نبرد اوکراین و استمرار جنگ بی پایان؛ طبقه­ ی کارگرِ اروپا وارد می ­شود – محمد قراگوزلو

هم استراتژی خونین برژینسکی- ولفوویتز در قفقاز و آسیای مرکزی شکست خورده و هم طرح بالکانیزاسیون ۲ زهوارش در رفته است. علاوه بر شکاف در ناتو کافی است روسیه ماشه ی تحریم اروپا را بچکاند و یک گلوله به گلوی نورد استریم ­ها شلیک کند. آنگاه با هفت تا هشت برابری شدن بهای سوخت و هزینه ­ی تمام شده ­ی تولید و به تبع آن افزایش شدیدتر قیمت کالاها مردم کارگر و زحمتکش عملا در برابر دولت­ های “دموکراتیک” غربی صف خواهند کشید

جنایت جنگی!

نه! این دیگر اسکاندال نیست! به ویژه از آن دست اسکاندال­ هایی هم نیست که با چسباندن یک پیش و پسِ صفت یا نامِ “گیت”  بتوان گرد و خاک ­ها را خواباند! داستانِ اروتیک خواباندن این و آن “لیدی” در “پستوی” یکی از اتاق ­ها یا دالان­ های نیمه تاریک کاخ سفید و الیزه و عرق­ خوری در خانه­ ی شماره ده خیابان داونینگ هم نیست که مدتی سوژه ­ی داغ و رسوای ستون­ نویس ­های رسانه ­ها شود و مانند غوغای مونیکا لوینسکی یا والری تری­وایلر/ ژولی گایو و مهمانیِ دوران کرونا مدتی بعد از استعفا یا برکناری و تمام شدن صدارت بیل کلینتون و فرانسوا اولاند و بوریس جانسون به حاشیه ­ی کتاب ­های زرد بخزد. حتا بنا به تعریف دیکشنری و ادبیات رایج ژورنالیستی نیز این واقعه مطلقا اسکاندال نیست که با استعفا یا استیضاح این و آن وزیر و خلیفه غلاف شود! ماجرا سیاه ­تر و خونین تر از “گیت” هایی همچون “کنتراگیت” است. چنانکه سفارشی نویس­ های بی. بی. سی فارسی و گوینده ­گان “فشن تی وی” موسوم به “ایران اینترنشنال” که رنگ رژ خود را با پروژکتورهای استودیو “ست” می ­کنند نیز با همه­ ی خویشتنداری و رعایت منافع دولت­ های فخیمه و مراعات منافع “ساپورترها”ی جنتلمن و مدعای ژست پلشت بورژوایی “بی طرفیِ سیاسی” و پذیرش ظریف ظرفیتِ رعیت پروریِ رسومِ منسوب به “طیف­ های خاکستری پنجاه” گانه نیز نتوانستند زیر گلیم کنند، چه رسد به نیویورک تایمز و ساندی تایمز و ایندیپندنت و شرکا! صحنه­ ی جنایت به گونه ­یی نیست که به راحتی بتوان با جابه جایی تصاویر هیجان انگیز ماریا اشنایدر و شارون استون – حتا با اجازه­ ی برتولوچی و پل فن هورن – و جایگزینی آنان با عشوه­ ی ملانی ترامپ برای جاستین ترودو ذهن مخاطب را معکوس کرد. نه! داستان فقط روایت یک جنایت نیز نیست! مانند فجایع “کودتای میدان” در سال ۲۰۱۴ و شلیک تک تیراندازان نئوفاشیستِ مستقر در پشت بام­ های میدان کیف. این قتلِ عام بیش و پیش از هر جنایتی به فاجعه­ ی سوزاندن آن ۳۹ عضو اتحادیه­ های کارگری در اودسا مانسته است. در جریان آن کشتار یک سردسته­ ی گنگ نئونازی ­های کیف (دیمیتری روگوفسکی) با افتخار بود: «سوسک های کلرادو در اودسا کباب شدند!»

 سناریوهای اسکاندال گونه و طراحی شده­ و لورفته ­یی همچون اتهام قلابی بمباران شیمیایی شهرهای “غوطه” و “ادلب” به دولت سوریه و یا اسکاندال معکوس موسوم به “جنایت جنگی” در “بوچا” و انتساب آن به روسیه کمیک­ تر از آن بودند که بتوان آن را آب بندی کرد و از کانال رسانه ­ی برتر به مخاطب انداخت!

