنند و بر شیپور جنگ می دمد.
حضور چهرهای سرشناس در تظاهرات فلسطینیان و حتی دفاع از حق زندگی برای آوارگان فلسطینی جرم است. نمونه بارز این هراس افکنی فراخوان “گرتا تونبرگ” فعال محیط زیست سوئدی خطاب به رهبران جهان است که از ان ها خواسته بود تا صدای شان را برای آزادی و عدالت در فلسطین بلند کنند. اما به جای همصدایی با خواسته ی برحق او، به یهودی ستیزی متهم می شود و سخنگوی ارتش اسراییل صریحا می گوید هرکس با “گرتا تونبرگ” مرتبط باشد حامی تروریسم است. رسانه ها ی دست نشانده ی غربی هم از فعالان محیط زیست می خواهند تا زمانی که این فعال محیط زیست فراخوان را پس نگرفته و فلسطینیان را بنا به فرهنگ رایج در دولت نتانیاهو حیوانات انسان نما خطاب نکرده، او را منزوی کنند که چنین هم می شود. اما او ساکت نمی نشیند و طی نامه ای با همفکرانش رسما می گوید نسل کشی دفاع از خود نیست و جنایات هولناک ارتش اسرائیل نسل کشی است. تحت تاثیر سیاست دولت ائتلافی و رسانه های آلمان، در مراکز علمی هم بر روی آن دسته از استادان و صاحبنظران برجسته ی جهان، تا زمانی که از حقوق حقه ی فلسطین دفاع می کنند بسته است !!!! همانگونه که پیش تر مراکز هنری را از آثار موسیقی دانان برجسته روس تسویه کردند. نمونه ها از این دست بسیار است، دردا که زبان قلم از بیان آن شرمسار و ناتوان است.
امروز دیگر سیاست های تفرقه افکنانه ی آمریکا که در حرف برسمیت شناختن دو دولت را جار می زند و در عمل با وتوی قعطنامه های آتش بس دست دولت اسراییل را در کشتار مردم بی دفاع فلسطین به گرمی می فشارد، و علی رغم گفته هایش برای برسمیت شناختن دولت فلسطین و عضویت فلسطین در سازمان ملل، در به انزوا کشاندن فلسطین از هیچ کوششی فروگذار نیست.
بی تردید وجدان های بیدار در آمریکا شریک بازی انتخاب بین بد (بایدن) و بدتر (ترامپ) نخواهند شد .
۱ – اخبار روز ترجمه ی فارسی سخنان یانیس واروفاکیس
