اطلاعیۀ حزب تودۀ ایران: فراخوان برای «وحدت ملی» از سوی دیکتاتور حاکم در سالگرد انقلاب بهمن که به‌وسیلهٔ روحانیت حاکم و نیروهای ارتجاعی به‌شکست کشانده شد
علی خامنه‌ای در دیدار با فرماندهان و افسران نیروی هوایی ارتش در ۱۹ بهمن‌ماه ۱۴۰۱ و در آستانهٔ سالگرد انقلاب بهمن ۵۷، خواهان “وحدت ملی” شد و گفت: “اختلافاتی قهراً وجود دارد اما نباید تبدیل به گسل شود. یک وقت زن را مطرح می‌کنند، یک وقت شیعه و سنی، اختلاف نسلی را مطرح می‌کنند اینها راهبرد دشمن است. … ”
علی خامنه‌ای در اوضاع‌واحوالی این سخنان را بیان می‌کند که حتی به‌اعتراف حکومتیان و برخی اطرافیانش اکثر قریب‌به‌اتفاق مردم جان به‌لب رسیده میهن‌مان مدت‌هاست که انزجارشان را از ادامۀ رژیم ولایت فقیه اعلام کرده‌اند. مردم نسبت به رژیمی که ایران را به لب پرتگاه سقوط اقتصادی و اجتماعی کشانده در خیابان‌های سراسر کشور و در برپایی اعتراض‌هایی گسترده به‌ویژه در ماه‌ها و در سال‌های اخیر اعلام انزجار کرده‌اند. وضعیت امروز کشور را در اعتراض‌های متوالی و گستردۀ مردم ایران برای پایان یافتن حکومت فقیهان و سرکوبگری‌های خشن و خونین دستگاه‌های امنیتی و انتظامی رژیم برای خاموش کردن این اعتراض‌های مردمی می‌توان خلاصه کرد. از این منظر فراخوان دادن برای “وحدت ملی” از سوی علی خامنه‌ای فراخوانی است از سر استیصال به‌قصد منسجم نگاه داشتن صف‌های حافظان و عاملان رژیمی است که زیر فشار خرد کنندۀ اعتراض‌های مردمی خطر سرنگونی‌اش می‌رود. خامنه‌ای در همین سخنان افزود: “مهم‌ترین وظیفه در مقابل این نقشهٔ پلید [بخوان: اعتراض‌های مردم]، حفظ راهبرد وحدت است و به توفیق الهی ۲۲ بهمن امسال مظهر اتحاد و اعتماد ملی خواهد شد و مردم این پیام را به‌طور صریح به همهٔ بدخواهان خواهند رساند که تلاش آنها برای ایجاد بی‌اعتمادی و از بین بردن اتحاد ملی، خنثی شده است.”
چهل‌وچهار سال پیش میلیون‌ها ایرانی با فداکاری و ازجان‌گذشتگی‌ای کم‌نظیر به خیابان‌ها آمدند و در نبردی نابرابر با حکومت پلیسی و ضد ملی حاکم و سرنگون کردن رژیم سلطنتی فاسد و وابستهٔ محمدرضا پهلوی توانستند برای استقرار حکومتی مردمی و مبتنی بر عدالت راه را بگشایند. همان‌طور که حزب ما قبلاً اشاره کرده است، از حرکت‌های اعتراضی مردم در شهرهای متعدد و از اعتصاب کارگران و کارمندان و دانشجویان و روزنامه‌نگاران گرفته تا حرکت تاریخیِ توده‌‌ای و پرشکوه مردم و نیروهای سیاسی کشور روند شکل‌گیری انقلاب بهمن آغاز شد. انقلاب در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ و به‌دنبال آن سرنگونی رژیم و درهم فروریختن ماشین حاکمیت پلیسی و وابستهٔ پهلوی به‌موفقیت رسید، و این نمونه‌ای تحسین‌برانگیز از مبارزهٔ مردمی هوشیار و انقلابی در برابر حکومتی فاسد، سرکوبگر، و عمیقاً ضد ملّی بود. اتحاد کارگران، به‌ویژه کارگران قهرمان صنعت نفت، با کارمندان دولت و دست در دست با دانشجویان و جوانان و زنان و روشنفکران مبارز، در کنار نیروهای ملّی و آزادی‌خواه ارتش، دستگاه سرکوب پلیسی رژیم دیکتاتوری سلطنتی و نیروهای نظامی وابسته به آن درهم کوبیده شد و نشان داد که حرکت متحد و سازمان یافتهٔ مردم در مبارزه‌ای مشترک می‌تواند از سدّ استبداد عبور کند و مقاومت ارتجاع داخلی و امپریالیسم را درهم شکند.