نه! فاجعه از جنس دیگری است! بخش معتنابهی از اسکاندال­ های پیش گفته و نمونه­ ها­ی مشابه آن در چهارچوب دستور عامدانه­ ی حکومت­ ها و یا استراتژی رسمی دولت­ ها صورت نپذیرفته است! شاید برای مردم معمولی فیلم­ های کن لوچ – که بدتر از برده ­ها کار می ­کنند و در همان حال شغل خود را از دست می­ دهند – نیز فرق زیادی نکند که بوریس هنگام گرد و خاک پاندمی کرونا در خانه­ ی شماره ۱۰ “دورِ همی” راه انداخته بود. صدها برابرِ این مسخره­ بازی ها از سوی جمهوری­خواهان در مقابل دوربین­ های فکس نیوز به نمایش در آمد و نه تنها جیک کسی بلند نشد بلکه بیش از هفتاد میلیون نیز رای گرفت! بنابر این ما با واقعه­ ی دیگری مواجه هستیم و داستانی از بیخ متفاوت. اگر فقط مشغول محکوم کردن “جنایات” و “تجاوز” و “حمله”ی روسیه در/ به اوکراین نبوده باشید لابد شنیده ­اید که به دنبال “عملیاتِ نورثمور” فصل دیگری در پرونده ­ی “اسرار پنهان جنگ بی­ پایان” گشوده شده است! جنایت جنگی سازمان یافته­ ی افسران ارتش انگلستان در افغانستان یا کشتار نیرو‌های واحد ویژه­ ی ارتش “بریتانیای کبیر” موسوم به اس. ای. اس، به شیوه ­ی بستن دستانِ دستِ­کم ۵۴ غیر نظامی افغانستانی و اعدام دستِ­جمعی در استان هلمند! لازم به غر و لند نیست! نیازی به تکرار مکررات بدیهیات هم نیست! بله! اوه بله! باور کنید یا نه ما نیز به اندازه­ ی شما خوانده ­ایم و دیده ­ایم و شنیده­ ایم که در نتیجه ­ی اصابت موشک ­های روسیه به اهداف نظامی اوکراین و انهدام مراکز استقرار نیروهای نئوفاشیست و حمله به توپ و تانک ­ها و طیاره­ های پیشرفته­ ی “خیراتی”ِ امریکا و ناتو و متعاقب برخورد ترکش این موشک­ ها و بمب­ ها به اهداف غیرنظامی جمعی از مردم بی گناه  شامل زنان و کودکان کشته شده ­اند. تاسف آور است نه؟ بله می­ دانیم “یو آر سو ساری؟” به راستی تاسف­آور است. شرم آور است البته! مدافعان سوسیالیسم کارگری به مراتب بیش از هومانیسم آبکی جماعتی سانتی­مانتال و حاشیه ­یی از کشته شدن این غیرنظامیان اندوهگین هستند! اما و متاسفانه اما این طبیعت جنگ است اما! و مساله همین “اماها” است. طبیعت جنگ اما با قتلِ عمدی غیر نظامیان متفاوت است. متخالف است. متضاد است. کشتن عمدی غیر نظامیان به شکل سیستماتیک ربطی به ماهیت جنگ ندارد. این عمل اعدام و قتل سازمانیافته­ ی دولتی است. ماورای توحش است. من جایی نخوانده و ندیده ­ام محافلی که دفاع ما از نبرد ارتش فدراسیون روسیه علیه نئونازیسم و ناتو را به سخره گرفتند و ما را به حمایت از یک دولت بورژواییِ “آدمکش” و “کودک کش” متهم کردند و در دادگاه ­های تخیلی – «بعد از فرو کشیدن چندین نفس، ز چند گرم جنس دست اول خالص// و صرف چند بادیه پپسی کولای ناخالص// و پخش چند یاحق و یاهو و وغ وغ و هوهو// | و پیوستن| به جمع فضلایِ فکور و فضله­ های فاضل روشنفکر….” به دفاع از “کودک کشی” محکوم کردند، تا کنون عملیات امریکا و ناتو در افغانستان را محکوم کرده باشند و به فُکل­شان یک گل کاغذی سیاه آویخته باشند! و چه انتظار بیهوده­ یی….

باری در گفت­و­گویی مجمل با “صدای نو سیدنی”[۱] بسترها و دوره­ های جنگ بی پایان را به اجمال تبیین کردم و اینک در ادامه ­ی این مباحث داغ می خواهم ضمن اشاره به آخرین کتابم (فتح­نامه­ ی کابل/ اسرار پنهان جنگ بی پایان) از روایتی سخن بگویم که یک نمونه ­ی کوچک آن در افشای “عملیات نورثمور” از سوی ارتش “دلاور” انگلستان علنی شده.

زوال ناتو!

