خبر کوتاه بود، آرمیتا گراوند دانش‌آموز هفده‌ساله که روز ٩ مهرماه ١۴٠٢ در یکی از ایستگاه‌های متروی تهران در معرض تهاجم گزمگان رژیم ولایت فقیه قرار گرفته بود پس از ٢٨ روز بسر بردن در کمای مغزی، روز ۶ آبان‌ماه ۱۴۰۲ جان باخت. از آغاز رویداد تهاجم به آرمیتا در مترو و در تمامی مدت بستری شدن او در بیمارستان، مزدوران رژیم به خبرنگاران مستقل اجازهٔ نزدیک شدن به محل بستری بودن آرمیتا و تهیهٔ گزارشی از روند درمان او را ندادند و بیمارستان فجر تهران، محل بستری بودن آرمیتا در محاصره کامل نیروهای امنیتی قرار داشت.
آرمیتا گراوند، یکی دیگر از دختران دلاور میهن ما بوده است که در مخالفت با سیاست ضد انسانی “پوشش اجباری” رژیم جان خود را از دست داد. رویارویی با “پوشش اجباریِ” تحمیل‌شده از سوی رژیم، امروز یکی از مطالبه‌های اساسی در عرصه‌های مبارزهٔ زنان و دختران میهن ما و به‌منزلهٔ بخشی جدایی‌ناپذیر از جنبش مردمی در مسیر خواست تحقق آزادی‌ها و حقوق دموکراتیک در ایران است.
در پی تهاجم به آرمیتا و جان باختن او، مأموران امنیتی به‌فرمان حکومت برگزاری مراسم خاک‌سپاری‌ای معمول و آرام را حتا به خانوادهٔ آرمیتا اجازه ندادند و با حضور ستیزه‌گرشان که از پستوی خانه‌های مردم تا گورستان‌ها دامنه دارد، به شرکت کنندگان در این مراسم حمله کردند. این مأموران امنیتی- بر اساس گزارش‌های منتشر شده- دست‌کم ۱۵ نفر از شهروندان حاضر در مراسم خاک‌سپاری آرمیتا ازجمله نسرین ستوده حقوقدان، و منظر ضرابی (از خانواده‌های جانباختگان هواپیمای اوکراینی) را دستگیر کردند.
قتل آرمیتا گراوند، نزدیک به یک سال پس از کشته شدن مهسا امینی به‌دست “گشت ارشاد” و سرآغاز جنبش “زن، زندگی، آزادی” که پایه‌های حکومت جمهوری اسلامی را به‌لرزه در آورد، نشانه‌ای روشن از این واقعیت است که رژیم حاکم بر میهن ما به‌دلیل از دست دادن مشروعیت و اعتبارش تنها ابزاری که برای ادامهٔ حکومت در دستش باقی مانده تشدید سرکوبگری و خشونت است، سرکوبگری تنها اقدام از سوی رژیم است در برابر هر حرکتی از سوی مردم که در زمرهٔ حقوق طبیعی آنان قرار دارد.
