هم‌میهنان گرامی!
کمیتۀ مرکزی حزب تودۀ ایران فرارسیدن نوروز و سال نو را به شما صمیمانه تبریک می‌گوید و امیدوار است سال نو سالی سرشار از موفقیت و پیروزی برای پیکار دلیرانۀ شما بر ضد رژیم استبدادی حاکم باشد. حاکمان جمهوری اسلامی از همان نخستین سال‌های حکومتشان تا کنون ضدیت خود را با سنن فرخنده و تاریخی میهن ما ازجمله جشن نوروز، این سنت فرخندۀ نیاکان ما، این نماد نو شدن طبیعت و چیرگی بر تاریکی زمستان و آغاز بهار را آشکارا اعلام کرده‌اند، ولی تمام تلاش‌هایشان به‌منظور جایگزین‌کردن این سنت تاریخی با اندیشه‌های قرون‌وسطایی‌شان با شکست روبه‌رو شده‌اند.
در تاریخ اسطوره‌ای میهن ما جشن نوروز همچنین نماد پیروزی کاوۀ آهنگر و جنبش مردمان جان‌به‌لب رسیده بر ضد ضحاک‌های زمان است، ضحاکانی که رهبران جمهوری اسلامی نمونهٔ مجسم امروزینی آنان‌اند. ازاین‌روی، نوروز جشن پیروزی مردم و چشم‌انداز امید به آینده‌ای بدون حکومت مستبدان نیز است.
هم‌میهنان گرامی
سال ۱۴۰۰ برای اکثر قریب‌به‌اتفاق مردم سالی پر از دشواری و چالش بود. ادامۀ همه‌گیری کرونا و سیاست‌های نابخردانۀ سران رژیم در مقابله با آن به نابودی ده‌ها هزار تن از شهروندان و همچنین عواقبی طولانی و زمین‌گیر کردن ده‌ها هزار تن دیگر منجر شد.
سال ۱۴۰۰ همچنین سال تشدید وضعیت فاجعه‌بار اقتصادی کشور به‌دلیل سیاست‌های مخرب رژیم ولایت فقیه، فساد بی‌سابقه در تاریخ میهن‌مان که دست‌اندرکاران اصلی آن سران حکومت از علی خامنه‌ای و نزدیکان او گرفته تا سران سپاه و دیگر “روحانیون” حاکم‌اند، موجب تشدید بی‌سابقه فقر و محرومیت در میان میلیون‌ها هم‌وطنان بوده است.
سال ۱۴۰۰ سال برگزاری یکی از رسواترین نمایش‌های انتخاباتی رژیم ولایت فقیه و برگماری فرد جنایتکاری همچون ابراهیم رئیسی بر کرسی ریاست‌جمهوری کشور است. با برگماری رئیسی بر کرسی ریاست‌جمهوری، نشاندن پاسدار قالیباف بر کرسی ریاست مجلس و محسنی اژه‌ای بر مسند ریاست قوه قضائیه کشور، کلیه دستگاه‌های حکومتی کشور در دست کسانی است که پرونده‌هایی سنگین از جنایت و سرکوب مردم در دهه‌های اخیر دارند و روزی باید در مقابل دادگاه‌های مردمی پاسخگوی جنایاتشان باشند.
سال ۱۴۰۰ سال ادامهٔ دستگیری‌های گسترده، ادامه آزار و شکنجه زندانیان سیاسی-عقیدتی، و سال ادامه اعدام‌های دگراندیشان بود.
سال ۱۴۰۰ سال تداوم دستبرد به حقوق راستین و اساسی زنان با تصویب و اجرای قانون جوانی جمعیت و فرزندآوری اجباری به‌دستور ولی فقیه و نقض بیشتر حق کنترل زنان بر بدن خود بود.
سال ۱۴۰۰ سال نمایش پرشکوه و توانمند جنبش مردمی در مقابل حکومت استبدادی بود. تحریم گستردۀ نمایش انتخاباتی ۱۴۰۰ با شرکت میلیون‌ها تن از هم‌میهنان‌مان و اکثر نیروهای مترقی و آزادی‌خواه کشور به‌رغم همه ترفندهای ولی فقیه رژیم، پاسخ کوبندۀ مردم به نظام سیاسی رسوا و ورشکسته حاکم بر میهن ما بود.
سال ۱۴۰۰، سال اعتراض‌های گستردۀ مردمی: اعتصاب‌ها و حرکت‌های اعتراضی کارگران و زحمتکشان، معلمان و فرهنگیان و بازنشستگان دلیر میهن‌مان در صدها شهر کشور، سال اعتراض‌های گستردۀ کشاورزان جان‌به‌لب رسیدۀ اصفهان و مردم خوزستان و جنوب کشور بر ضد بی‌آبی و تخریب دهشتناک محیط‌زیست، و سال مبارزه و مقاومت پیگیر خانواده‌های دادخواه و زندانیان سیاسی بود.
