این یادداشت امروز در کانال تلگرامی شورای هماهنگی تشکل های صنفی معلمان ایران به قلم عزیز قاسم زاده منتشر شده است. عزیز قاسم زاده، فعال صنفی معلمان و عضو هیئت مدیره کانون صنفی فرهنگیان گیلان است. او در آستانه ی یکی از اعتراضات معلمین در تاریخ ۴ مهر امسال بازداشت و پس از پانزده روز با قرار وثیقه آزاد شد. عکس لحظه ی آزادی او را از زندان نشان می دهد.
کدام مذاکره؟ کدام گفتگو؟
امروز وزیر آموزش و پرورش با هماهنگی مدیران کل آموزش و پرورش گفتگویی فرمایشی را با افراد و گروه هایی که هیچ مرجعیت اعتراضات و تجمعات اخیر را نداشتند انجام داد. اکثر دعوت شدگان این ویدئو کنفرانس افراد غیر تشکلی هستند و یا اینکه وابسته به تشکل های غیرصنفی هستند که در جهت منافع معلمان و حقوق دانش آموزان تاکنون قدمی بر نداشته اند.
در حالی که مرجع اعتراضات اخیر تشکل های صنفی فرهنگیان سراسر کشور هستند که در شورای هماهنگی به نمایندگی از تشکل خود حضور دارند، یعنی تشکل هایی که مجمع عمومی برگزار کرده اند و هیئت مدیره های انتخابی را به وجود آورده اند، در جلسه امروز حضوری کم رنگ داشتند طوری که صدای غالب نباشند اما در عوض تشکل های شبه معلمی که وابستگی به جناح های سیاسی قدرت دارند و محفل های پنهان برای کسب قدرت در زیر لوای نام معلم هستند، در جلسه امروز دست بالا را داشتند.
این تشکل های غیر معلمی نه تنها حامی اعتراضات اخیر نبودند بلکه در تخریب آن از هیچ کوششی فروگذار نکردند. با وجود اینکه شورای هماهنگی در فاصله زمانی سه ماهه ۶ تجمع پرشور را در بالای ۱۰۰ شهر ایران سازماندهی کرده است، وزیر و مدیران کل او با نادیده گرفتن این مرجعیت و نمایندگی واقعی معلمان معترض، با دعوت از افراد و جریان های سیاسی خاص سعی در انحراف معناشناسی اعتراضات اخیر معلمان دارند و جلسه را به گونه ای طراحی کرده اند تا با قلب واقعیت اعتراض های اخیر از یک سو در جبهه اعتراضات اخیر انشقاق ایجاد کنند و با اعلام این نکته که ما با نمایندگان شما صحبت کرده ایم، عده ای را راضی و خاموش کنند و آنان را چشم به راه تصمیم های بروکراتیک نامعلوم کنند و از سوی دیگر شرایط عینی را به زعم خود برای برخورد و از میدان به در بردن نمایندگان واقعی معلمان فراهم آوردند.
اما دوران این حیله ها برای اربابان قدرت سپری شده است. معلمان ایران به اعتراضات خود تا رسیدن همه حقوق حقه خود دست از اعتراض نمی کشند. در عین حال آنها از گفتگو هراسی ندارند به شرطی که طرف گفتگو قواعد عادلانه گفتگو را رعایت کرده باشد.
وزارت آموزش و پرورش و مدیر کل ها باید از شورای هماهنگی بخواهند نمایندگان خود را برای گفتگو با مقامات به میز مذاکره بیاورند. تشکل های صنفی و نمایندگان واقعی معلمان معترض را نادیده گرفتن و افراد خاصی را جهت ارائه نمایشی به نام گفتگو به میز مذاکره کشاندن هرگز نه تنها معنا و مفهوم یک گفتگوی همه جانبه نگرانه و دوطرفه را شکل نمی دهد، بلکه بحران ها و شکاف های حکومت را هم حل نمی کند.
اینجانب به عنوان عضو هیئت مدیره کانون صنفی فرهنگیان گیلان تا جایی که اطلاع دارم هیچ یک از اعضای هئیت مدیره کانون صنفی فرهنگیان گیلان به این نشست مجازی دعوت نشده اند. طنز قضیه آنجاست که مدیر کل آموزش و پرورش گیلان چهار روز قبل از این نشست اعضای هیئت مدیره را برای گفتگو دعوت می کند و پس از جلسه ای سه ساعته خواهان ادامه این گفتگو ها در جهت هم اندیشی بیشتر می شود اما شگفتا که در یک فرصت چهار روزه، برای حضور در این ویدئو کنفرانس افراد خاص مورد نظر خود را بدون استعلام از اعضای هیئت مدیره کانون صنفی فرهنگیان گیلان به این جلسه دعوت می کند. چنین جلساتی با چنین فرایندی که سعی در فراهم کردن شرایطی بر ضد منافع معلمان و ریشه اعتراضات آنها دارد، هرگز مورد قبول معلمان نخواهد بود و نتایج این مذاکرات پیشاپیش مردود است. تنها در سایه یک گفتگوی برابر است که می توان امیدوار بود صداها و مطالبات معلمان معترضان تبدیل به راهبرد عملیاتی تصمیم سازان آموزشی شود.
