جمهوری اسلامی چهل و سه سال است که مصیبت بر مصیبت می افزاید. چهل و سه سالی که نماد و نمود سالهایی سراسر پلیدی و پلشتی ست. هرآنچه که تجلی و بارقه واپسگرائی و گریزان و بی زار از انسانیت ، شادی ، شادمانی و ارزش های انسانی است، از سر و روی این رژیم می بارد.
استبداد واختناق بی‌سابقه، کشتار ده‌ها هزار مخالف سیاسی و عقیدتی، کشتار روشنفکران و دگراندیشان، کشتار قربانیان ستمگری‌های اقتصادی و اجتماعی، تشدید ستم و تبعیض های چندگانه بر زنان، جوانان، کارگران، معلمان، اتنیک ها و سایر گروه‌های اجتماعی، فشار بر اهل قلم و قلم شکنی و اعمال سانسور به روش های مختلف، گسترش و تعمیق بی‌عدالتی‌های اقتصادی، اجتماعی و قضائی، بخشی از کارنامه ننگین حکومت اسلامی است. فقر، بیکاری، گرسنگی، بی‌خانمانی، فحشا، اعتیاد، خشونت های خانوادگی و اجتماعی و انواع آسیب های اجتماعی درمیهنمان گوشه‌ای دیگر از بیدادی ست که حکومت اسلامی بر زندگی مردم وطنمان آوار کرده است.
هنوز پیکر بلوچ آزادیخواه آونگ داراست که فرمان بردارکردن فرزندان دلیر و آزادیخواه فارس و کرد و عرب و ترک و ترکمن بر پهندشت خونین سرزمینمان جارزده می‌شود. بانگ بلند و رسای آزادیخواهی از درون زندان‌های حکومت اسلامی، چهره‌های زخم خورده و شکنجه شده‌ی قربانیان شکنجه‌های اعترافات اجباری، شعله‌های آتش خانه‌های بهائیان، سیمای شکنجه شده زنان آزاده، انگشتان و دستان قطع شده قربانیان بی‌عدالتی‌های اجتماعی، پیکر‌های بی‌جان کودکان و زنان بر سیلاب نادانی و جهالت حکومتی ناکارآمد و آنجهانی را مگر می توان پنهان کرد؟ مردم میهنمان و جهانیان شاهدند که چگونه درسرزمین ثروتمند ایران، کودکان کار همراه با گل‌هایشان پَرپَر می شوند و زنان و مردان در برابر سطل‌های زباله به صف ایستاده‌اند تا به نوبت نواله‌ای آغشته به هزاران بیماری برای خود و فرزندان شان بیابند. ایران ما به سرزمین آزادگان دربند و ستمگران اهرمن خوی هار برمسند قدرت تکیه‌زده تبدیل شده است.
آری، میهن ما، سرزمین مصیبت در مصیبت است.
اما این تنها یک سوی واقعیت دردناک میهن ماست، این واقعیت سویه‌ی دیگری نیز دارد.
جمهوری اسلامی چهل و سه سال است مصیبت بر مصیبت می افزاید بی انکه دریابد بخش بزرگی از مردم گُلخشم های مصیبت ها را به بذرآزادی و آزادگی بَدَل کرده‌اند و برپهنه‌ی میهن افشانده اند. بذرهائی که به خاک نخواهند ماند و” از دل خاک می‌شکفند” و به شکوفه و گُل خواهند نشست، شکوفه‌ها، گُلواژه‌ها و گُل‌آوازهائی که عطرافشانی‌شان در کف خیابان‌ها و میدان‌ها نوش و هوش جان و جهان مردمان خواهد شد، خیابان ها و میدان هائی که فاتحان‌اش زخم خوردگان از حکومت اسلامی یعنی زنان، کارگران، معلمان، جوانان، دانشجویان، اهل قلم، کُرد، ترک، عرب، لر، ترکمن، بلوچ، فارس، گیلانی و مازندرانی و … دیندار و بی‌دین خواهند بود، فاتحانی که با همبستگی و باور و عشق به آزادی ، رفاه و عدالت اجتماعی، این حکومت ضد انسانی را به گور خواهند سپرد و سازنده ایران آزاد، مرفه و آباد فردا خواهند بود.
جمعیت سوسیال دموکراسی برای ایران ضمن ابراز همدردی با هموطنان مصیبت دیده و رنج کشیده خود، بار دیگر پیمان می‌بندد که با همه‌ی توش وتوان خود دوشادوش مردم ایران برای دستیابی به آزادی، رفاه و همبستگی ملی تلاش خواهد کرد.
جمعیت سوسیال دموکراسی برای ایران
۱۹ مرداد ۱۴۰۱ – ۱۰ اگوست ۲۰۲۲
