اعلامیه ی کمیته ی مرکزی حزب توده ایران به مناسبت هشتم مارس، روز جهانی زن: پیکار طولانی و پرفراز و نشیب زنان برای دستیابی به برابری حقوق، رهایی از خشونت و تحقیر، و از میان برداشتن اندیشه‌ها و قوانین قرون وسطایی همچنان ادامه دارد!
هم‌میهنان گرامی!
کمیتۀ مرکزی حزب تودۀ ایران فرا رسیدن هشتم مارس (هفدهم اسفند)، روز جهانی زن، را به همهٔ زنان ایران و جهان، و به همۀ مبارزان راه تحقق برابری حقوق زنان و مردان و ایجاد نظام نوین و انسانی عاری از ستم جنسیتی و طبقاتی و مبتنی بر برابری حقوق زن و مرد و عدالت اجتماعی شادباش می‌گوید. با وجود بیش از یک سده پیکار زنان جهان که در فوریه ۱۹۰۹ میلادی نخستین “روز زن” را به ابتکار زنان سوسیالیست در آمریکا برگزار کردند، و به‌رغم همه دستاوردهای این مبارزه، هنوز راه طولانی و دشواری تا تحقق برابری کامل حقوق زنان و مردان در جهان باقی است. بر اساس آخرین آمار سازمان ملل متحد، ۷۰ درصد از ۱٫۳ میلیارد جمعیت جهان که در فقر زندگی می‌کنند، زنان هستند، و در حالی که بین ۵۰ تا ۸۰ درصد مواد غذایی جهان را زنان تولید می‌کنند، آنها فقط صاحب ده درصد از زمین‌های تولیدی هستند. بر اساس همین آمار، بیش از هشتاد درصد از آوارگان ناشی از بلاهای طبیعی و تغییرات آب و هوایی در سراسر جهان را زنان و دختران تشکیل می‌دهند. روز جهانی زن امسال در شرایط بسیار دشوار جهانی برگزار می‌شود: جامعهٔ بشری همچنان با همه‌گیری کووید-۱۹ درگیر است که تا کنون به جان باختن بیش از ۶ میلیون نفر در کشورهای جهان منجر شده است؛ بحران‌های اقتصادی و فقر و محرومیت شدت یافته است؛ و جنگ و خون‌ریزی در گوشه و کنار جهان ادامه دارد.
زنان مبارز و آگاه میهن!
امسال نزدیک به صد سال از برگزاری نخستین مراسم بزرگداشت روز جهانی زن در ایران می‌گذرد. بر اساس اسناد تاریخی، نخستین مراسم بزرگداشت روز جهانی همبستگی زنان در ایران، در روز ۱۷ اسفند ۱۳۰۱ (۸ مارس ۱۹۲۳)، به ابتکار و همّت زنان پیشرو در رشت برگزار شد. تلاش زنان برای افزایش آگاهی هم‌وطنانشان در درون جامعه به‌شدت عقب‌ماندهٔ ایران آن زمان، و مبارزه زنان برای حقوق اولیه‌ای همچون حق رأی، از صفحات درخشان تاریخ مبارزهٔ مردم ما برای پیشرفت اجتماعی است. بنیادگذاری حزب تودهٔ ایران و رسوخ بیش از پیش اندیشه‌های مترقی در جامعه ما و همچنین ایجاد تشکل‌های زنان در دههٔ ۱۳۲۰، از جمله پایه‌گذاری تشکیلات دموکراتیک زنان ایران به ابتکار زنان توده‌ای، تأثیر کیفی عمیقی بر سازمان‌دهی مبارزات صنفی و سیاسی زنان بر جای گذاشت. تاریخ معاصر میهن ما به‌حق مشحون از مبارزات تحسین‌برانگیز زنان کشور در برهه‌های تعیین‌کننده‌ای همچون انقلاب مشروطیت، جنبش ملی شدن صنایع نفت کشور، مبارزات انقلابی بر ضد رژیم دیکتاتوری شاه، انقلاب بهمن ۱۳۵۷، مبارزه برای صلح و برای پایان دادن به جنگ هشت ساله ایران-عراق، و مبارزه بر ضد سیاست‌های ارتجاعی رژیم ”ولایت فقیه“ است.
