اعتصاب سراسری کارگران پیمانی و پروژەای در صنعت نفت مهم‌ترین و گستردە‌ترین اعتصاب کارگری طی ۴٣ سال بعد از انقلاب ۵٧ است. این اعتصاب کە با فراخوان شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت از ٢٩ تیر آغاز گردید، کارگران دەها شرکت پیمانکاری فعال در صنعت نفت و پتروشیمی را در برگرفتە است. علاوە بر آن تعدادی از کارگران نیروگاە های برق و کارگران چند کارخانە صنعتی نیز تاکنون بە این اعتصاب پیوستەاند.
مطالبات مهم اعلام شدە کارگران اعتصابی در مقطع کنونی، افزایش پایە حداقل دستمزد بە ١٢ میلیون تومان و پرداخت منظم و بە موقع آن، اجرای درست طرح طبقەبندی مشاغل، افزایش مرخصی نوبت کاری، تامین ایمنی و بهداشت محل‌های کار و استراحت گاە‌ها، لغو کار پیمانی و قانون ویژە مربوط بە کار در مناطق آزاد است.
مطالبات درخواستی کارگران اعتصابی در واقع بخشی از مطالبات عمومی کل جنبش کارگری است کە در صدها اعتصاب کارگری پیشین درخواست شدە‌است و کارگران بسیاری بە خاطر آن‌ها بە انواع مجازات‌ها از اخراج تا زندان و شلاق محکوم شدەاند.
اعتصاب کارگران پیمانی افزون بر این‌کە مهم‌ترین رویداد کارگری بعد از انقلاب است، مهم‌ترین رویداد سیاسی- اجتماعی بعد از انتصابات ریاست جمهوری و برگماردن ابراهیم رئیسی مهرە اصلح خامنەای بە این سمت و بیان بی‌اعتمادی کارگران نسبت بە این انتصاب و وعدەهای معیشتی و “عدالتخواهانە” این مهرە جنایتکار و سرسپردە خامنەای و محافظە‌کاران افراطی و حامیان وی در اتاق بازرگانی است.
اعتصاب امید آفرین و نوید بخش کارگران پیمانی نە تنها با استقبال و حمایت وسیع کارگران و تشکل‌های کارگری از معلمان تا بازنشستگان قرار گرفتە بلکە تشکل‌های دانشجویی، نهادهای مدنی و احزاب و سازمان‌های دمکراتیک بسیاری نیز تا کنون از آن حمایت کردەاند. حمایتی کە اتحادیە‌های کارگری کشور های مختلف از اعتصاب کردەاند، از نظر وسعت کم نظیر است. موج گستردە حمایت‌ها در داخل و خارج از این اعتصاب در شرایطی جریان دارد کە رسانەهای داخلی حکومت به‌ندرت خبری از این اعتصاب و مطالبات کارگران منتشر می‌‌کنند و بعضا نیز مسائل مربوط بە آن را تحریف می کنند. هدف آن‌ها از بایکوت خبری اعتصاب جلوگیری از بازخورد اجتماعی اعتصاب در جامعە مملو از اعتراض و نارضایتی و وصل شدن اعتراضات کارگری با دیگر اعتراضات مردمی است. با این همە اما وجود رسانەهای اجتماعی و رسانەهای فارسی زبان متعدد تا حدود زیادی این بایکوت رسانەای را کم اثرکردەاند.
اعتصاب کارگران در صنعت نفت کە هم‌چنان منبع اصلی تامین درآمد کشور است تا حدود زیادی برای مسئولین غافلگیرانە بودە است و آن‌ها را دچار سراسیمگی کردە است. آن‌ها از ابعاد گستردە خشم و نارضایتی انباشتە شدە در میان کارگران پیمانی بواسطە فشار، تبعیض و بی حقوقی و شرایط کاری نا امن و غیر بهداشتی کە خود و کارفرمایان بە آن‌ها تحمیل کردەاند، اطلاع داشتند اما فکر نمی کردند کە با چنین اعتصاب گستردە و سازمان یافتەای مواجە شوند. زیرا با از میان برداشتن قوانین کار و برقراری بی قانونی و استفادە از قراردادهای موقت و سپردن حق اخراج به کارفرما و اعمال تفرقە و تبعیض و ایجاد محیط پلیسی و جلوگیری از تشکیل اتحادیە و سندیکا، تصور می کردند کە امکان اعتصاب سراسری در صنعت نفت این شاهرگ حیاتی رژیم را از کارگران گرفتەاند.
وقوع این اعتصاب درست در مقطع حساس انتصابات و دادن وعدەهای معیشتی ظاهرا عدالتخواهانە بە کارگران و در هیاهوی تبلیغاتی فریبکارانەای کە زیر عنوان عدالت‌خواهی دارودستە‌ی محافظە‌کاران حامی رئیسی بە راە انداختە‌بودند، در واقع تصورات آن‌ها را باطل کرد و پیشروترین بخش طبقە کارگر صنعتی نشان داد آگاە تر و با تجربە‌تر از آن است کە فریب مانورهای فریبکارانە قدرتمندان حاکم را بخورد.