انقلاب شکوهمند بهمن ۵۷ که با هدف استقرار آزادی، استقلال، و عدالت اجتماعی به پیروزی رسید. با حاکم شدن نیروهایی که هدف نهایی‌شان استقرار حکومتی بر پایهٔ “اسلام سیاسی” بود خیلی زود هدف‌های مردمی انقلاب را به مسیر بیراههٔ استقرار رژیم قرون‌وسطایی ولایت فقیه کشاندند که به‌موازات مسیر تأمین منافع کلان‌سرمایه‌داران و بزرگ‌مالکان بود. نیروهای انقلابی و مردمی که نقش اصلی را در پیروزی انقلاب داشتند به‌شدت سرکوب شدند و روحانیون حاکم و سران سپاه و بسیج و نزدیکان‌شان با اجرای سیاست‌های نولیبرالی برای تمرکز بی‌سابقۀ ثروت از یک سو و راندن ده‌ها میلیون ایرانی به جانب فقر و محرومیت فزاینده از سوی دیگر اقتصاد کشور را قبضه کردند. حقوق زنان و اقلیت های مذهبی و خلق‌های میهن‌مان سرکوب شدند و می‌شوند و نصیب کارگران و کشاورزان که چرخ‌های اقتصاد کشور را می‌گردانند علاوه بر فقر محروم شدن از ابتدائی ترین حقوق صنفی‌شان از‌جمله حق تشکل و داشتن سندیکاهای مستقل بود و همچنان هست.
شکست انقلاب بهمن ۵۷ و پایمال شدن آرمان‌های مردمی‌اش درعین‌حال به شکست تاریخی نظریهٔ “ولایت فقیه” و امکان‌ناپذیر بودن ریشه‌دار شدن حکومتی مبتنی بر بنیاد‌های نظری “اسلام سیاسی” و شکست قاطع این نحله از تفکر تبدیل شده است و آرمان ارتجاع که در قرن بیست‌ویکم می‌توان نظام سیاسی‌اقتصادی‌ای را در کشوری بر پایهٔ نظریات ۱۴۰۰ سال پیش بنا کرد به‌زوال کشاند. برخلاف برخی مدعیات سران رژیم و هوادارانش به برپایی عدل و قسط، آنچه در ایران برپا شده و دولت مستعجل است، نظام اقتصادی‌ای سرمایه‌داری با رنگ‌ولعاب و “سیمای اسلامی” است، و به‌عبارتی اقتصادی سرمایه‌داری است که با در پیش گرفتن سیاست‌های نولیبرالی در عرصه‌های اقتصادی و اجتماعی در دهه‌های اخیر نه‌فقط زیرساخت‌های تولیدی کشور را به‌شدّت ویران کرده، بلکه اقتصاد ایران را به درآمد نفت و واردات کالا وابسته کرده و دست اختلاس‌کنندگان و غارتگران وابسته به حکومت را باز گذاشته است.
بخش دیگری از سخنان خامنه‌ای به تلاش‌های مذبوحانهٔ رژیم ورشکسته برای سرهم‌بندی کردن “تظاهرات شکوهمند” ۲۲ بهمن در حکم “بیعتی” از سوی مردم با حاکمیت اشاره دارد. خامنه‌ای در این زمینه گفت: “به‌توفیق الهی ۲۲ بهمن امسال مظهر حضور، عزت، اعتماد مردم به یکدیگر و اتحاد ملی است.”
در روزهای اخیر اخباری موثق حاکی از آن است که معلمان و کارمندان دولت برای شرکت در نمایش “بیعت” با دیکتاتور حاکم از سوی دستگاه‌های اداری و امنیتی در زیر فشار قرار داده شده‌اند.