زنان مبارز و آگاه میهن!
در سالی که گذشت شاهد تحولات مهمی در کشورمان بودیم. برگزاری نمایش انتخاباتی ریاست جمهوری ۱۴۰۰ برای برگماری ابراهیم رئیسی جنایتکار به خواست ” نظام” بر کرسی ریاست جمهوری، کسی که به گفتهٔ آیت‌الله منتظری نامش در کنار جنایتکاران تاریخ ضبط خواهد شد، آغازگر فصل تازه‌ای در تاریخ سیاه حکومت اسلامی میهن ما بود. قرار گرفتن موجودات پلیدی همچون رئیسی بر کرسی ریاست جمهوری، پاسدار قالیباف بر صندلی ریاست مجلس شورای اسلامی، و غلامحسین محسنی اژه‌ای بر مسند قوه قضایی نشانۀ روشنی از ماهیت عمیقاً ضدانسانی و سرکوبگر حکومتی است که با به بار آوردن فاجعۀ همه جانبۀ اجتماعی-اقتصادی، زندگی را برای ده‌ها میلیون ایرانی ناگوار و رنج‌بار کرده است.
سیاست‌های زن‌ستیزانهٔ مجموعهٔ حکومت جمهوری اسلامی در عرصه‌های گوناگون، از بنیادها و مناسبات اقتصادی گرفته تا قوانین اجتماعی قرون وسطایی، امکان زندگی مستقل و بالنده را از زنان میهن ما سلب کرده است. برای نمونه، بر اساس آخرین آماری که مرکز آمار ایران منتشر کرده است، میزان بیکاری زنان افزایش یافته و اشتغال زنان نخستین قربانی تشدید رکود اقتصادی بر اثر شیوع کرونا بوده است. فقط در تابستان ۱۴۰۰، بیش از ۱۷۷ هزار زن از جرگهٔ شاغلان خارج شدند. این در حالی است که در تابستان ۱۴۰۰ در مقایسه با تابستان ۱۳۹۹ به تعداد شاغلان مرد افزوده شده است. بر اساس همین آمارها، میزان بیکاری زنان ۱۸ تا ۳۵ ساله که در سه ماهه نخست امسال ۲۷.۸ درصد بود، اکنون به ۳۱ درصد رسیده است. علاوه بر این فشارهای کمرشکن اقتصادی، باید به سیاست‌های ضدانسانی جداسازی جنسیتی در تحصیل و محدودیت در دریافت امکانات بهداشتی، حجاب اجباری که سلب حقوق اولیه و انسانی زنان است، مفاد متعدد قانون مجازات اسلامی در مورد شهادت دادن و میزان دیهٔ زنان، بردگی جنسی در ازدواج دختران کم‌سال زیر لوای قوانین قرون وسطایی، قانون حمایت از خانواده که ازدواج موقت یا صیغه را جایز دانسته است، قانون جدید فرزندآوری و افزایش جمعیت، و لایحهٔ فرزندخواندگی اشاره کرد که به موجب آن، ازدواج مرد با دخترخواندهٔ خود مجاز است. همهٔ اینها ابعاد فاجعه‌ای را نشان می‌دهد که زنان میهن ما در حکومت جمهوری اسلامی با آن روبهرو هستند.