تداوم و طولانی شدن این اعتصاب خسارت و پیامدهایی اقتصادی، سیاسی و اجتماعی بسیاری برای حکومت دارد. به‌همین خاطر آن‌ها مجبورند بە سرعت برای پایان دادن بە اعتصاب چارەای بیندیشند. کوشش آن‌ها این است کە مقدمتا با تهدید کارگران بە اخراج و زندان و دادن وعدەهای کاذب و ایجاد شکاف میان کارگران راحت تر اعتصاب را حتی المقدور بی نتیجە بگذارند و آن را درهم بشکنند. روحانی، زنگنە و کمیسیون انرژی مجلس در راستای همین هدف با در پیش گرفتن یک رویە دوگانە با دادن وعدە افزایش دستمزد و اصلاح لایحە بودجە به‌عنوان مانع افزایش دستمزد بە کارگران رسمی نفت، و رد درخواست‌های کارگران پیمانی و غیر رسمی تلاش دارند میان کارگران رسمی و غیر رسمی شکاف ایجاد کنند تا بتوانند راحت تر دست به سرکوب اعتصاب بزنند.
اظهارات بی شرمانە زنگنە پس از تشکیل کمیسیون انرژی مجلس کە بە دروغ خواستە های کارگران پیمانی را فراقانونی خواند، و سخنان پر تناقض و فریبکارانە روحانی در جلسە نهم تیر ماە دولت کە در آن کارگران پیمانی را از کارگران رسمی جدا و خواستە های آن‌ها و رسیدگی بە مطالبات کارگران پیمانی را بە صاحبان شرکت‌های پیمانکاری و وزارت کار حوالە داد، همگی موید توطئە مشترک نئولیبرال های دولتی و محافظە کاران مسلط بر مجلس برای سرکوب اعتصاب کارگران حق طلب پیمانی و پروژەای است. متاسفانە وجود انواع قراردادهای شغلی و برون‌سپاری کارهای صنعت نفت بە شرکت‌های پیمانکار مختلف، وجود تبعیضات متعدد شغلی و مزدی، بە مسئولین دولتی و مافیای مسلط بر صنعت نفت و پتروشیمی امکان می‌دهد با استفادەاز این وسایل خیلی وقت‌ها بە هدف‌شان برسند. اعمال تبعیضات قانونی میان گروە های شغلی یکی از شیوەهای موثری است کە دولت و کارفرمایان برای ایجاد تفرقە و هم‌چنین سود افزایی از آن بهرە می گیرند. تبعیض علاوە بر این‌کە وسیلەای بسیار تحریک آمیز و مناقشە‌انگیز است، سود مضاعفی را نیز نصیب کارفرمایان می کند. هر گاە کە حکومت می‌بیند حول یک خواستە مشترک حرکتی شکل می‌گیرد کە احتمال موفقیت آن می رود دست به‌کار می‌شود و با دادن امتیاز بە عدە محدودی و محروم کردن عدە‌ی بزرگ دیگری از آن جلوگیری کند.
واقعیت این است کە خواست‌های ١٠۶ هزار کارگر پیمانی کە زنگنە آن‌ها را برای فریب افکار عمومی و توجیە اعمال سرکوبگرانە دولت فراقانونی می خواند. کاملا قانونی و دقیقا به‌خاطر پایمال سازی حقوق اولیە کارگران توسط کارفرمایان و حمایت دولت و مجلس و دستگاە سرکوب از کارفرمایان قانون شکنی است کە اکثریت قریب بە اتفاق آن‌ها از آقازادە ها و سرداران سپاە و بستگان مدیران دولتی هستند. با این همە این بار شرایط بگونە‌ای نیست کە دولت و کارفرمایان بتوانند بکلی خواستە‌های کارگران را بی‌پاسخ بگذارند.تا همین الان هم اگر دولت ناچار بە پذیرش افزایش ٢۵ درصد بە دستمزد کارگران رسمی شدە است، بخاطر اعتصاب کارگران پیمانی است.
این حرکت بزرگ با آن‌که جنبه مطالباتی و صنفی دارد، اما با توجه به وزن سنگین این صنعت در اقتصاد کشور و حد آگاهی در این بخش از کارگران ایران با هر نتیجه‌ای هم که پایان گیرد مهر و نشان خود را بر روند تحولات سیاسی در مبارزه با جمهوری اسلامی و در رسیدن به آزادی و عدالت خواهد کوبید. همانگونه که خیزش‌های مردمی دی ۹۶ و آبان ۹۸ تاثیرات بسیار بزرگ خود را در رابطه جامعه و حکومت باقی گذاشتند و بدانگونه که حرکت مدنی تحریم انتخابات حکومت را باز هم بیشتر منفرد کرد، این اعتصاب بزرگ هم اثر خود را چه از نظر تقویت اعتماد به نفس در مردم و چه دستاوردهای عملی اش بر جای خواهد گذاشت. پیروزی های مبارزات متنوع مردم در اشکال متنوع علیه سیاست‌ها و نظام جمهوری اسلامی گشاینده افق و راه برای آزادی و عدالت اجتماعی است.
حزب چپ ایران (فدائیان خلق) بار دیگر بە کارگران شرکت کنندە در اعتصاب سراسری نفت درود می‌فرستد و حمایت و همبستگی با کارگران مبارز و حق طلب را مورد تاکید قرار می‌دهد و برای کارگران در پیکار عدالخواهانە‌شان آرزوی پیروزی می کند. بە نظر ما کارگران با حفظ همبستگی، تداوم و گسترش اعتصاب شان و کسب حمایت گروە های بیشتری از کارگران و دیگر مزدبگیران و گروە های عدالتخواە مردمی می‌توانند نقشە‌های سرکوبگرانە حکومت و کارفرمایان را بی اثر و آن‌ها را وادار بە پذیرش خواستە‌های بر حق‌شان نمایند.
پیروز باد اعتصاب شکوهمند کارگران پیمانی صنعت نفت!
هیئت سیاسی اجرائی حزب چپ ایران (فدائیان خلق)
۱۱ تیر ۱۴۰۰ – ۲ ژوئیه ۲۰۲۱