علی خامنه‌ای و سران حکومتی نمی‌توانند با سخنانی فریبکارانه و تبلیغاتی از این واقعیت بگریزند که جنبش پرشکوه “زن، زندگی، آزادی” که از شهریورماه تا به‌امروز صدها شهر کشور را فرا گرفته است و رژیم را به چالشی جدی طلبیده است و شعار صریحش “مرگ بر ستمگر”، “مرگ بر دیکتاتور” و “مرگ بر خامنه‌ای” بوده است و همراه آن ادامه یافتن منظم اعتراض‌های کارگران، معلمان، بازنشستگان، و دانشجویان هدف‌شان به “وحدت ملی” رسیدن با حکام مستبد کنونی نیست، بلکه پایان دادن به حکومتی است که امروز سد اساسی پیشرفت میهن ما و مردم به سوی آزادی و عدالت اجتماعی است. تلاش‌های مذبوحانۀ سران رژیم برای برگزاری “پرشکوه” سالگرد انقلاب به شکست کشانده شدۀ بهمن که تمام رسانه‌های مجاز کشور در تبلیغ آن می‌کوشند نشانهٔ آشکار دیگری است از بحران بی‌پایان و ورشکستگی رژیمی که آفتاب عمر آن بر لب بام است.
حزب تودۀ ایران
۲۰ بهمن‌ماه ۱۴۰۱
برخورد نامه مردم با پیک نت در سال های گذشته به خاطر اجتناب از تفرقه در بقایای حزبی آبکی و رقیق بوده، ولی حزب توده با توجه به تغییر شرایط ایران و صف بندی جهانی بر علیه تبهکاری روسیه در اوکراین با این چند فراخوان به شیوه ای رادیکال با پیک نت که خواهان چرخش هرچه بیشتر ایران به شرق است فاصله گرفته است.
چه خوب میبود که” وحدت ملی” هم از طرف دمکرات ها، سوسیالیست ها’ کمونیستها و چپ و ملی ها جدی دنبال میشد گر چه کم نفر میبود، تا میدان فقط در دست سلطنت طلبان در اپوزیسیون قرار نگیرد!
جناب رضا
درباره پیک نت ابراز نظر نفرموده اید که آیا آن هم در دست سپاه است ؟ از آن گذشته این خانم ملیحه محمدی را کجای دلم بگذارم آیا ایشان هم از سربازان گمنام امام زمان هستند ؟
باید از این اصل شروع کرد که هیچکدام به سپا وصل نیست تا اثبات شود!
تحلیل خطا و موضع اشباه معقول تر است.
ملیحه محمدی اکثریتی بود و ربطی به حزب توده ندارد. پیک نت نشریه راه توده می باشد. حزب توده در یک مفاله طولانی ماهیت این نشریه را افشا کرد و آن را ساخته رژیم معرفی کرد. خدایی عضو سابق کمیته مرکزی حزب توده به مانند جند عضو دیگر کمیته مرکزی بعد از دستگیری به همکاری با رژیم پرداخت و با عنوان اینکه مواضع قبل ار دستگیری رهبران حزب درست بوده از رژیم حمایت می کند. ملیحه محمدی حامی کامل رژیم می باشد اما پیک نت هیچ فرقی با کیهان حسین شریعتمداری بازجو و شکنجه گر رهبران حزب توده ندارد!
من اگر‌جای‌خانم پحمدی بودم از سایت اخبار‌روز بخاطر بازنشر اکاذیب شکایت می‌کردم و شما را بخاطر ترور شخصیت تحت پیگرد می دادم.
راه توده شماره ۸۶۹ و همین طور سایت حزب توده تحت عنوان پیک نت شش دانگ در جشن ۲۲ بهمن شرکت کرده است و از حزب مؤتلفه هم بیشتر قربان صدقه رهبر عظیم الشأن جمهوری اسلامی می‌رود آنوقت این اطلاعیه چیست که حزب توده صادر کرده ؟
راه توده ربطی به حزب توده ندارد و برای نابود کردن حزب توده توسط اطلاعات سپاه پاسداران بنا شد و با امدادهای غییبی سربازان گمراه امام هدایت می شود.