من در تقسیم بندی­ هایم از جنگ بی پایان – که یک طرف ثابت آن امپریالیسم امریکا و ناتو ایستاده- به سه مرحله قائل هستم. مرحله­ ی سوم چنانکه طی دو مقاله: ( نبرد اوکراین و شکست بالکانیزاسیون ۲) و ( نبرد اوکراین مرحله­ ی سوم جنگ بی پایان ) و دو مصاحبه به ارزیابی آن پرداخته­ ام فی­ الحال در اوکراین جریان دارد و امیدداریم با شکست امریکا و ناتو و انهزام نئوفاشیسم و انهدام پایه­ های دولت راست فاشیستی زلینسکی به پایان برسد. بارقه ­های این امید هر چقدر که به زمستان نزدیک­تر می شویم قوی تر می­ شود. به نظر ما شکست بورژوازی خونبار و تبهکار غرب در این جنگ تنها گزینه­ ی متصور و ممکن است. هر گزینه­ ی دیگری – از جمله شکست روسیه – در شما غیرممکن ­ها است و هیچ شانسی در میان احتمالات واقعی ندارد. حمله­ ی ارتش اوکراین – در تاریخ ششم مرداد ماه جاری –  به اعتبار موشک­ ها و مستشاران آمریکایی به پل آنتونیکا بر روی دنیپرو و شاهراه اتصال به شهر فتح شده ­ی خرسون کمترین تاثیری در روند جنگ نخواهد داشت و مانع از همه پرسی روسیه به منظور الحاق این شهر به موطن اصلی خود نخواهد شد. چنین عملیات ایذایی که با بوق و کرنای رسانه­ ی اصلی به عنوان “موفقیت شکوهمند” تبلیغ می ­شود نه فقط پوچ است بلکه حتا به غربی­ ها – که حوصله ­شان از تلافی اوکراین سر رفته است- دلداری هم نمی­ دهد تا درکیسه ­ی ارسال سلاح به کیف را شل تر کنند. دلیل را علاوه بر اظهار نظرهای واقع­ بینانه­ ی سرهنگ مک گرگور و امثال کیسینجر و سفیر اسبق امریکا در اتحاد جماهیر شوروی و دیگران اخیرا مشاور نظامی آنگلا مرکل، سرلشکر بازنشسته اریش فاد گفته:” برای من این آخرین شانس به منظور مذاکره با روسیه است و اگر ما از این فرصت استفاده نکنیم – چنانکه به نظر می­ رسد استفاده نخواهیم کرد – به زودی ارتش روسیه تا سواحل دنیپر پیشروی کرده و اودسا را هم به تصرف خود در خواهد آورد و تمام خطه­ ی ساحلی دریای سیاه را تسخیر خواهد کرد. به عبارت دیگر روسیه با ابزار نظامی به اهداف خود خواهد رسید!” یادآوری این نکته ضروری است که ژنرال فاد نه فقط پرو پوتین و “روسوفیل” نیست بلکه از نظامیان دست راستی طرفدار دولت زلینسکی نیز است!

سوئد و فنلاند که عددی نیستند، تمام دنیا به جز چین و روسیه و هند و برزیل و آمریکای لاتین هم که عضو ناتو شوند باز هم ناتو در آستانه­ ی زوال است. تورم در برخی کشورهای اروپایی برای نخستین بار بعد از جنگ دوم جهانی دو رقمی شده. زمستان غیر اتمی از هم اکنون آب از دماغ شولتز و سایر رهبران جنگ افروز اروپا راه انداخته. زمان به نفع روسیه در گذار است. روبل سر جای خودش سر و مر و گنده نشسته و تقویت هم شده. پیش از شروع نبرد هر یورو معادل ۱۳۸ روبل بود حالا اما هر واحد پول اتحادیه­ ی اروپا کمتر از ۵۵ روبل می ارزد. چنانکه بی مبالغه محبوبیت پوتین در افکار عمومی روسیه از ۵۶ درصد به بالای ۹۰ درصد افزایش یافته. اسطوره ­ی شیطان سازی از رئیس هوشمند فدراسیون روسیه به کل مالیده است. ممکن است به درست گفته شود “هیتلر هم زمانی در میان افکار عمومی آلمان و به ویژه سوسیال شوونیست­ ها شدیدا محبوب بوده.” بله می دانم. ناسیونالیسم عظمت طلب روس همیشه به دنبال شخصیت ­های کریزماتیک آویزان بوده است. اما مساله این است که هیتلر و موسولینی در جریان و متعاقب جنگ دوم جهانی و تخریب آلمان و ایتالیا به کل از چشم مردم افتادند. وضع پوتین اما چنین نیست. پیروزی در جنگ اوکراین – که امری قطعی به نظر می­ رسد- به ثبات اقتصادی روسیه کمک خواهد کرد و این کشور را هر چه بیشتر از زوال دوران گورباچوف و یلتسین دورتر خواهد ساخت. این پدیده از هیچ منظری با آلمان درب و داغون بعد از سقوط فاشیسم قابل قیاس نیست. اگر قرار باشد قیاسی در این زمینه بر بستر نبرد اوکراین صورت گیرد از قضا این مقایسه باید میان مرید استپان باندرای فاشیست و همدست نازی­ها (زلینسکی) و هیتلر انجام شود. گیرم هیتلر و ژنرال ­هایش از آن درجه شهامت برخوردار بودند که در آستانه ­ی شکست و اضمحلال نهایی به خود شلیک کنند و سم بخورند. مضاف به اینکه برخلاف سران رایش که افرادی مستقل بودند زلینسکی هم مزدور و وابسته به امریکا است و بدون اجازه­ ی بایدن – بلینکن آب نمی خورد و هم ملعبه­ ی دست گنگ ­های فاشیست داخلی است. زیرپا گذاشتن قرارداد مینسک به دستور سران همین گنگ ­ها انجام شد تا اوکراین را به ورطه­ ی نابودی بکشاند.

