جنگ ۷ اکتبر سبب تحولات بسیاری در سطح بین المللی شد، و تحرکات متناقضی را ایجاد کرد، از یکسو دول غربی از ددمنشی و نسل کشی اسرائیل دفاع می کنند ، و در سوی دیگر اعتراضات وسیع مردم جهان حکایت بر همراهی و همدردی با مردم غزه دارد ، که جنایات ددمنشانهٔ اسرائیل علیه مردم غزه را محکوم می کنند . تاریخ رژیم صهیونیستی و اشغالگر اسرائیل حاکی از آن است، که از بدو تأسیس تاکنون جنایات ضدبشری زیادی را در سرزمین های اشغالی فلسطین مرتکب شده است. اسرائیل بارها به دلیل نقض حقوق زنان و کودکان در جنگ و حملات پیشین به سرزمینهای اشغالی ، در رتبه نخست گزارشگران حقوق بشری سازمان ملل قرار گرفته که به عنوان بزرگترین ناقض حقوق بشرِ در جهان معرفی شده است. متاسفانه قطعنامه هایی که علیه اسرائیل در زمینه نقض حقوق بشر صادر شده است، کوچکترین تاثیری در مهار وحشیگری های این رژیم جنایتکار و کودک کش نداشته است.
گرچه هنوز گرد و غبار و دود جنگ در غزه فرو ننشسته است، تا بتوان آمار دقیقی از کشتار زنان و کودکان فلسطینی ارائه کرد. اما اخبار موجود را مبنای اثبات ددمنشی رژیم اسرائیل قرار می دهم. تیتر کنونی عموم رسانه های مستقل و معتبر، نوشتند که تا روز آتش بس ازمیان ۱۲۰۰۰ نفر کشته شدگان غزه پنج هزار نفر از آنها کودک و ۳۳۰۰ نفر دیگر زن هستند، و ۱۸۰۰ نفراز مفقودین کودک هستند، که همگی همچنان زیر آوار مانده اند هر چند این آمار امروز بالغ بر ۲۲۰۰۰ نفر شده است . این نسل کُشی رژیم اشغالگر اسرائیل را چگونه می توان تفسیر یا توجیه کرد ؟ حتی سازمان ملل علیرغم تحت سیطره بودن دول غربی، نمی تواند از واقعیت میزان کشته شدگان زنان و کودکان در غزه چشم بپوشند، تا فجایع ضد انسانی اسرائیل را نبیند. در این رابطه دبیرکل سازمان ملل نیز اعلام می کند که بیش ازهفتاد درصد کشته‌شدگان در نوار غزه، زنان و کودکان هستند.
بنگرید تفاوت ره از کجا تا به کجاست. در جنگ ۷ اکتبر گروههای مقاومت از اقدام نظامیِ تلافی جویانه یا مقابله به مثل یعنی کشتار مردم بی دفاع اسرائیل خودداری کردند، و حق دفاع مشروع از خود را نادیده گرفتند، و کوشیدند، از مجاری دیپلماتیک اسرائیل را وادار به توقف جنایات ضدبشری کنند. در این راستا بارها نخست وزیر دولت یا تشکیلات خودگردان فلسطین از سازمان ملل متحد درخواست کرده بود، تا اسرائیل را به فهرست سیاه کشورهایی که در درگیری های مسلحانه علیه زنان کودکان و افراد غیرنظامی مرتکب جنایت جنگی و نسل کُشی می شوند، را اضافه کند. ولی دول غربی حامی جنایات اسرائیل تا به امروز، مانع از آن شده اند، که رژیم صیهونیست – فاشیست اسرائیل در این لیست سیاه سالانه قرار گیرد.
تاسف بار نیست که اسرائیل همواره هم به منشور اعلامیه حقوق بشر بی اعتنایی نشان داده است، و هم به « اعلامیه حمایت از حقوق زنان و کودکان در شرایط اضطراری و مناقشه مسلحانه » پایبند نبوده است. وجه مشترک این دو اعلامیه جهانی آن است، که هر دو مباحث حقوقی می باشند که تاکید به سزا دارندبر اینکه ، « حملات نظامی و بمباران جمعیت غیر نظامی، تحمیل درد و رنج نا معلوم و بی حساب، به ویژه نسبت به زنان و کودکان که جزء اقشار بسیار آسیب پذیرند، باید ممنوع شود و چنین اقداماتی باید محکوم گردند». متاسفانه تاکنون دولت های حامی اسرائیل این اصل از اعلامیه را اجرائی نکرده اند.
«اعلامیه حمایت از زنان و کودکان …. » صراحتا می گوید ، یکی از مهمترین اصول انسانی حاکم بر جنگ‌ها اصل تفکیک یا تمایز است که بر اساس آن باید بین جمعیت غیر نظامی و نظامی تفکیک و تمایز قائل شد، تا افراد و جمعیت غیر نظامی مورد حمله قرار نگیرند. آیا اشغالگران صیهونیست تاکنون توجه لازم به این اعلامیه مصوب دول جهان را داشته اند، و در بمباران های هوائی و حملات زمینی از اصل مهم تفکیک یا تمایز بین جمعیت نظامی و غیرنظامی تبعیت نموده اند، و خود را مکلف به تمکین از این مصوبه و دیگر مصوبات جهانی دانسته اند؟!
