کانون نویسندگان ایران: صفدر تقی‌زاده روز شنبه ۲۳ مرداد ۱۴۰۰ در سن ۸۹ سالگی پس از تحمل یک دوره بیماری در امریکا درگذشت. او یکی از مترجمان تأثیر گذار ادبیات داستانی و عضو قدیمی کانون نویسندگان ایران بود.
تقی‌زاده در سال ۱۳۱۱ خورشیدی در آبادان به دنیا آمد. در رشته‌ی زبان و ادبیات انگلیسی تحصیل کرد و در شرکت نفت مشغول به کار شد. دوستی او با محمدعلی صفریان که از دوران دبیرستان آغاز و با استخدام آن‌ها در شرکت نفت ادامه یافته بود، و علاقه‌ی مشترک آن‌ها به ادبیات مدرن زمینه‌ساز همکاری آن‌ها برای ترجمه‌ی ادبیات نمایشی و داستانی نویسندگان امریکایی (یوجین اونیل، شروود آندرسن، پرل باک، جان اشتاین بک) به فارسی شد. تقی‌زاده مترجمی گزیده کار بود و با تمرکز بر روی ترجمه‌ی نمونه‌های درخشان داستان کوتاه مدرن جهان بر جریان نوپای داستان‌نویسی ایران تأثیر گذاشت. او همچنین با نگارش و انتشار ده‌ها مقاله در معرفی و نقد جریان داستان‌نویسی ایران و معرفی شماری از داستان‌نویسان جوان، نقش بسزایی در بالندگی “داستان کوتاه” در ادبیات فارسی داشت. فروتنی کم نظیر و گشاده‌رویی او در برخورد با نسل جوان موجب شد که بسیاری از نویسندگان و مترجمان نسل جوان از دانش او بهره گیرند.
زنده‌یاد صفدر تقی‌زاده با این که در سال‌های آخر عمر از بیماری و ضعف بینایی رنج می‌برد، دغدغه‌ی ترجمه‌ی ناب‌ترین دستاوردهای ادبی دنیا به زبان فارسی، هیچگاه او را رها نکرد. دریغا که فرصت نکرد آخرین ترجمه‌هایش را به دست چاپ بسپارد. گفتنی است که یکی از عوامل موثر در بی میلی او به تکمیل و انتشار ترجمه‌های سال‌های اخیرش، “هراس از سانسور و تجربه‌های تلخ مربوط به مجوز چاپ” بود که خود در گفتگو با یکی از رسانه‌ها به آن اشاره کرده و افزوده است “سانسور آدم را کور می‌کند”. تقی‌زاده در راه مبارزه با سانسور، با کانون نویسندگان ایران همراه و همدل بود و هرگاه مجالی فراهم می‌شد در مجامع عمومی کانون شرکت می‌کرد.
از صفدر تقی‌زاده ترجمه‌ی آثاری از آرتور شنیتسلر، گابریل گارسیا ماکز، دوریس لسینگ ، پیتر هاندکه، اومبرتو اکو، ولادیمیر ناباکوف و چند اثر تالیفی در نقد و معرفی ادبیات داستانی ایران به یادگار مانده است.
کانون نویسندگان ایران درگذشت صفدر تقی‌زاده را به خانواده، دوستان و دوستدارانش و به جامعه‌ی فرهنگی و ادبی مستقل ایران تسلیت می‌گوید و یاد او را گرامی می‌دارد.