 باری از سوی دیگر تحریم ­های امریکا و غرب علیه روسیه به ضد خود تبدیل شده. بحران غذا و انرژی اینک همچون مساله­ یی پیچیده به دست و پای سران اروپا تنیده است. دیگر آلمان بهشت روی زمین نیست! روسیه، یونان دوران سیریزا نیست که تروئیکای تحت هژمونی آلمان و هلند دخل ­اش را بیاورند. زباله ­گردی در میان مردم سالخورده وقاحت پنهان سوسیال دموکرات ­ها و سبزها را فاش ساخته است. مهم­ترین توصیه ی “استراتژیک” ­دولت شولتز به مردم این است: ” هفته­ یی یک بار استحمام کنید! و سوار مترو و ترام شوید حتا اگر به دلیل تنگنای فشار جمعیت له و لورده شوید! و تا می ­توانید هیزم جمع کنید!” اینک نه فقط خطوط حمله­ ی ناتو (نئوفاشیست ­های مستقر در شرق) با اردنگی از زمین داغ نبرد خارج شده ­اند بلکه کمربند میانی و هافبک ­ها (کمک ­های نظامی آلمان و فرانسه و هلند و لهستان و کانادا و….) نیز بریده ­اند و از مهلکه بیرون افتاده ­اند. تنها امریکا مانده است و انگلستان با چند دیپلومات صهیونیست ­تر از صهیونیست­ ها و البته متوهم که در سودای بازگشت دوران ریگانیسم و تاچریسم هیات حاکمه­ ی روسیه­ ی فعلی را – با وجود سیاستمداران کارکشته­ یی همچون لاوروف- با دوران تباه یلتسینِ منگ اشتباه که نه، عوضی گرفته ­اند! می گویم متوهم چرا که آنان مانند هر تازه کار حوزه ­ی انرژی می­ دانند که بستن خطوط گاز روسیه (نورد استریم­ ها) اروپای متمدن را در همین زمستان فرارو به عصر یخبندان و ماقبل تاریخ پرتاب خواهد کرد و با این همه بر حمایت ابلهانه­ ی خود از دولت زلینسکی و ادامه­ ی جنگ اصرار می­ ورزند. از یک ماه پیش انتقاد علیه دفاع دولت­ های اروپایی از جنگ و پشتیبانی از دولت نئوفاشیستی اوکراین با افزایش قیمت­ های سوخت و غلات گسترش یافته است و برخلاف تصور موهوم “رفقا” این طبقه­ ی کارگر اروپا است که وارد میدان شده. در مسکو اما همه چیز آرومه! برغم خزعبلاتی که بازگشت “جنازه­ ی” سربازان روس به کشورشان را تهدیدی امنیتی علیه دولت جار می زد، نبرد اوکراین به همبستگی ملی در روسیه کمک کرده، ضدانقلابیون طرفدار “انقلاب­ های مخملی” را منزوی و بیرون رانده و در افکار عمومی ضرورت بازگشت تمام اوکراین به آغوش مادر اصلی خود (روسیه) را پیش کشیده است.

ته کشیدن پولِ توجیبیِ نئونازی­ها!