آنچه در حال حاضر در غزه در جریان است، قتل عام آشکار مردم فلسطین است که به نسل‌کُشی مفرط انجامیده است.
متاسفانه آمریکا و کشورهای اروپایی که خود را مدعیان حقوق بشر می دانند، در قبال قتل‌عام آشکار مردم غزه نگاهی دوگانه دارند. آنان علیه اسرائیل که این کشتار وحشیانه را در غزه انجام داده، سکوت اختیار کرده و می کنند، ولی در برابر دفاع مشروع حماس و گروههای مقاومت در مقابله با اشغالگری و دفاع سرزمینی در بوق حقوق بشر می دمند، امان از حماس که یهودی قتل‌عام میکند. در شرایطی که امریکا و دولت های غربی در برابر کشتار کودکان و زنان غزه ساکت، کور و کر می شوند؛ تا اعتراضات ضدصیهونیستی در کشورهای خود را نبینند و نشنوند، وجدان های بیدار جهانیان همچنان ایستاده و بر علیه این استاندارد دوگانه و جنایت علیه بشریت فریاد می زنند. دولت آمریکا و کشورهای اروپایی همچنین مقامات نظامی و امنیتی آمریکا و اروپا به جنایات ارتش اسرائیل در فلسطین توجه نمی کنند ، ولی نسبت به حملات راکتی حماس و دیگر گروههای مقاومت، داد و فغان سر داده اند و خط و نشان ها کشیده اند، مقامات آمریکایی صراحتا اعلام کردند، اگر در دفاع از مردم غزه، گروههای مقاومت منطقه منجمله حزب‌اله از سطح حملاتی محدود وارد حمله گسترده علیه اسرائیل شوند، استفاده آمریکا از توان نیروی دریایی امری قطعی خواهدبود. حتی تاکید داشتند، اگر در چنین سناریوی احتمالی، آمریکا این کار را نکند، ارزش بازدارندگی ش زیر سوال خواهد رفت.
در نگاه دوگانه گرائی حقوق بشری غربی، در حمله روز ۷ اکتبر گروگان گرفتن چند کودک و زن اسراییلی توسط حماس شدیدا محکوم می شود، و بلافاصله حماس سازمانی تروریستی معرفی می شود، سیمای آن شیطان گونه ترسیم می شود و ازاسرائیل به عنوان قدیس های طلبکار تمجید می کنند، و به آنها چراغ سبزنشان می دهند، تا از هرگونه حمله وحشیانه ضد انسانی، کودک و زن کُشی در غزه دریغ نکند. نمونه دیگری از استاندارد دوگانه گرائی غرب نسبت به حقوق بشر و تروریسم را می آورم. در مصاحبه چندی پیش « جوزف بورل مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا » با تلویزیون الجزیره وی در چند سطر نظریات نژادپرستانه خود را فریاد می کند. خبر این است، مجری خبرگزاری الجزیره از « جوزف بورل سوال میکند: آیا رفتار زن و کودکُشی اسرائیل در غزه جنایت جنگی است»؟ وی بدون مکث جواب میدهد: « من وکیل نیستم و این در تخصص دادگاه لاهه است! ». در ادامه مجری الجزیره میپرسد: « آیا رفتار حماس در روز ۷ اکتبر جنایت جنگی بود»؟ مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا بلافاصله جواب میدهد: « بدون شک جنایت جنگی بود. مجری الجزیره می گوید ،مگر شما وکیل هستید…!!!و با تحکم می گوید، برای همین شما متهم به معیارهای دوگانه اید». این دوگانه گرایی حقوق بشری دول غربی را باید چگونه دریافت و در برابر آن چه باید کرد؟
موضعگیری های دو پهلو و متناقض دول غربی مدعی دموکراسی، نسبت به منشور حقوق بشر و دیگر پیمان ها و کنوانسیون های بین المللی، جهان سیاست را به وضعیت عوام فریبانه و تراژیک کشانیده است، هر چه موضعگیری های یک بام و دو هوای آنها عیان تر می شود، تا در می یابیم، حقوق بشر مفهومی دوگانه در خدمت منافع دول غربی و اذناب شان است، اگر کشورهایی همسو و در خدمت منافع غرب باشند، از آن حمایت می شود حتی اگر مرتکب جنایت جنگی، نسل کشی و نژاد پرستی باشند .
در نظام حقوق بشر شاهد مفاهیم خودی و غیرخودی هستیم، یعنی هر کشوری که ارزش های غیر واقعی جهان غرب را به چالش بکشد، در زمره دشمنان آن قرار می گیرد. حقوق بشر غربی در حرف خودش را نوعی نظام حقوقی جهان شمول معرفی می کند، که برای همهٔ ملت ها فرمول ثابتی دارد. ولی متاسفانه در عمل چنین نمی بینیم، که امروز به مثابه یک متن خشک و بلا استفاده در موازین حقوقی در قفسه‌های آرشیوقوانین بین المللی باقی مانده است.
