روز کارگر امسال با وجود پاندمی کرونا درشرایط ویژه ای است که هرچند نمایش سراسری آن درمراسم ها،تجمعات ومارش عظیم میلیونی در خیابانها ی جهان میسر نیست،ولی مسلمن درانواع واشکال دیگری برگزار خواهد شد.درشرایطی به استقبال روز جهانی کارگر،روز همبستگی طبقاتی برای رسیدن به جهانی عاری ازهر گونه ستم ونابرابری پا گذاشته ایم که بوی گندوفرسوده گی دنیای سرمایه داری کره خاکی را فراگرفته است.چندان نیاز نیست آماروارقامی ازافزایش فقرواستثمارطبقاتی و عدم دسترسی میلیاردها انسان به ابتدایی ترین امکانات زیستی ارائه داد تا جامعه را از عمل کرد نظام سرمایه داری آگاه وقانع کرد.کافیست روی عملکرد ناتوان وآشفته دولت ها در مقابل اپیدمی کرونا ودیگر بیماریهای واگیرکه جان وهستی انسان ها را در معرض خطرقرار داده است قدری تامل کرد. نئولیبرالیسم وجهانی سازی افسار گسیخته اقتصاد آزاد با خصوصی سازی درجهت تامین شرایط سود آوری وانباشت سرمایه ،جامعه بشری را به نابودی وتباهی کشانیده است. پاندمی کرونا بر بستربحران عمیق سیاسی و اقتصادی دولت های سرمایه داری تاکنون جان میلیونها نفر را درمعرض جدی قرار داده است وصدهها هزارنفررا ازبین برده است.انتخاب ترامپ بعنوان دست راستی ترین بخش بورژوازی وفاشیستی امریکاوافزایش آرای راست های افراطی در پارلمان های بورژوازی اروپا انعکاسی از بحران انباشت سود در بخش های مالی و تولیدی را دوباره گوش زد کردند.آهنگ رشد تجاری چین در یکی دو سال گذشته کند وتولید ناخالص ملی اش کاهش پیدا کرد.افزایش تولید صنایع بزرگ اتوموبیل سازی در اروپا با کاهش تقاضای خرید همراه شد.تزریق پول های بی پشتوانه به بانک ها به کمک سقوط بازار سهام در امریکا آمد.ودرسطح رقابت های جهانی چین به توسعه راه ابریشم و سرمایه گذاری درآن هژمونی امریکا را درموقعیت شکننده تری قرار داد.همزمان با اپیدمی کرونا درووهان چین رقابت بر سر میزان تولید نفت تنش امریکا وروسیه رادامن زد.درسالی که گذشت انواع جنبش های اجتماعی همزمان دراروپا و امریکای مرکزی وخاورمیانه سیاست های سرمایه داری نئولیبرالی را به چالش کشاندند که زمینه های عینی آن کماکان پابرجاست .دربطن چنین شرایطی ویروس کرونا بیک پاندمی تبدیل شد ودرعین حال عرصه های دیگری از بحران سود آوری سرمایه داری وناتوانی اش در مقابل حفظ امنیت و سلامتی جوامع بشری را بنمایش گذاشته است.
عدم توانمندی دولت های سرمایه داری در مقابل مهاروکنترل ویروس کرونا، زنگ خطر شکل گیری بیشتر جنبشهای اجتماعی رابه صدا درآورده است.آنچه برای کارگران سوسیالیست مهم است تلاش برای سمت وسو دادن جنبشهای اجتماعی اعتراضی درجهت سرمایه ستیزی برای رسیدن به عدالت وبرابری است. امروز طاعون نئولیبرالیسم بیشترازهرویروس دیگر زندگی وجان ساکنان کره خاکی را به مخاطره انداخته است.امروز دیگرنه صرفن با ” سوسیالیزم یا بربریت “،بلکه با “سوسیالیزم یا بربریت تا حد نابودی جوامع انسانی”روبرو هستیم.
همیشه گفته می شد کافیست این سیستم وارونه تلنگری بخورد تا نا کارآمدی وپوسیدگی اش هرچه بیشتر آشکار شود.اگرچند سال قبل ایدئولوگهای سرمایه داری این نظام را پایان تاریخ وبهترین الگو برای جامعه انسانی معرفی می کردند،امروز سرشکسته ورسوا به دنبال سوراخی برای قائم شدن ازدست شهروندان عاصی وبه جان آمده از فقر و بیعدالتی ونابرابری می گردند.هر چند عامل هرگونه شیوع ویروسی، حریصی وزیاده طلبی اقتصاد سرمایه داریست، اما امروز پاندمی کرونا آن را به دست انداز جدی انداخته است. کشورها جهانی سازی را فراموش وهر کس در فکر حل معضل خود آشفته ونگران در باتلاق ناتوانی سر در گم وغوطه ورهستندو خیل عظیم محرومان وتهی دستان هر روز بیشتر وفراگیرتر می شود.امروز سیستم مدعی پایان تاریخ چنان گندیده ومتعفن شده است که راه حل گریز از شرایط کرونا را برگشت به سیاست هایی برای در امان ماندن از بحران موجود درشرایط احتمال خشم اجتماعی قرارداده است.سینه چاکانی که در رقابت برای اجرای سیاست های اقتصادی نئولیبرالی پیشدستی می کردند حالا در تلاشند تا پیدایش راه حل غالب شدن برپاندمی کووید نوزده و معیشت ودرمان را بیایند. در صورتی که تا قبل ازپاندمی کرونا بهداشت ودرمان وآموزش رایگان خط قرمز این سیستم ضد انسانی سرمایه داری بود. اگرچه هرگونه اقدام سران حکومتهای سرمایه داری مسکنی بر درد ورنج توده عظیم اجتماعی جان به لب رسیده از این مناسبات طبقاتی گندیده است، ولی بقا و حیاط نظام سرمایه داری بستگی به استثمار وتولیدارزش افزوده دارد. لذا اگرامروز کشورهای سرمایه داری برای مهار ویروس کرونا اقدامات “عاجل “در دستور قرار داده اند نه به خاطر نجات جان انسانها، بلکه برای جلو گیری ازشکل گیری یک جنبش اجتماعی جهانی علیه این سیستم گندیده وجلوگیری از آسیب بیشتر به نیروی کار، تولیدارزش اضافه و زیر ساختهای اقتصادی وبنگاههای مالی سرمایه داری است. کرونا بخود ی خود بحران نیست بلکه انعکاسی از بحران سرمایه داری ونا کارآمدی دولت ها در قبال جوامع بشری را منعکس کرد و نتیجتن پساکرونا تشدید بحران را به اشکال دیگری نشان خواهد داد. نتایج چنین روندی نه در اراده دولت ها بلکه تابعی از توازن قوای سیاسی و اجتماعی خواهد بود.درچنین شرایطی روزجهانی کارگر می تواند روزهمبستگی درطرح مطالبات فوری تامین معیشت همگانی ،بهداشت و آموزش رایگان در تقویت نیروی اجتماعی ضد سرمایه داری باشد.
