مالکیت چلسی در نهایت مورد بررسی شایسته قرار گرفت، اما در مورد مالکان نیوکاسل استاندارد دوگانه وجود دارد
آلن شیرر رومن آبراموویچ را به دلیل اظهاراتش در مورد اوکراین مورد انتقاد قرار داده است. متن انتقاد آلن این است: «هنوز رومن یا باشگاه آن چه را در اوکراین اتفاق می افتد محکوم نکرده اند.» این یک اظهارات قوی و صادقانه است که شایسته توجه جدی است. پس بیایید آن را تحلیل کنیم.
بارنی رونای در گاردین می نویسد: آلن شیرر به وضوح به واقعیت ها نگاه کرده است. او تصمیم گرفته است که به حمله به یک کشور همسایه، بمباران غیرنظامیان، استفاده از سلاح های پیشرفته، اعتراض کند. همه ی این اقدامات غیرقابل قبول است.
اما اگر بشنویم که مالکیت یک باشگاه فوتبال انگلیسی در اختیار کسی باشد که او هم چنین جنایاتی را مرتکب می شود، این نیز غیرقابل قبول است. همانطور که آلن شیرر به درستی بیان می کند، ما نمی توانیم باشگاه های فوتبال خود را لکه دار، یا با رژیم هایی مرتبط کنیم که ممکن است مرتکب چنین جنایاتی بشوند.
سه احتمال وجود دارد: آلن شیرر هرگز درباره جنگ یمن نشنیده است. آلن شیرر در مورد اینکه محمد بن سلمان کیست و چه می کند، بی اطلاع است. یا سوم، آلن شیرر مایل است هر دوی این موارد را نادیده بگیرد، زیرا او واقعاً نیوکاسل یونایتد را دوست دارد و به آن اهمیت می دهد.
و متأسفانه در این نقطه جهان باید یادآوری کند: نیوکاسل یونایتد متعلق به صندوقی است که توسط یک کشور اداره می شود. و دولت این کشور نیز مانند روسیه ولادیمیر پوتین به یک جنگ خونین با یک کشور همسایه مشغول است.
در هفت سال گذشته عربستان سعودی جنگی را به راه انداخته است که به کشته شدن حدود ۲۵۰ هزار نفر منجر شده است. قحطی، هرج و مرج و فروپاشی اجتماعی ناشی از این جنگ به کنار. سازمان دیده بان حقوق بشر خواستار تحقیق در مورد نقش محمد بن سلمان – که مدیریت صندوقی که نیوکاسل یونایتد را اداره می کند را بر عهده دارد – به اتهام جنایات جنگی شده است.
و با این حال، آلن شیرر به جای سرزنش آماندا استاویلی که این جنایات را محکوم نمی کند، معتقد است که تصاحب نیوکاسل توسط صندوق عربستان سعودی “یک روز ویژه” است که با درد، گناه و آزار همراه نیست، بلکه پر از امید است. میتوانست جالب باشد اگر واقعیت همین طور بود.
این یک حمله بی‌دلیل به آلن شیرر نیست. این یک حمله سنجیده و اصولی به دیدگاهی است که او از آن حمایت می کند. من آلن شیرر را دوست دارم و او را تحسین می کنم، هم به عنوان یک فوتبالیست بزرگ سابق در بین بهترین های دنیا – و هم به عنوان یک کارشناس.
این حالت استاندارد دو گانه آن قدر روشن است که نمی توان آن را پنهان کرد. فقط برای روشن شدن موضوع این جا تصریح می کنیم: رومن آبراموویچ توسط دولت بریتانیا تحریم شده است زیرا “با فردی مرتبط است که در بی ثبات کردن اوکراین و تضعیف و تهدید تمامیت ارضی، حاکمیت و استقلال اوکراین نقش داشته و دارد.”
اگر این کلمات را جابه جا کنیم چه اتفاقی می افتد؟ مالکیت نیوکاسل فقط «مرتبط» با تخریب کننده، بی‌ثبات‌کننده، تضعیف‌کننده و تهدیدکننده ی تمامیت ارضی یمن نیست، در اختیار آن است.
این پیوندی نیست که نیاز به اثبات داشته باشد. همان شخص است که هم بر صندوق فوتبال باشگاه ما و هم بر جت های جنگنده فرمان می راند. و ظالمانه است اگر بگوییم که جام های چلسی به خون شهروندان کیف و ماریوپل آلوده شده است و بر موارد دیگر چشم بپوشیم.
در اینجا ما از یک سو گناه و شرمساری چلسی را داریم و از سوی دیگر کارهای ادی هاو در نیوکاسل (که واقعا هم عالی است) ما را به شوق می آورد و آن سرمایه گذاری ۸۰ میلیون پوندی در پنجره زمستانی را تحسین می می کنیم!
این ها دقیقا شبیه به هم هستند: صاحب فوتبال + جنگ خونین = نامطلوب. این واقعی است. حدود ۱۰۰۰۰ کودک در یمن کشته یا معلول شده اند. آیا کسی در فوتبال نباید کمی به این جنایت اهمیت دهد؟ آلن؟ آیا ویدیوهای دیگری هم وجود دارد که قابل تماشا کردن باشد؟
دو نکته در این اینجا ارزش گفتن دارد. اول اینکه موضوع پیچیده ای است. تقصیر طرفداران باشگاه نیست که از آنها خواسته می شود چیزی را در ذهن خود بپروانند و به آن توجه کنند که زوایای زیادی دارد. آن ها واقعا برای شادی به ورزشگاه می آیند تا از فوبتال لذت ببرند. این موضوع بر همه ما تحمیل شده است. چگونه آن را حل کنیم؟
شاید شفافیت کامل کمک کند. این مورد دوم است. حقیقت بسیار ساده است. ما در مورد تحریم عربستان صحبت نمی کنیم، یا تصاویری از جنگ در یمن به دلایل کاملا واضح هر روز در مقابل ما قرار نمی گیرد. عربستان یک متحد است. در حالی که روسیه دشمن است.
خوب بررسی کنیم: آبراموویچ مورد تحریم قرار گرفت زیرا دولت انگلستان مظنون است که او “فولاد را برای ارتش روسیه تامین کرده است که ممکن است در تولید تانک استفاده شده باشد”. اجازه دهید! صندوق نیوکاسل متعلق به نهادی است که به معنای واقعی کلمه، نه بالقوه، تانک ها را برای کشتن غیرنظامیان می فرستد. اما در این جا این تسلیحات توسط بریتانیا تامین می شود.
بریتانیا تا به امروز ۱۰ میلیارد پوند هواپیماهای تایفون و تورنادو، بمب‌های Paveway، موشک‌های Brimstone و Storm Shadow را در اختیار ائتلاف سعودی قرار داده است. تصور کنید و این تصور کردن دشوار نیست: دنیایی که پوتین در آن خواستار تحریم‌ها علیه بریتانیا است و به آبراموویچ دستور می‌دهد تا چلسی را برای حفظ نام نیک کرملین رها کند!
این دنیایی است که ورزش را محاصره کرده است. آنچه تغییر کرده این است که اکنون این استانداردهای دو گانه بهتر دیده می شود. اگر پارادوکس شیرر چیزی را به ما می‌آموزد، این است که شما هر دو را محکوم کنید، و اگر نمی کنید بهتر است که سکوت کنید!