با وجود همهٔ این دشواری‌ها و چالش‌ها، مبارزۀ زنان میهن ما بر ضد رژیم استبدادی حاکم از صحنه‌های درخشان جنبش ضددیکتاتوری کشور بوده است. تلاش‌های رژیم ولایی حاکم و نهادهای امنیتی آن برای سرکوب و خاموش کردن آتش مبارزۀ زنان در میهن ما در چهار دهۀ گذشته، همواره با مقاومت قهرمانانه و مبتکرانۀ زنان روبهرو بوده است و خواهد بود. پیگرد، دستگیری، و شکنجهٔ ده‌ها تن از فعالان جنبش زنان، از جمله سهیلا حجاب، لیلا حسین زاده، عالیه اقدام دوست، صبا کرد افشاری، نرگس محمدی، سپیده قلیان، زینب جلالیان، و مریم اکبری منفرد، نتوانسته است شعله‌های پیکار فعالان جنبش زنان برای احقاق حقوقشان را خاموش کند. زینب جلالیان و مریم اکبری منفرد دو تن از قدیمی‌ترین زندانیان سیاسی زن هستند که پس از ۱۴ و ۱۳ سال حبس، حتی ساعتی مرخصی نداشته‌اند. نقش زنان در اعتراض‌های گستردهٔ مردمی در شهرهای کشور، از جمله در تظاهرات پیگیر و دلیرانهٔ معلمان و فرهنگیان و همچنین بازنشستگان در بیش از صد شهر کشور، نمونه روشنی از ابعاد و اهمیت پیکار زنان در جنبش‌های صنفی و ضددیکتاتوری میهن ماست. اشاره به این نکته نیز مهم است که در سال‌های اخیر شاهد برپایی کارزارهای مهمی در زمینه منع خشونت بوده‌ایم، به‌خصوص در ماه آذر هر سال که مصادف با کارزار جهانی منع خشونت بر ضد زنان است. همهٔ اینها حاکی از پیکار شجاعانهٔ زنان میهن ما بر ضد واپس‌ماندگی اجتماعی و استبداد تاریک‌اندیش حاکم است.
زنان آگاه و مبارز، هم‌میهنان گرامی!
کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران، ضمن بزرگداشت هشتم مارس، روز جهانی همبستگی زنان جهان، و شادباش به همۀ زنان میهن و به‌ویژه رزمندگان راه حقوق زنان به این مناسبت، بر این نکته تأکید می‌کند که مبارزات زنان ایران در دو دههٔ اخیر یکی از درخشان‌ترین صحنه‌های مبارزهٔ جنبش‌های اجتماعی را در میهن ما پدید آورده است. با وجود همهٔ سرکوبگری‌های رژیم اسلام‌گرای حاکم و خشونتی که بر ضد زنان مبارز اعمال می‌کند، پیکار پیگیر و حق‌طلبانه بر ضد ستم مضاعف طبقاتی و جنسیتی همچنان ادامه دارد. مبارزۀ زنان در پیوند تنگاتنگ با حرکت‌های اعتراضی رشد یابندهٔ کارگران، دهقانان، معلمان و فرهنگیان، پرستاران، بازنشستگان، و دیگر زحمتکشان کشور، و در کنار پیکار جوانان و دانشجویان و هنرمندان و روشنفکران، می‌تواند راهگشای حرکت میهن ما به سمت رهایی از بندهای رژیم دیکتاتوری حاکم باشد.
پیروز باد پیکار دلیرانه زنان میهن بر ضد ارتجاع، برای حقوق و آزادی های دموکراتیک و رفع ستم جنسیتی-طبقاتی!
درود به زندانیان زن مبارزی که در زندان‌های قرون وسطایی رژیم در شرایطی جانکاه به پیکار دلیرانهٔ خود ادامه می‌دهند!
پیروز باد مبارزۀ زنان ایران و جهان برای برابری حقوق و پایان دادن به ستم جنسیتی-طبقاتی!
درود به مادران و خانواده‌های داغ‌دار و دادخواه که علی‌رغم همهٔ اذیت و آزارها و دستگیری‌ها، جنبش حق‌طلبانهٔ پویای خود را ادامه می‌دهند.
گرامی باد نام و یاد زنان رزمنده‌ای که در شکنجه‌گاه‌های جمهوری اسلامی ایران جان باختند!
کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران
۱۶ اسفند ۱۳۹۹