اما شرایط برای طبقه کار گردر ایران در وضعیت بحرانی به مراتب سنگین تر است. طبقه کارگردر ایران نیز از قاعده خصوصی سازی، قراردادهای موقت، عدم بیمه وبهداشت عمومی وآموزش همگانی و بازنشستگی مکفی، اخراج تا تحمیل فقر وفلاکت بر زنده گی و معیشتی اش مستثنا نیست. تورم افسار گسیخته، قراردادهای موقت وسفید امضا، سطح معیشت چند برابر زیر خط فقرکمرنیروی کاردرایران را خم کرده است.حکومت فاسد درایران تمام سرمایه عمومی را به شکل مصادره ورانت در اختیار عده ای ازحکومت گران گذاشته است. طبقه کارگر ومزد بگیران در ایران با دستمزد نازل با وحشیانه ترین ستم واستثمار قرن حاضر دست وپنجه نرم می کنند و زیر سایه استبداد خشن فاشیستی ازحق ایجاد تشکل مستقل محروم شده اند. اما اعتراضات، اعتصابات ومبارزه برای گذاراز شرایط موجود به صورت روزمره ادامه داشته است.علاوه براین لایه های دیگر جامعه نیز از حکومت بریده و به اعتراضات طبقه کارگر برای زندگی بهتر متصل شده اند. خیزش های توده ای دیماه نود وشش و آبان نود وهشت پیامد وادامه حرکت جنبش طبقاتی برای گذار از جمهوری اسلامی بود.این جنبش چنان شکاف عمیقی بین جامعه وحاکمیت ایجاد کرد که انتخابات مجلس اسلامی دراسفند ماه ۹۸ را به رسوایی حاکمیت تبدیل کرد.اینک که شرایط برای گذاراز جمهوری اسلامی مساعد شده است، طبقه کارگر، فعالان وپیشروان جنبشهای پیشرو وسرمایه ستیز اجتماعی می توانند برای هماهنگی وفراگیری این جنبشها پل ارتباطی محکمی ایجاد کنند. درشرایطی که اپیدمی کرونا در ایران جان هزاران نفررا گرفته است رژیم اسلامی موقعیت را غنیمت شمرده تا ازآن برای رفع ناتوانی خود وادامه حاکمیتش استفاده کند. تقاضای مکرراز صندوق بین المللی پول جهت دریافت وام بنام مقابله با کرونا، برداشت از صندوق های ذخیره، چوب حراج به صندوق های بازنشستگی تحمیل فلاکت بیشتردر حداقل دستمزد در ایران ، افزایش اعدام ها و دستگیری ها ، ودامن زدن به تنش های منطقه ای برای توافق با امریکا گوشه ای از این تلاش ها برای بقای حکومت فاسد سرمایه داری اسلامی درشرایط کرونا است. ولی اپیدمی کرونا در ایران، که رژیم اسلامی دو دستی به آن چسبیده است تا شاید شکاف خود با جامعه را به نفع حاکمیت پرکند، نیز نخواهد توانست رژیم را نجات دهد وبا شل شدن هر چه بیشتر قرنطینه ووارد شدن به پسا کرونا سیل عظیم اعتراضات اجتماعی رژیم اسلامی را در موقعیت شکننده تری قرار خواهد داد.در چنین شرایطی جنبش کارگری یک هم سرنوشت نیرومند اجتماعی درکنار خود دارد. فقر، تبعیض ونابرابری موجب عصیان واعتراض گسترده توده ها شده است.ضروری است طبقه کارگراز طریق اعتراضات و اعتصابات متشکل رهبری این حرکتها را بدست گیرد ومبارزات آنها را به جنبش رهایی بخش خود پیوند زند. پیوند این جنبشها است که توازن قوای مبارزه طبقاتی را به نفع رهایی جامعه از نظام سرمایه داری درایران بالا می برد. در عین حال خواست بهداشت و آموزش رایگان و تامین معیشت همگانی و آزادی زندانیان سیاسی درشرایط حاضرمی تواند آن حلقه هایی باشد که تشکل ها و نهادهای ایجاد شده در جامعه را بهم گره بزند و مسیر را برای جنبشی فراگیرو اجتماعی مهیا کند.
زنده باد اول ماه مه
بهداشت و آموزش رایگان
تامین معیشت همگانی
کانون کارگران سوسیالیست
اردیبهشت ۱۳۹۹ ـ مه ۲۰۲۰