پنج ماه پیش و تنها یک هفته پس از شروع نبرد، من طی گفت­ و­گو با “تلویزیون برابری” به تحلیل کسانی که پوتین و مشاوران­اش را با صدام حسین مقایسه می کردند خندیدم. حالا دلیل آن خنده­ ها از میان تفسیرهای سیاستمداران و نظریه پردازان واقع بین غربی یکی یکی منتشر می ­شود. در غرب برخلاف روسیه هیچ استراتژی مشخصی – جز ارسال کور و فله­ یی سلاح برای فاشیست ­ها – موجود نیست. کمی واقع­بین ­تر­ها می ترسند پس از شکست دولتِ مستقر اوکراین و گسست تمام عیار سازمان­ های فاشیستی درگیرِ جنگ سلاح­ های “نذری” ناتو از جاهای دیگر سر در بیاورد. با لندن و آمستردام و بروکسل و پاریس و تورنتو و مونیخ و نیویورک موافقید؟ با ورشو چطور؟ اگر ناگهان بمبی از دست یکی از اعضای رایت سکتور و یا هواخواه باندرا در رفت و مثلا خانه ­ی مجلل لخ والسا را روی هوا فرستاد آیا احساسات شما جریحه دار می ­شود؟ یادتان نرود که همین چند روز پیش بود که مزدور کارگری واتیکان و سیا – که از لانه­ ی گدانسک به قصر ورشو نقل مکان کرده – زبان از کام بیرون کشید و همان ترهات مادلین آلبرایت را بالا آورد: “روسیه بیش از حد بزرگ است و باید تجزیه و کوچک شود!” به گفته­ ی سخنگوی یوروپل به نقل از یک سند محرمانه­ ی پلیسی “شبکه­ های جنایی در اوکراین فعالیت دارند و مترصد هستند مقادیر زیادی سلاح و مهمات سنگین قاچاق کنند. کمااینکه دیده شده که افرادی با سلاح گرم از اوکراین بیرون می زنند!” آنان که کمی استراتژی سرشان می­ شود هنوز یازده سپتامبر و ترکش القاعده به منهتن را از یاد نبرده ­اند. شما چطور؟ عقلای قوم در همین مدت کوتاه بارها قدرت اقتصادی و نظامی دولت­ها و کشورهای روسیه و چین و هند و برزیل – با لولا داسیلوا ی در راه – را در مقابل امریکا و انگلستان و فرانسه و آلمان گذاشته ­اند و دست و پای­شان لرزیده است. ترس امریکا و آلمان و کانادا از بسته شدن لوله ­ی نورد استریم یک (دریای بالتیک از ۱۱ جولای و به منظور تعمیر آن) چنان رعشه ­یی به جان بورژوازی غرب انداخته بود که ابله­ ترین سیاستمداران­شان نیز فهمیدند به لحاظ اقتصادی تا عمق استخوان محتاج روسیه هستند و از اول هم نباید با “خرس” خشمگین کلنجار می رفتند. راست ­ترین مردم اروپا – که با شعار « نه به پوتین و “یس” به ناتو» – وارد میدان شدند با نخستین برفِ اواخر سپتامبر روی پرچم ­های پیش گفته خواهند نوشت: “گور پدر زلینسکی! زنده باد صلح و انرژی و غذای ارزان!” دوران فداکاری اروپا برای اروپا گذشته است. چه رسد به ایثار اروپا برای امریکا! اروپا اوکراین را هنوز بخشی از خود نمی داند. به خصوص اوکراینِ فقیر و ویران را که منافعِ ژئوپولیتیک و “دستاورد” آزمایشگاه ­های متعدد میکروبیولوژیک و اعتبار تجزیه­ ی روسیه و سود صنعت “سکس ورکریسم” اش به جیب آل بایدن و نخب­گان بورژوازی امریکا می رود و در قبال دریافت اینهمه سلاح گران قیمت و پول تو جیبی فاشیست­ های اعزامی چیزی برای تلافی “محبت” آلمان و فرانسه و لهستان ندارد!

طبقه­ ی کارگر وارد شده!

اینک دیگر به ساده­ گی دانسته است که هم استراتژی خونین برژینسکی- ولفوویتز در قفقاز و آسیای مرکزی شکست خورده و هم طرح بالکانیزاسیون ۲ زهوارش در رفته است. علاوه بر شکاف در ناتو کافی است روسیه ماشه ­ی تحریم اروپا را بچکاند و یک گلوله به گلوی نورد استریم ­ها شلیک کند. آنگاه با هفت تا هشت برابری شدن بهای سوخت و هزینه ­ی تمام شده ­ی تولید و به تبع آن افزایش شدیدتر قیمت کالاها مردم کارگر و زحمتکش عملا در برابر دولت­ های “دموکراتیک” غربی صف خواهند کشید. بعد از اعتصاب تاریخی کارگران ترانسپورت لندن نوبت اعتصاب گسترده­ ی کارگران بنادر آلمان رسید. اعتصابِ عظیم و تاریخی دوازده هزارنفر کارگر بنادر آلمان در اعتراض آشکار به عوارض جنگ ناتو و هزینه­ های سنگین میلیتاریزه کردن دولت صورت گرفت. کارگران خواهان افزایش ۱۴ درصدی دستمزد متناسب با بالا رفتن سطح تورم شدند. علی ­الحساب و تا اینجا که هنوز روسیه با توپ پر وارد نبرد نشده است آنان که به میدان آمده­ اند کارگران اروپا هستند. اعتراض طبقه­ ی کارگر دو کشور اصلی و درگیر جنگ یعنی انگلستان و آلمان بسیار معنادار است. نیست؟  کل داستان همین است. تمام!