اگر چه بعنوان یک پیکاری در آن زمان هیچ هواداری یا ارتباطی با حزب توده یا سازمان اکثریت نداشتم و در ضمن توده ای ها به رفقای ما تهمت های بی اساس مانند آمریکای و تربچه های پوک و سرخ نثار می کردند اما بعد از گذشت این همه زمان معتقدم که حزب توده یک حزب کمونیستی می باشد و در آن زمان اشتباه فاحشی کرد و به صرف مقابله با امپریالیسم آمریکا و تحت تاثیر اتحاد شوروی به مرتجعین حاکم بعنوان یک رژیم ضد امپریالیستی نگاه می کرد. اما بعد از دستگیری های اعضای حزب توده و کمیته مرکزی آن تعدادی خیانت وسیعی کردند از جمله مهدی پرتوی که در لو دادن و دستگیری و بازجوی اعضای حزب توده نقش بزرگی داشت. علی خدایی که نشریه پیک نت و راه توده را بعد از اینکه دستگیر شد و سپس آزاد شد و به خارج از ایران رفت نیز گفته می شود که همکاری نزدیکی با نهادهای اطلاعاتی رژیم داشته و دارد و این سیاست ضد حزب توده او یارانش برای تخریب مواضع بعدی حزب توده بود. راه توده با دزدی یکی از نام های قبلی متعلق به حزب توده در جهت نابود کردن حزب توده بنا شد و عمل می کند. شخصا با تمام اشتباهات حزب توده در آن دوران معتقدم که سازمان ها و احزاب چپ می بایست با حزب توده در یک جبهه مشترک ضد رژیم همکاری کنند. وضعیت سازمان اکثریت چیز دیگری هست که شخصا فکر نمی کنم که کمونیست ها در آن سازمان نقش چندانی دیگر داشته باشند. سازمان اکثریت کنونی یک سازمان لیبرال دمکرات ضد کمونیست می باشد.
چهل‌وچهار سال پیش میلیون‌ها ایرانی با فداکاری و ازجان‌گذشتگی‌ای کم‌نظیر به خیابان‌ها آمدند و در نبردی نابرابر با حکومت پلیسی و ضد ملی حاکم و سرنگون کردن رژیم سلطنتی فاسد و وابستهٔ محمدرضا پهلوی توانستند برای استقرار حکومتی مردمی و مبتنی بر عدالت راه را بگشایند. همان‌طور که حزب ما قبلاً اشاره کرده است، از حرکت‌های اعتراضی مردم در شهرهای متعدد و از اعتصاب کارگران و کارمندان و دانشجویان و روزنامه‌نگاران گرفته تا حرکت تاریخیِ توده‌‌ای و پرشکوه مردم و نیروهای سیاسی کشور روند شکل‌گیری انقلاب بهمن آغاز شد. انقلاب در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ و به‌دنبال آن سرنگونی رژیم و درهم فروریختن ماشین حاکمیت پلیسی و وابستهٔ پهلوی به‌موفقیت رسید، و این نمونه‌ای تحسین‌برانگیز از مبارزهٔ مردمی هوشیار و انقلابی در برابر حکومتی فاسد، سرکوبگر، و عمیقاً ضد ملّی بود. اتحاد کارگران، به‌ویژه کارگران قهرمان صنعت نفت، با کارمندان دولت و دست در دست با دانشجویان و جوانان و زنان و روشنفکران مبارز، در کنار نیروهای ملّی و آزادی‌خواه ارتش، دستگاه سرکوب پلیسی رژیم دیکتاتوری سلطنتی و نیروهای نظامی وابسته به آن درهم کوبیده شد و نشان داد که حرکت متحد و سازمان یافتهٔ مردم در مبارزه‌ای مشترک می‌تواند از سدّ استبداد عبور کند و مقاومت ارتجاع داخلی و امپریالیسم را درهم شکند.
***********************************************************************************************
انقلاب شکوهمند بهمن ۵۷ که با هدف استقرار آزادی، استقلال، و عدالت اجتماعی به پیروزی رسید. با حاکم شدن نیروهایی که هدف نهایی‌شان استقرار حکومتی بر پایهٔ “اسلام سیاسی” بود خیلی زود هدف‌های مردمی انقلاب را به مسیر بیراههٔ استقرار رژیم قرون‌وسطایی ولایت فقیه کشاندند که به‌موازات مسیر تأمین منافع کلان‌سرمایه‌داران و بزرگ‌مالکان بود. نیروهای انقلابی و مردمی که نقش اصلی را در پیروزی انقلاب داشتند به‌شدت سرکوب شدند و روحانیون حاکم و سران سپاه و بسیج و نزدیکان‌شان با اجرای سیاست‌های نولیبرالی برای تمرکز بی‌سابقۀ ثروت از یک سو و راندن ده‌ها میلیون ایرانی به جانب فقر و محرومیت فزاینده از سوی دیگر اقتصاد کشور را قبضه کردند. حقوق زنان و اقلیت های مذهبی و خلق‌های میهن‌مان سرکوب شدند و می‌شوند و نصیب کارگران و کشاورزان که چرخ‌های اقتصاد کشور را می‌گردانند علاوه بر فقر محروم شدن از ابتدائی ترین حقوق صنفی‌شان از‌جمله حق تشکل و داشتن سندیکاهای مستقل بود و همچنان هست.