همزمان با اجرای طرح حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی و افزایش سرسام آور قیمت ها، شاهد انتشار گسترده شعار” تحریم خرید” با استناد به ضرب المثل “سزای گرانفروش، نخریدن” است، هستیم.
دوستان عزیز، این طرح به نظرم از سوی پروپاگاندای حکومت تبلیغ میشود. این طرح مبارزه با سیاست های نابخردانه دولت را به مبارزه با گرانفروشی تقلیل می دهد.
ما با گرانفروشی و گرانفروش روبرو نیستیم، مشکل این نیست، بلکه با سیاستی کلان از سوی حکومت روبرو هستیم که می خواهد کسری بودجه را جبران کند، منابع درآمد حاصل از فروش نفت و گاز و… را نمی خواهد صرف رفاه و آسایش مردم ایران در امر معیشت نماید! بودجه نهادهای مذهبی و گروه های نیابتی را نمی خواهد حذف کند… در ادامه همین سیاست است که پول ملی، ارزش خود را بصورت مستمر از دست می دهد. در همین چند روز دلار از ۳۰۶۰۰ تومان گذشت! این به معنای آنست که قیمت ها بازهم افزایش خواهد یافت، چون واردات مواد اولیه بسیاری از تولیدات با ارز نیمایی صورت میگیرد.
در نتیجه دولت از تثبیت قیمت ها ناتوان است. ریال بازهم ارزش خود را از دست داده و می دهد چون بالغ بر ۱۴۲هزار میلیارد تومان اسکناس چاپ شده است و… بعلاوه مردم قدرت خرید ندارند.
تاکید می کنم نخریدن؛ مشکل اقتصاد بیمار و فاسد را حل نمی کند. تردید نکنید نیاز به شعار نیست. مگر افزایش قیمت ها در نتیجه خریدهای زیاد مردم پیش آمده است؟ اندکی تامل فرمایید!
