توماج نوشته بود: “بشکند قلمی که ننویسد بر سر این مردم چه رفت.” من امروز می گویم: بشکند قلمی که از توماج ننویسد.
توماج زیر اعدام است. او جان خود را در دست گرفت و برای فریاد زدن دردهای مردم به خیابان آمد. او در چند روز آزادیش هم نه پای فرار گذاشت و نه از اعتراض لحظه ای عقب نشینی کرد با اینکه شکنجه های بدنش خون افشان بود و نیاز به بستری شدن و جراحی پایش داشت. او حتی حکم اعدامش را برای اینکه دوستدارانش زیر فشار نباشند، علنی نکرد و قبل از خودش به مردمش فکر کرد.
توماج یکروز خطاب به مردم نوشته بود: “یه نفر هست که دوستتون داره و از خودش بیشتر بهتون اهمیت میده” امروز اون یک نفر که مردم بهش اهمیت می دهند توماج است. برای همین از لحظه ای که خبر حکم اعدام او منتشر شده، همه از او می نویسند و میگویند. عکس های او صفحات مجازی را پر کرده. توماج قلب مقاومت مردم ایران است. او پسر من است پسر ما است. در حمایت از توماج در خارج کشور تظاهرات سراسری و بزرگ را سازمان دهیم و به خیابان بیاییم. بچه های داخل کشور خود میدانند چگونه به دفاع از توماج برخیزند. من و ما نمیتوانیم برای آنها تعیین تکلیف کنیم. اما فعالین و هنرمندان خود بصورت وسیع در داخل کشور به میدان آمده اند. گوهر عشقی نوشته است: “فرزندانم! در برابر این حکمِ ننگین سکوت نکنید! اینها می خواهند شما را بترسانند و کشور را به قبرستان بزرگ تبدیل کنند! توماج، فرزندِ همه مردم ایران است.امروز وظیفه ما اعتراض به این حکمِ بیرحمانه از هر طریق ممکن است! من هم در کنار شما خواهم بود و در هر تحصّن و تظاهراتی شرکت خواهم کرد!.” مهدی یراحی میگوید: ” حکم اعدام توماج از فرط بی بنیادی به کمدی سیاه می ماند. برادرم را بدون قید و شرط آزاد کنید که دود این آتش چشمان‌تان را خواهد سوزاند.” هانیه توسلی به کنایه سئوال کرده: ” شرایطی که زندگی می کنیم. جای اعتراض ندارد؟” محمد ترکمان نوشته: ” تو این کشور هر چی با شرف تر باشی گردنت به طناب دار نزدیک تره… شما نفرت انگیزید حتی بر اساس قانون نوشته شده ی خودتون هم عمل نمیکنید خشم و غمی که دارم به اندازه‌ی شنیدن این خبر برای برادرمه.”
توماج بخوبی نوشته بود: ” من و تو اگر ما بشیم، ما بی‌کرانیم” “منتظر ناجی نباش.. خبری تو راه نیست”
امروز روزی است که باید متحد برای لغو حکم اعدام توماج به میدان بیاییم. روی اختلافات دست نگذاریم. دست یکدیگر را بگیریم و مقابل این قاتلان ضد بشر بایستیم.
ما دست در دست هم متحد تر از همیشه خواهان آزادی بدون قید و شرط توماج و تمام زندانیان سیاسی و لغو حکم اعدام همه ی زندانیان چه سیاسی و چه عادی هستیم پس زنده باد زن زندگی آزادی حکومت شورائی
توماج ” برای مرک من کریه نکنید خشم کنید”
قبل از مرک او باید خشم خود را نشان بدهیم !
توماج را آزاد کنید !
ممنون از یادداشت خوبتان ، این عفریته‌در حال خودویرانگری و اضمحلال جمهوری اسلامی امام افتابه به دست نکبت هرگز جرات اعدام این پسر متهور و شیردل ایران را ندارد .. اینها فقط ترس از دوباره سرریز شدن خشم مردم است که برای پیشدستی و زهره چشم گرفتن خیابان‌ها را قرق میکنند! شجاع ترین ها را به مرگ می‌گیرند تا به سکوت وادار کنند . همیشه ترس در دراز مدت به ضد خودش بدل می‌شود و تازه ، چقدر می‌توانند یک مشت مزدور که قربانی نظام تبعیض هستند و از بی پناهی و نادانی و اعتقاد مزخرف خرافی بیرحمانه هموطنان خود را سرکوب میکنند تاب بیاورند ؟ اندکی صبر … پیروز باشیم.