سخنان آیلا نویدی در کنگره حزب سوسیالیست فرانسه – ترجمۀ شیدا نبوی

حزب سوسیالیست فرانسه هشتادمین کنگره دوره ای خود را از ۲۷ تا ۲۹ ماه ژانویه امسال، ۲۰۲۳، در شهر مارسی برگزار کرد. یکی از موضوعاتی که در دستور کار بخش بین الملل کنگره قرار داشت، وضعیت ایران بود. آیلا نویدی نمایشنامه نویس و کارگردان جوان ایرانی مهمان ویژه این کنگره بود که از طرف “مجمع آزادی برای ایران” (Collectif Azadi 4 Iran) در ارتباط با جنبش انقلابی “زن، زندگی، آزادی” خواست های این تشکل دموکراتیک جوانان ایرانی را با نمایندگان کنگره در میان گذاشت:

خانمها و آقایان، اعضا و طرفداران عزیز حزب سوسیالیست،

امروز بسیار خشنودم که در مقابل شما، شما سوسیالیست های برگزیده، فعالان و مدافعان ارزشهای جمهوری سکولار و انساندوست قرار دارم.

قبل از این که دربارۀ ایران صحبت کنم، می خواهم در چند کلمه بگویم که من کی هستم. من دختر یک خانوادۀ ایرانی پناهندۀ سیاسی هستم، پدرم، از اعضای یک حزب چپ، در دهه ۱۳۵۰شمسی و در زمان حکومت دیکتاتوری شاه، به مدت پنج سال زندانی و شکنجه شد. در پی انقلاب ایران و روی کار آمدن رژیم اسلامی در سال ۱۹۷۹، پدر و مادرم مجبور به ترک ایران شدند، آنها در حین جنگ ایران و عراق و از طریق کردستان از وطنشان خارج شدند و به فرانسه پناهنده شدند. آنها، از همان زمان، تا امروز، هرگز از مبارزه برای آزادی، مبارزاه برای تبدیل شدن ایران به یک کشور آزاد دست برنداشته اند.

اگر این ها را به شما می گویم، برای یادآوری اینست که ایران ۴۴ سال است زیر سلطۀ یک دیکتاتوری مذهبی و خونخوار به سر می برد و انقلابی که هم اکنون در این سرزمین جریان دارد پاسخ منحصر به فرد آنست.

بله… آنچه از ۲۵ شهریور ۱۴۰۱، تاریخ درگذشت مهسا – ژینا امینی، که توسط “پلیس اخلاق” به خاطر “تار مویی که از حجابش بیرون زده بود” دستگیر شد و در نتیجۀ آزار و شکنجه جان باخت، آغاز شد یک انقلاب است. ما چهار ماه است شاهد یک انقلاب زنانه با حمایت مردان، یک انقلاب مدرن با هدایت زنان و شرکت همه مردم ایران هستیم: اقلیتهای قومی، سیاسی، مذهبی، جنسی، جنسیتی، همچنین جوانان، کارگران، دهقانان، کسبه، خواننده ها، بازیگران، نویسندگان، وکلا، پزشکان، و همۀ کسانی که یک آرزوی ساده دارند: می خواهند زندگی کنند.

این آدم ها علیرغم شکنجه ها، تجاوزها، کشتارها، ترورها و به دار آویختنها، متحد می مانند و به مقاومت ادامه می دهند، آنها از ما می خواهند که صدایشان را منتقل کنیم! صدایی که حکومت اسلامی به هر طریقی سعی در خفه کردن آن دارد.

فریادشان را بشنویم و به خشمشان توجه کنیم، مردان و زنان ایرانی توسط این رژیم تروریستی گروگان گرفته شده اند و تنها سلاح آنها در برابر این وحشیگری ها یک شعار است: زن  زندگی  آزادی.

حکومت اسلامی به این اعتراضات با سرکوب خونینی پاسخ می‌دهد که شدت آن هم هر روز افزایش می‌یابد: تا به امروز حدود ۲۰۰۰۰ تظاهرکننده، از جمله بخش بزرگی از روزنامه‌نگاران، وکلا و روشنفکران دستگیر شده اند، بیش از ۵۰۰ تظاهرکننده از جمله حداقل ۷۰ کودک کشته شده اند، حداقل ۱۰۰ نفر محکوم به اعدام شده اند، در هشتم و دوازدهم دسامبر  2022، محسن شکاری، و مجیدرضا رهنورد،  هر دو ۲۳ ساله، یکی از تیر چراغ برق و دیگری از جرثقیل به اتهام “محاربه با خدا” و “فساد فی الارض” به دار مجازات آویخته شدند. چند روز بعد محمدمهدی کرمی ۲۲ ساله و سید محمدحسینی ۳۹ ساله به بالای دار کشیده شدند.

پشت همۀ این اعداد انسان های دیگری هم قرار دارند که به عنوان شهادت می خواهم در اینجا از برخی از آنها برای شما بگویم:

توماج صالحی ۳۲ ساله: توماج خوانندۀ رپ است که همواره در متن کلیپ های رپ خود وحشت جمهوری اسلامی و ظلم را تقبیح کرده است. او از روز اول اعتراضات به خیابان آمد، تظاهرات و راهپیمایی ترتیب داد، کلیپهای زیادی منتشر کرد تا به جوانان دلیر و آگاه ایرانی روحیه و نیرو بدهد. او می‌دانست که سرانجام دستگیر می‌شود، می‌دانست عاقبت کارش وحشتناک خواهد بود، اما همیشه احساس می‌کرد که بخشی از مردم است و آماده است جانش را برای کشورش و برای آزادی فدا کند. در ۵ اکتبر ۲۰۲۳ دستگیر و زندانی شد. او از آن زمان، تحت شدیدترین شکنجه ها قرار گرفته و خطر اعدام او را تهدید می کند. تمام استخوانهایش شکسته است، به دلیل شکنجه هایی که متحمل شده احتمالاً بینایی خود را از دست می دهد. ما می توانیم او را نجات دهیم، جهان باید بداند او چه قهرمانی است و ایران فردا به او نیاز دارد.

