به مناسبت اعتصاب کارگران ذوب آهن اصفهان
سال نود و چهار از طرف دانشگاه رفتیم بازدید از ذوب آهن اصفهان، موقع ورود گفتند حق ندارید گوشى در بیارید، حق ندارید سلفى بگیرید، بعد از کلى دعوا رفتیم داخل. چیزهایى دیدم که هیچوقت از جلوى چشمم کنار نرفت.
با یکى از کارکنان قسمت ذوب دوست مشترک داشتم اومد دست منو گرفت گفت بیا بریم نزدیک کوره، از شدت حرارت داشتم ذوب مى شدم، جملاتش تقریبا یادمه، با کمى بالا پایین نقل مى کنم.
گفت؛ مهندس ببخشید دم در بدرفتارى کردیما، اینجا خیلى خطرناکه یک لحظه حواسشون بره سلفى گرفتن ممکنه فاجعه رخ بده، هفته پیش اشتباهى یک انفجارى رخ داد، یکى از بچه ها که تازه داماد بود کشته شد، ظاهرش سالم بودا ولى از داخل پخته شده بود، عین خمیر شده بود.
من مسئول اردو بودم گفت به دوستات بگو وایسند عقب، خودت بیا بریم جلو، کوره سوراخ شد و مذاب جارى شد، از حرارت مذاب داشت صورتم مى سوخت.
گفت بیا بریم عقب تر وگرنه کفشات آب میشه، بعد گفت نگاه کن به این کارگرا، مو ندارند هیچکدام. به خاطر تشعشعاته، اینا همشون چند سال بعد از بازنشستگى مى میرند، در اثر همین تشعشعات، کارگراى این قسمت زندگى خودشون را مى فروشند به شرکت مى دونند زود مى میرند، دلشون خوشه که بعدا یه حقوقى مى دهند به زن و بچه هاشون.
ادامه داد: سیستم اینجا خیلى قدیمیه، مال روس هاست، مال فولاد مبارکه اروپاییه این قسمت هاش اتوماتیکه اما اینجا سیستمش روسیه کارگر باید وایسه پاى کوره ذوب.
یه دفعه دیدم کارگرى مو داره گفت؛ تازه استخدام شده اینم مى ریزه، اینها بقیه شون هم جون هستند، کارشون سخت بوده زود پیر شدند.
پ.ن امروز خبر اعتصاب کارگراى ذوب آهن رو دیدم، از کنارش ساده نگذریم، خیلى سخته کارشون، زندگیشون رو مى دن پاى یک لقمه نون.