 مضاف به اینکه آن پروپاگاندای توخالی که امریکا و غرب در رسانه­ ی اصلی راه انداخته بودند که گویا نبرد در اوکراین جنگ میان “دموکراسی و دیکتاتوری” است با کرنش سوئدِ متقاضی پیوستن به ناتو در برابر تقاضای ضدانسانی دولت ترکیه به منظور دستگیری و استرداد ناراضیان کورد به پایان رسیده است. سوئد (این مهد دموکراسی ناب اروپایی، این سرزمین رویاهای رمانتیک گورباچوف، این قریه­ ی خواب گزیده­ ی پشت پا زده به آرمان اولاف پالمه) دیپلوماسی دموکراسی سیاسی را به نازل­ ترین بهای ممکن – کمتر از ده شاهی- به رجب طیب اردوغان (دیکتاتور گردن کلفت ترکیه) فروخته است. معادل کوردی و “اکسچنج” این معامله اما به قیمت خون رهبران روژآوا است!

خانم­ ها و آقایانِ اطو کشیده ­ی “دموکراسی­ چی”! لطفا دموکراسی­ های قراضه ­تان را در گاراژ خود پارک کنید. خلاص!

مرور مراحل سه گانه­ ی جنگ بی پایان

ویژه ­گی مشترک هر سه مرحله­ ی جنگ بی پایان این است که  دستِ کم از زمان فترت اتحاد جماهیر شوروی، امریکا به همراه متحدان ­اش در ناتو و خرده دولت ­های مرتجع منطقه­ یی به دنبال ایجاد هژمونی مطلق سرمایه­ ی امپریالیستی و اعاده­ ی یک جانبه گرایی به شیوه­ ی کمونیسم ستیزی از طریق ایجاد و تقویت جریان­ های متکی به­ فاشیسم مقدس بودند. و هستند هنوز هم. وهله­ ی نخست کم و بیش از سال ۱۹۷۸ و مقابله با تحولات ترقی­ خواهانه و پروشوروی در افغانستان شروع شد. بسیج تمام گنگسترهای اسلامگرای وهابی و افراطی و حتا “میانه روهای” تاجیک و هزارستانی (جریان مجاهدین افغان) و سپس طالبان به جنگی دامن زد که هنوز نیز ادامه دارد و “خونابه­ از چشم ­ها روان” است و “گورستان­ های بی مرز” پس پشت آن خوابیده. جنگی که علاوه بر ساقط کردن یک دولت چپ رفرمیست در افغانستان و ضربه­ های شکننده به ارتش اتحاد جماهیر شوروی ترکش­ هایش در یازده سپتامبر دامن سازنده­گان آن را نیز گرفت و خساراتی بالغ بر دو و سیزده تریلیون دلار به امپریالیسم امریکا وارد کرد و سرانجام نیز یال و کوپال ارتش قدر قدرت امریکا و ناتو را شکست و آنان را ناگزیر از فرار کرد!

مرحله­ ی دوم جنگ به تجزیه­ ی خونبار یوگسلاوی انجامید و فجیع ترین نسل کشی ­های تاریخ معاصر را به ثبت رساند. بالکانیزاسیون یک حاصل توطئه ­ی نهادهای برتون وودز با همدستی امپریالیسم امریکا و ناتو بود. در جریان ایجاد این جنگ مردم متمدن یکی از پیشرفته­ ترین کشورهای شبه سوسیالیستی اروپا ( جمهوری فدرال سوسیالیستی یوگسلاوی ) در قالب نبردهای هویتی و ملی و مذهبی – طی سال­های ۱۹۹۱ تا ۲۰۰۱ و همزمان با فروپاشی شوروی – مانند جانوران درنده به جان هم افتادند و تا می توانستند همسایه ­گان و دوستان و برادران و خواهران خود را – که تا چندی پیش به مسالمت آمیزترین شکل ممکن در کنار هم می زیستند- قتل عام کردند و سرانجام نیز با بمباران ­های وحشیانه ­ی امریکا و ناتو – ۲۴ مارس تا ۱۰ ژوئن ۱۹۹۹- از پا در آمدند و در جزایر موسوم به کشورهای “مستقل” غرق شدند!