خانواده افکاری: نوید افکاری، کشتی گیر حرفه ای و قهرمان ملی در تاریخ ۲۰۲۰/۰۹/۱۲ پس از یک محاکمۀ ساختگی، علیرغم بسیج بین المللی برای نجاتش به دار آویخته شد. وحید و حبیب افکاری، دو برادر دیگر او هستند که زندانی، شکنجه و سپس به ترتیب به ۵۴ و ۲۷ سال زندان محکوم شدند. حبیب پس از گذراندن بیش از ۵۰۰ روز در سلول انفرادی و تحمل آزارهای وحشتناک آزاد شد، اما، کابوس وحید همچنان ادامه دارد. خواهر آنها، الهام افکاری نیز در ۱۰ نوامبر ۲۰۲۲ بدون دلیلی موجه و در حالی که دختر ۳ ساله اش در کنارش بود دستگیر شد. بازداشت وی در شرایط خاص وحشیانه ای صورت گرفت. او در یک مرکز اطلاعات زندانی شد و از آن زمان تا کنون بهیه نامجو مادر آنها همراه با دیگر اعضای خانواده افکاری با فریاد درهای زندان را می کوبد تا الهام را آزاد کنند. مادری که جمهوری اسلامی همه فرزندانش را به ناحق از او گرفته است و او با شهامتی فوق العاده با آنها مقابله می کند.

آرمیتا عباسی ۲۲ ساله: آرمیتا وبلاگ نویس است، جوان است، تشنۀ آزادی است. آرمیتا نیز مانند بسیاری از دختران و زنان دیگر توسط مأموران جمهوری اسلامی ربوده شد. والدینش تا زمانی که تماسی از بیمارستان دریافت نکردند از او خبری نداشتند. از بیمارستان به خانواده خبر دادند که آرمیتا را به آنجا برده اند، اما قبل از رسیدن آنها به بیمارستان، مأموران او را از آنجا هم ربودند و به زندان بازگرداندند. او اکنون به اتهام “دشمنی با خدا” با مجازات اعدام روبرو است. آرمیتا با نزدیک شدن به محاکمه اش دست به اعتصاب غذا زد. پزشکان به خانواده گفتند که او در شرایطی وخیم بستری شده بود، با خونریزی داخلی، با واژن و مقعدی مجروح و شکافته شده ناشی از تجاوزهای مکرر. علائم شکنجه در او دیده می شد، موهای سرش تراشیده شده بود، می لرزید و گریه می کرد.

این همان چیزی است که هزاران زن و مرد در زندانهای حکومت اسلامی از آن رنج می برند. آنها گاهی تا حد مرگ مورد تجاوز قرار می گیرند. ما باید به جهان بفهمانیم که پشت این اعداد چه چیزی نهفته است.

حزب سوسیالیست از ابتدای این انقلاب در کنار مردم ایران بوده است. شما در تظاهرات ما شرکت کردید، دادخواستهای ما را امضا کردید، از محکومان به اعدام حمایت کردید و بطور قانونی مسئولیت پدرخوانده یا مادرخواندۀ آنها را به عهده گرفتید و قطعنامه‌ای با خواستهای قطعی در چهارم اکتبر ۲۰۲۲ تصویب کردید. تعهد شما در کنار ما ارزشمند است و مبارزه را پیش می‌برد.

اما در مواجهه با این دشمن و بربریت آن، مردم ایران بیش از هر زمان دیگری به شما نیاز دارند. شما می توانید دولت فرانسه، اتحادیه اروپا و نهادهای بین المللی را در این مورد تحت فشار قرار دهید.

ما باید به این کشتارها پایان دهیم و برای ضربه زدن به دستگاههای نظامی و اقتصادی که در خط مقدم هستند و سرکوبها را سازماندهی می کنند، اقدامات مشخص و هدفمند انجام دهیم، به همین دلیل “مجمع آزادی برای ایران” (Collectif Azadi4Iran) خواستهای خود را مطرح می کند:

–  پذیرش و اعلام سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و کلیه نهادها و افراد مرتبط، مستقیم یا غیرمستقیم با این سازمان، در فهرست گروههای تروریستی.

– گسترش اقدامات محدودکننده در مورد مؤسساتی که از نظر اقتصادی امکان سرکوب را فراهم می کند: نهادهائی موسوم به “بنیاد” که تحت نظارت مستقیم “رهبر معنوی” و در واقع رئیس دولت، آیت‌الله خامنه‌ای درست شده است. این بنیادها عمدتاً با سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پیوند نزدیک دارد و تقریباً در تمام بخشها و زمینه ها، کل اقتصاد مملکت را کنترل می‌کند. این نهادها میلیاردها دلار ارزش دارد و عامل تأمین مالی سرکوب داخلی و نیز تروریسم بین المللی است.

– فراخواندن سفرای فرانسه و سایر کشورهای اروپایی از ایران و عزل سفرای جمهوری اسلامی در این کشورها.

خانمها و آقایان، حمایت از این انقلاب، به معنی مبارزه برای حقوق بشر و انسانیت است.

قبل از پایان، دوست دارم آخرین سخنان رضا رهنورد را، به خانواده اش، قبل از اعدام، با شما در میان بگذارم: “دعا نخوانید… گریه نکنید، موسیقی شاد بگذارید… شادی کنید”.

چاپ کن