اعتراض‌های گسترده خیابانی صدها هزار نفر در یک سال گذشته و در سراسر کشور که بر اساس آمارهای منتشر شده به کشته شدن بیش از ۵۰۰ نفر، هزاران نفر زخمی، و دستگیری و شکنجه و بازداشت و زندانی کردن بیش از ۲۲ هزار نفر از معترضان منجر شد، به‌اعتراف سران رژیم و دستگاه‌های سرکوب آن، پایه‌های حکومت جمهوری اسلامی را به‌شدت لرزاند. رژیم از ماه‌ها قبل از نزدیک شدن سالگرد قتل مهسا، و در هراس از تکرار اعتراض‌های گسترده، تدابیر امنیتی‌ای گسترده را در سراسر کشور درپیش گرفت. از پاک‌سازی گسترده دانشگاه‌ها و اخراج فله‌ای استادان دگراندیش گرفته تا پرونده‌سازی امنیتی برای دانشجویان، هنرمندان ازجمله بازیگران سینما و تئاتر، نویسندگان، سرکوب آنان (ازجمله قتل مشکوک و فجیع داریوش مهرجویی و وحیده محمدی‌فر)، یورش به تشکل‌های صنفی معلمان و بازنشستگان کشور، و حاکم کردن فضای تهدید و خفقان بر محیط‌های کارگری به‌منظور پیشگیری از ادامهٔ حرکت‌های اعتراضی کارگران و زحمتکشان در برابر ادامهٔ وضعیت فاجعه‌بار اقتصادی و اجتماعی در کشور، جزو برنامه‌های سرکوبگرانه حکومت برای جلوگیری از آغاز مجدد اعتراض‌های مردمی بوده و هست. با وجود همهٔ این اقدام‌های امنیتی، در روزهای اخیر ادامهٔ اعتراض‌های مردمی را شاهد بوده‌ایم. روز دوشنبه ۸ آبان‌ماه ۱۴۰۲ بازنشستگان مخابرات مناطق مختلف در بیش از ۲۰ استان کشور در اعتراض به عدم رسیدگی به مطالبات‌شان ازجمله اجرای کامل آیین‌نامهٔ پرسنلی و استخدامی سال ۸۹ و رفع مشکلات بیمهٔ درمانی، دست به راهپیمایی و تجمع زدند و همچنین هم‌زمان با آن کارگران پتروشیمی آبادان و کارکنان رسمی وزارت نفت شاغل در شرکت “نفت فلات قاره در مناطق خارک و سیری” نیز در اعتراض به عدم رسیدگی به خواست‌های‌شان دست به اعتصاب زدند.
حزب تودهٔ ایران ضمن تسلیت و ابراز هم‌دردی با خانوادهٔ آرمیتا گراوند، شدت یافتن جو خفقان و سرکوب رژیم و یورش نیروهای امنیتی به کارگران و زحمتکشان، معلمان، و بازنشستگان، دانشجویان، و تهاجم مزدوران “حجاب بان” رژیم به زنان و دختران کشور و آغاز دوبارهٔ مسمومیت دختران دانش‌آموز را محکوم می‌کند. حزب تودهٔ ایران معتقد است به‌رغم همه این ترفندها و تهاجم‌های امنیتی رژیم، جنبش مردمی آتش زیر خاکستری است که دوباره شعله‌ور خواهد شد و رژیم را به چالشی جدی‌تر خواهد طلبید. در کنار جنبش اعتراضی توده‌ها مبارزه را با شکیبایی، اتحاد عمل، گام‌هایی حساب شده، و با اعتقاد به پیروزی نهایی باید به پیش برد.
حزب تودهٔ ایران
۹ آبان ۱۴۰۲
قتل آرمیتا گراوند، نزدیک به یک سال پس از کشته شدن مهسا امینی به‌دست “گشت ارشاد” و سرآغاز جنبش “زن، زندگی، آزادی” که پایه‌های حکومت جمهوری اسلامی را به‌لرزه در آورد، نشانه‌ای روشن از این واقعیت است که رژیم حاکم بر میهن ما به‌دلیل از دست دادن مشروعیت و اعتبارش تنها ابزاری که برای ادامهٔ حکومت در دستش باقی مانده تشدید سرکوبگری و خشونت است.+++
حزب تودهٔ ایران ضمن تسلیت و ابراز هم‌دردی با خانوادهٔ آرمیتا گراوند، شدت یافتن جو خفقان و سرکوب رژیم و یورش نیروهای امنیتی به کارگران و زحمتکشان، معلمان، و بازنشستگان، دانشجویان، و تهاجم مزدوران “حجاب بان” رژیم به زنان و دختران کشور و آغاز دوبارهٔ مسمومیت دختران دانش‌آموز را محکوم می‌کند. حزب تودهٔ ایران معتقد است +++ جنبش مردمی آتش زیر خاکستری است که دوباره شعله‌ور خواهد شد و رژیم را به چالشی جدی‌تر خواهد طلبید. در کنار جنبش اعتراضی توده‌ها مبارزه را با شکیبایی، اتحاد عمل، گام‌هایی حساب شده، و با اعتقاد به پیروزی نهایی باید به پیش برد.