سال ۱۴۰۰ سال رسوا شدن بیش‌ازپیش فساد در هرم قدرت رژیم و خصوصاً سرداران سپاه از قاسم سلیمانی گرفته تا فرماندهان کنونی و سال تعمیق نگرانی سران رژیم از اعتراض‌های فزاینده و مداوم مردم در سراسر کشور بود.
هم‌میهنان گرامی
سال ۱۴۰۱ در اوضاغ‌واحوالی آغاز می‌شود که در پی حملۀ نظامی روسیه به اوکراین و برنامه‌های خطرناک پیمان امپریالیستی و تجاوزگر ناتو در تشدید نظامی‌گری در اروپا و دیگر نقاط جهان وضعیتی بسیار نگران‌کننده به‌وجود آورده‌اند. خطرهایی جدی صلح جهانی را تهدید می‌کند و همه نیروهای مترقی و صلح‌دوست را در نگرانی‌ای عمیق فروبرده است.
سال ۱۴۰۱ در برههٔ زمانی‌ای آغاز می‌شود که سران رژیم امیدوارند با پیشروی مذاکره و توافق با آمریکا و اروپا و با بازگشت به “برجام” که زمانی ولی فقیه آن را توافق‌نامه‌ای با خسارت زیاد برای کشور اعلام کرده بود، بحران اقتصادی کنونی را تخفیف داده و هرچند هم کوتاه‌مدت بتوانند وضع بی‌ثبات و خطرناک کشور را کمی آرام کنند.
هم‌میهنان گرامی
تجربه دهه‌های اخیر نشان داده است که باوجود بحران‌های شدید و مداوم رژیم، نظام سیاسی فاسد و ظالم حاکم این توان را دارد که با مانور و سرکوب خشن و خونین همچنان به حیاتش ادامه دهد. سرنوشت میهن‌مان را تنها می‌توان با تلاش مشترک همۀ نیروهای اجتماعی: کارگران و زحمتکشان، معلمان، فرهنگیان، بازنشستگان، کشاورزان، زنان، جوانان و دانشجویان و همکاری همه نیروهای مترقی و آزادی‌خواه کشور را به سمت آزادی، استقلال، و عدالت اجتماعی تغییر داد. حکومت دهه‌های اخیر رژیم ولایت فقیه آن‌چنان برای میهن ما فاجعه‌بار بوده است که نیروهای مزدور و ارتجاعی‌ای همچون سلطنت‌طلبان- یعنی کسانی که نتیجه و حاصل حکومتشان در ایران فقر، محرومیت، سرکوب آزادی‌ها، و درواقع کمک به بسط و رشد نیروهای ارتجاعی اسلام سیاسی در حکم سدی در مقابل نیروهای چپ بوده است- خودشان را در مقام مجریان دموکراسی در ایران مطرح کنند. سرنوشت میهن ما تنها باید به‌دست مردم ما و نیروهای ملی و آزادی‌خواه کشور و نه مزدوران وابسته به آمریکا و عربستان و اسرائیل تعیین گردد. حزب تودۀ ایران در کنار دیگر نیروهای ملی و مترقی کشور در راه آزادی، استقلال، و عدالت اجتماعی همه تلاش‌هایش را به‌کار خواهد گرفت و معتقد است سال ۱۴۰۱ می‌تواند سال تحول‌هایی مهم و بزرگ برای کشور و جنبش ضد استبدادی باشد، تحول‌هایی که زمینه‌ساز اتحاد وسیع همه نیروهای مترقی و آزادی‌خواه کشور گردد و باید برای آن آماده بود و همه توان را به‌کار گرفت.
کمیتۀ مرکزی حزب تودۀ ایران
۲۳ اسفند ۱۴۰۰
حزب توده بعد از ۸۰ سال هنوز در آرزوی یک دولت استثمارگر بورژوا دموکراتیک در ایران است. در گذشته چنین دولتی را میخواست تا به دولت رود و دولت را به سرمایه داری دولتی استالینی وابسته کند، بعد از سرنگونی شاه بدتر و بدتر شد و امروز دیگر اعتباری در میان کمونیستهای ایران ندارد. هنوز هم که هنوزه، ارباب کارگران است نه با کارگران. کارگران فقط در ایجاد تشکلهای ضد سرمایه داری برای کسب حاکمیت متحد خود منافع دارند نه دنباله روی از این حزب و آن حزب و رهبران پشت میز نشین آنها.
درود بر یکایک اعضا و هواداران حزب توده ایران