 استمرار مرحله­ ی اول جنگ بی پایان در جبهه ­یی دیگر از سال ۲۰۰۳ کلید خورد. در عراق. من از این جنگ که به عروج القاعده ­ی عراق و سپس داعش در سوریه و لیبی و….انجامیده است به عنوان وهله­ ی سوم از مرحله­ی اول جنگ بی پایان نام می­ برم و در کتابی که در دست ترجمه و تدوین دارم به ابعاد آن پرداخته ­ام. در حالی­که گزارش­ های مکرر بازرسان “آژانس بین ­المللی انرژی اتمی” تحت سرپرستی هانس بلیکس به وضوح موید فقدان هرگونه سلاح اتمی در عراق بود، در حالی ­که دولت عراق زیر فشارهای وحشیانه­ ی تحریم امریکا – که به کشته شدن ۵۰۰ هزار کودک انجامیده بود- لاجرم تمام سلاح ­های موشکی خود را از بین برده  و خلع سلاح کامل شده بود و پیش از آن نیز در ابتدای جنگ با ج الف نیروگاه اتمی اش را در جریان بمباران جنگنده­ های اسرائیل از دست داده بود از سوی ارتش ایالات متحد و انگلستان تحت شدیدترین حمله­ ی نظامی ممکن قرار گرفت. طراحان و سیاستگذاران این جنگ در دولت بوش دوم صاحبان کارتل ­های نفتی همچون دیک چنی (معاون رئیس جمهوری) و دونالد رامسفلد (معمار اصلی جنگ) و پل ولفوویتز بودند! بعدها در زمان ریاست جمهوری باراک اوباما – که عراق همچنان تحت اشغال امریکا بود- نقشه­ یی از پنتاگون سر در آورد که به موجب آن “آشی” که جناب جو بایدن (معاون رئیس جمهوریِ وقت) برای عراق پخته بود “سرو” می شد. بایدن معمار تجزیه ­ی عراق به سه بخش شمالی و مرکزی و جنوبی بود! وهله­ ی سوم از مرحله­ ی نخست جنگ بی پایان علیرغم تخریب بخش عمده­ یی از مدنیت عراق پایان نیافت! خیزش ­های موسوم به “جنبش نان” و به عبارت دیگر “بهار عربی” و امکان تحولات دموکراتیک از پائین فرصتی بود برای دخالت مستقیم امریکا و ناتو و ظهور افراطی­ ترین و خطرناک­ترین تشکیلاتِ تاکنون موجود اسلام سیاسی! داعش! در تونس جریان اخوانی تحت رهبری راشدالغنوشی از امواج عصیان مردم معترض سواری گرفت. درست مانند مصر که رهبر جناح دفتر سیاسی اخوان ­المسلمینِ محمد مرسی موقتا به قدرت خزید اما به سرعت دولت به کودتای ارتش رسید! در لیبی تروریست­ هایی که در بروکسل دوره دیده و تجهیز شده بودند از زمین و ارتش فرانسه با همکاری انگلستان و سپس امریکا از هوا ارکان دولتی را منهدم کردند و با قتل شنیع معمر قذافی در نهایت توحش نتیجه ­ی معکوس خیزش مردم فرودست را به حساب خود ریختند. بعد از پائین کشیدن پرچم صدام حسین و قذافی نوبت به واپسین دولت متحد روسیه رسید! سوریه! قیام مسالمت ­آمیز مردم زحمتکش سوریه علیه رژیم بشار اسد – که از ژانویه ۲۰۱۱ شکل بسته بود- با دخالت مستقیم دولت­ های مرتجع منطقه ­ی خلیج و ترکیه و البته پشتیبانی امریکا و ناتو به چنان شکاف عمیقی انجامید که سمی ­ترین حشرات تروریست – از جمله ارتش آزاد و جبهه النصره و هیات تحریریه­ ی شام و در راس آنان داعش و القاعده- ابتکار عمل را به دست گرفتند و پس از تسخیر شهرهای بزرگ سوریه راهی عراق شدند. حمله به شمال عراق – از ابتدای ژوئن ۲۰۱۴ – و تسخیر سامرا و تکریت و سرانجام سقوط موصل دروه­ ی عملیات داعش در عراق به شمار می­ رود.

فاجعه­ ی فتح­نامه­ ی کابل!

