جمعه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳

جمعه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳

فرزندی از مادران پارک لاله ایران از میان ما رفت!

«کسی باور نخواهد کرد!

اما من به چشم خویش می‌بینم،

که مردی پیش چشم خلق بی فریاد می‌میرد.

نه بیمار است،

نه بر دار است،

نه در قلبش فرو تابیده شمشیری،

نه تا پر در میان سینه‌اش تیری،

کسی را نیست بر این مرگ بی فریاد تدبیری …»

فریدون مشیری

با تأسف فراوان و اندوه عمیق قلبی، باخبر شدیم که عارف هاتفی ۵۱ ساله، فرزند سوسن ایزدی یکی از مادران پارک لاله ایران، سه شنبه گذشته ۲۳ شهریور در اثر سکته قلبی در بیمارستان مهرشهر کرج از میان ما رفت. عارف جوانی مهربان و حساس به مسایل اجتماعی بود و تحمل دیدن این همه ظلم را نداشت. او در شب سالگرد  نوید افکاری در ۲۲ شهریور با دیدن فیلم‌های حمله به خانواده نوید و بازداشت سعید حالش بد شد و قلب جوان اش یک روز بیشتر طاقت نیاورد و رفت. این حکومت ظالم تنها با شکنجه و اعدام و ترور مردم ایران را نمی‌کشد، بلکه به طرق مختلف مردم را شکنجه می‌دهد و می کشد و روزگار بس تلخ و فاجعه باری را پشت سر می‌گذاریم. 

سوسن ایزدی؛ ۶ سال پیش مادر مهربانش فافا جان (خانم فائزه ناظمی) را از دست داد و امروز پسر جوانش که آرزوهایی بزرگ برایش در سر داشت و متأسفانه طاقت نیاورد و جوانی و تمام آرزوهایش را گذاشت و رفت. آن زمان برای رفتن فافا جان که چون مادری[۱] در حرکت مادران پارک لاله ایران ما را همراهی می کرد، نوشتیم: «او نه عزیزی را در خیابان و نه در زندان از دست داده بود، ولی عاشق تمام کسانی بود که برای دادخواهی و حق طلبی مبارزه می‌کنند و چه مهربان در کنارمان بود، در دیدار با خانواده‌های آسیب دیده، در دیدار با همدیگر، در مسافرت و در پارک لاله تهران، مادرِ همه‌ی ما بود. زمانی که گروهی دستگیر شده بودیم، نیز چه بی پروا و جسور در کنارمان بود و به ما دلداری می‌داد و می‌خندید و همه شیفته‌اش شدیم و آن جا و در دیدارهای بعدی به شخصیت مقاوم و صبور و دوست داشتنی او پی بردیم.».

و امروز نمی‌دانیم برای تسلی دل سوسن عزیز که نازنین فرزندش را از دست داده است چه بنویسیم تا بداند که به یادش هستیم و رفتن پسر عزیزش بر قلب ما نیز بسیار سنگینی می‌کند، چه برسد به او و دل داغدارش و آرزوی طاقت بیشتر و سلامتی برایش داریم.

ما مادران پارک لاله ایران به عنوان صدایی از جنبش دادخواهی مردم ایران، از صمیم قلب به سوسن ایزدی و دیگر وابستگان خانواده ایزدی و هاتفی تسلیت می‌گوییم و در این غم سنگین همدردشان هستیم.

ظلم ظالم، جور صیاد، آشیانم داده بر باد!

یادشان زنده و گرامی باد! 

مادران پارک لاله ایران

۳۰ شهریور ۱۴۰۰

www.mpliran.net

[۱]     http://www.mpliran.net/2015/10/blog-post_18.html

https://akhbar-rooz.com/?p=126774 لينک کوتاه

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

خبر اول سايت

آخرين مطالب سايت

مطالب پربيننده روز


0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x