۵۵۰۰۰ تن از کارکنان آموزش و پرورش کانادا در اعتراض به لایحه‌ای که اعتصاب را غیرقانونی می‌کرد، کار خود را ترک کردند.
داگ فورد، نخست‌وزیر استان انتاریو لایحه ۲۸ (قانون اجبار دانش‌آموزان به حضور در کلاس) را در سوم نوامبر امضا کرد، تا با غیر قانونی کردن اعتصاب، حق اعتصاب را از کارکنان آموزش و پرورش، که در تحت پوشش “اتحادیه کارکنان عمومی کانادا – CUPE – و شورای اتحادیه های مدارس انتاریو – OSBCU – قرار دارند، بگیرد.
این امر سبب شد که در روز بعد، ۵۵۰۰۰ تن از کارکنان آموزش و پرورش با سرپیچی از این لایحه، کار را ترک کرده و در معرض خطر جریمه ۴۰۰۰ دلاری کانادا قرار بگیرند. این کارگران، عمدتاً سرایدار، مربیان دوران کودکی، کتابداران، و سایر کارکنان پشتیبانی می باشند که خواهان یک افزایش حقوقی به مبلغ ۳.۲۵ دلار کانادا در ساعت، دستمزد اضافه کاری، افزایش مزایا و ۳۰ دقیقه زمان آمادگی روزانه می باشند.
این کارگران حاضرند برای معیشت خود بجنگند. درآمد متوسط سالانه آنها ۳۹۰۰۰ دلار کانادا می باشد. ۵۱ درصد آنها در شغل دوم نیز کار می کنند و ۲۷ درصد هم مجبور هستند هزینه سبد غذایی خود را کاهش بدهند. بسیاری از آنها اگر وام مسکنی داشته باشند، قادر به بازپرداخت آن نیستند. آنها میدانند که بودجه استان انتاریو دارای مازاد است و دلیلی نمی بینند که دولت استان نتواند دستمزدها را متناسب با تورم، افزایش دهد.
اجرای لایحه ۲۸ دارای ماهیتی سیاسی برای سرکوب پیشگیرانه اعتصابات می باشد. دولت های کانادا، از جمله دولت فدرال جاستین ترودو، همواره از قانون “بازگشت به کار”، برای پایان دادن به اعتصاب ها استفاده کرده اند، اما لایحه ۲۸ قدمی فراتر گذاشته و در تلاش است اعتصاب را حتی پیش از آنکه شروع شود، متوقف نماید. لذا وقتی با مخالفت کارگران روبرو شد، دولت فورد فوری مجبور به استناد به “ماده علیرغم ….” شد، که یک ابزار قانونی است و اگرچه به ندرت مورد استفاده قرار میگیرد، ولی به دولت ها اجازه میدهد که منشور حقوق و آزادی های کانادا را دور بزنند.
مبارزه کارگران آموزش و پرورش، همبستگی سراسر استان را کسب کرد، و تعداد بیشماری از اتحادیه‌ها – در بخش دولتی و خصوصی – به صفوف اعتراض از سوی CUPE-OSBCU پیوستند. ۶۲ درصد از انتاریایی‌ها هنگام نظرسنجی می‌گویند که دولت فورد مقصر این بن‌بست است. درخواست‌های فزاینده‌ای برای اعتصاب عمومی، از جمله از درون رهبری اتحادیه، وجود دارد. اما فقط صحبت از یک اعتصاب عمومی باعث شد داگ فورد از لایحه ۲۸ عقب نشینی کرده و پیشنهاد کند در صورت لغو اعتصاب از سوی اتحادیه های CUPE-OSBCU، وی این لایحه را نیز لغو مینماید.
در روز دوشنبه ۷ نوامبر، در یک کنفرانس مطبوعاتی که بسیاری انتظار اعلام اعتصاب عمومی از سوی رهبران کارگری انتاریو را داشتند، آنها پیشنهاد فورد را پذیرفتند و اعلام کردند که صفوف تظاهرات برچیده شده و کلاس‌ها از روز سه‌شنبه از سر گرفته خواهد شد.
شکست لایحه ۲۸ یک برد برای طبقه کارگر بود و نشان داد که چگونه حتی ترس از وزش یک اعتصاب عمومی می تواند طبقه حاکم را به عقب نشینی وادارد. اگرچه لایحه ۲۸ اساساً از طریق یک “آتش‌بس” بر مبنای اینکه “اگر شما از سلاح خود استفاده نکنید، ما هم از سلاح خود استفاده نخواهیم کرد”، شکست خورد، اما رهبری اتحادیه به جای تکیه بر قدرت طبقه کارگر در خیابان، از اعضای خود خواست که بدون هیچ قراردادی به سر کار خود بازگردند و فقط به آنها در اتاق مذاکره اعتماد کنند.
زمان اعتصاب زمانی است که تنور داغ است و کنفرانس مطبوعاتی روز دوشنبه بهترین زمان برای تشدید اعتصاب به یک اعتصاب عمومی تعیین کننده، بود. همه کارگران فشار ناشی از تورم را احساس می‌کنند و گسترش اعتصاب با مطالباتی مانند ممنوعیت استفاده از قانون بازگشت به کار، لغو لوایح محدودکننده دستمزد مانند لایحه ۱۲۴، و خواست افزایش حداقل دستمزد می‌تواند کارگران را از سراسر استان نیز متحد کند. هنوز گزینه اعتصاب وجود دارد، اما هیچ تضمینی نیست که این حرکت، پس از هفته ها، یا ماه ها چانه زنی، همچنان ادامه یابد.
رهبران کارگری جشن گرفتند، اما فورد نیز جشن گرفت. او بدون دادن هیچ گونه امتیازی و یا پذیرش افزایش دستمزد و مزایا، از بدترین سناریو اجتناب کرد. او متوجه شد که لایحه ۲۸ یک خطای استراتژیک بود، زیرا CUPE-OSBCU را به اتخاذ موضعی وا میداشت که یا کار خود را تشدید ببخشند و یا با تحقیر عقب نشینی کنند. هیچیک از طرفین خواهان اعتصاب عمومی نبودند. بنابراین پیشنهاد فورد برای لغو لایحه ۲۸، به رهبری کارگری اجازه داد تا از اعتصاب جلوگیری کرده و در عین حال چهره خود را حفظ نماید.
کارگران شایسته نمایندگانی هستند که بتوانند این تاکتیک‌های دل سردکننده را ببینند و از درآوردن دستکش‌های کار در مواقع ضروری نترسند. بدون این چنین رهبری ای، کارگران فقط می توانند انتظار این را داشته باشند که استانداردهای زندگی شان کاهش یابد، در حالی که فورد و دوستانش حتی ثروتمندتر هم می شوند.
برگردان: پروین اشرفی
منبع : Left Voice