بله داشتم از جنایات ناتو در افغانستان صحبت می کردم که حرف تو حرف آمد! اینک با استناد به داستان­ های واقعی و تکان­دهنده ­ی مندرج در آخرین کتابِ چاپ شده ­ام می ­خواهم بگویم ابعاد این فجایع جنگی هزاران بار فراتر و فربه­ تر از جنایت اخیرا افشا شده ­ی ارتش انگلستان (عملیاتِ نورثمور) و به مراتب گسترده­ تر از آنی است که به خاطر انسان خطور کند. حتا فهم و هضم گستره ­ی این حجم عظیم از جنایات جنگی و کشتار عمدی غیر نظامیان برای شیفته گانِ ناتو و امریکا نیز دشوار است. معتقدم – و در راستای همین باور به سراغ خانم کارلوتا گال رفته ام – که اگر کسی جز ایشان از جایگاه اختصاصی خبرنگار ارشد نیویورک تایمز در افغانستان و پاکستان به مدت دو دهه- و برنده ­ی جایزه ­ی پولیتزر به خاطر همین کتاب وقایع فوق را گزارش می­ کرد- اکثریت مطلق خواننده­ گان، نویسنده را “ضدامپریالیست” و “دشمن امریکا” جا و جار می ­زدند و کتاب را “پروروس” می خواندند و منزوی می ساختند. نویسنده اما پروامریکایی و عضو ارشد انجیل بورژوازی غرب (نیویورک تایمز) است! در جریان برگردان کتاب من همچون یک مترجم حرفه­ یی و امانتدار و امین به متن اصلی کمترین درافزوده ­یی نداشته ­ام. دخالت من فقط در تقسیم بندی درون متنی و تسهیل فهم ادبیات نویسنده است تا پژوهشگر و خواننده راحت ­تر با روند دخالت ناتو و امریکا در افغانستان ارتباط برقرار کند. از سوی دیگر چون کارلوتا گال مانند اکثریت روزنامه نویسان غربی طرفدار جبهه ­ی مجاهدین ( ائتلاف شمال به رهبری احمد شاه مسعود و شرکا ) است به طور طبیعی هر کجا که به دخالت ارتش اتحاد جماهیر شوروی و مناسبات مرتبط با دولت­ های پروشوروی پیشا مجاهدین – از تره­ کی تا نجیب ­الله – رسیده است جانب اسلامگرایان را گرفته و هیستری ضد شوروی و ضدکمونیستی اش گل کرده. من در این مواقع با استفاده از اطلاعات شخصی و پژوهش­ های دقیق خود در امور افغانستان دخالت کرده و طی پی نوشت­ه ایی مستند به مخاطب برای قضاوت واقع­ بینانه و فهم حقیقت داستان یاری رسانده ­ام.

***

این سلسله مقالات را با تعمق بیش­تر در جزئیات “فتح­نامه­ ی کابل” به عنوان وهله ­ی ­دوم از مرحله­ ی اول جنگ بی پایان ادامه خواهم داد. همچنین اگر فرصتی پیش آمد در پایان این مجموعه خواهم کوشید جایگاه بورژوازی حاکم بر ایران (دوران پسا پهلوی) را در مواجهه و مشارکت سیاسی و اقتصادی در مراحل محتلف جنگ بی پایان تدقیق کنم. همین­جا دوست دارم یادآور شوم که بورژوازی ایران از زمان تولد تا کنون و مستقل از شکل سیاسیِ حکمرانی خود همواره و فی ­الحال نیز خود را و متحدان خود را در بلوک سرمایه­ داری غرب یافته است. سفر این یا آن رئیس دولت بلوک شبه سوسیالیستی – از رهبران کوبا و ونزوئلا و نیکاراگوئه و پاراگوئه تا سفر ولادیمیر پوتین و عقد قرارداد نامفهوم ۲۵ ساله با چین و همکاری ناگزیر با روسیه در جنگ داخلی سوریه و معاهدات نظامی ناروشن و خرید و فروش تسلیحات از و به روسیه – موید عمق روابط استراتژیک نظام حاکم بر ایران با بلوک روسیه و چین نیست. کمااینکه روس با تاخیر فراوان سامانه ­های ضدموشکی اس ۳۰۰ را در اختیار ج الف گذاشتند اما مدت کوتاهی بعد سامانه­ ی بسیار پیشرفته ­ی اس ۴۰۰ را به ترکیه (عضو ناتو) فروختند. در نتیجه چند پهپاد که از قرار با مهندسی معکوس ساخته شده است و روس­ ها با هدف اقتصادی و حفظ پهپادهای ویژه ­ی خود از ج الف خریده ­اند چیزی را ثابت نمی­ کند. تنها دولت دارای موشک­ های ماورای صوت (روسیه) مستغنی از پهپادهای دولتی است که تکنولوژی صنعتی ­اش از مالزی و کره جنوبی نیز عقب تر است. در نتیجه سفر پوتین به تهران و پروپاگاندای رسانه­ ی برتر مبنی بر پرو روس شدن نظام حاکم – مستقل از سود و زیان آن به له یا علیه کارگران و زحمتکشان- مانند سفر مکرر مقام­ های ارشد ترکیه و اسرائیل و…. به مسکو هنوز پرچم هیچ پیمان استراتژیکی را بر نمی­ افرازد. از اینکه بگذریم حتا اگر نظام حاکم ج الف پروروس هم که باشد بازهم موضع درست برآمده از تبیین سوسیالیستی و متکی به فکت از نبرد در اوکراین مبتنی بر حمایت از ارتش فدراسیون روسیه علیه نئوفاشیسم و امپریالیسم امریکا و ناتو خواهد بود.

مرسی که می­ خوانید و با مباحث خود (ایمیل­ های محبت آمیز و کامنت ­های موافق و مخالف و انتقادی) به ارتقای دانش نویسنده کمک می­ کنید.

[۱]. https://www.youtube.com/watch?v=rbK03QSof1Y

برای شنیدن گفت ­و­گوی نویسنده با “صدای نو سیدنی” درباره ­ی نبرد اوکراین بنگرید به: https://www.youtube.com/watch?v=rbK03QSof1Y

چاپ کن