ما اقدام اخیر برگزارکنندگان کنفرانس امنیتی مونیخ در دعوت از چند ایرانی وابسته به دولت های امپریالیستی برای شرکت در این اجلاس را نقض حقوق ملی و بین المللی کشورمان ایران تلقی نموده وآن را قویآ محکوم می‌کنیم.
سازماندهندگان کنفرانس امنیتی مونیخ که همه ساله با اجتماع نظریه‌پردازان، مقامات دولتی و پاره ای کارگزاران نظامی – امنیتی، به رایزنی و ارائه ی راهکارهای حفظ امنیت جهانی می پردازند، این بار با دعوت از چند ایرانی طرفدار حمله نظامی به ایران برای حضور در این اجلاس، در واقع، به یک اقدام مداخله جویانۀ آشکار علیه کشور ما دست زده اند. این اقدام همزمان و همراه با تلاش‌های خصمانه و همه‌جانبه‌ای صورت می‌گیرد که ناتو از مدت‌ها قبل در راستای اهداف جنگ‌طلبانه‌اش علیه روسیه و کشور ما سازمان داده و می‌دهد.
پیام اصلی اجلاس کنونی مونیخ تبلیغ و تشدید تصنعی هراس از ایران و روسیه، بعنوان “دو خطر عمده در جهان” است که دلیل اصلی چنین وارونه نمایی هایی، نقش کلیدی ایران درهم افزایی با سیاست های فدراسیون روسیه و جمهوری خلق چین در نظم نوین جهانی می باشد.
کنفرانس جاری امنیتی مونیخ در واقع در جستجوی سازوکاری است که فشار همه‌جانبه و گستردۀ سیاسی، اقتصادی، نظامی، تبلیغاتی و روانی علیه میهن ما و مردم تسلیم ناپذیر ایران را تشدید کند. ما دعوت از کسانی که هیچ نوع نمایندگی از جانب مردم ایران ندارند، به این اجلاس را در خدمت تدوین چنین سیاست ویرانگری علیه امنیت ملی کشور خود دانسته و ضمن محکوم کردن توطئه‌های مستمر غرب علیه میهن‌مان، همۀ ایرانیان میهن دوست را به اعتراض و تقبیح این مداخلۀ آشکار فرا می‌خوانیم.
امضاها:
مضاها:
– محمود کرد (کنشگر سیاسی ) – ابراهیم شیری (نویسنده و مترجم ) – دوستعلی بهزادی (کنشگر اجتماعی ) – ناخدا محمد حقیقت، محمد کاظم آذین (تحلیلگر سیاسی و فعال ضد جنگ) – شیرین تولایی (مترجم و فعال سیاسی) – داود عسگری (مترجم و فعال سیاسی )- اسفندیار صادق زاده (مترجم و فعال سیاسی ) – همایون پارسی پور (اقتصاددان و فعال سیاسی ) – امید ابراهیمی (کنشگر سیاسی ) – داود ابراهیمی (فعال سیاسی و زندانی سیاسی دو رژیم ) – جمشید بامیری ( فعال سیاسی) – فرنوش اعتمادی (کنشگر سیاسی) ابوالقاسم (خسرو) گلستانی _مترجم، روزنامه نگار و کنشگر سیاسی) محمد تقی تقی زاده (پژوهشگر تاریخ، فعال سیاسی) یدالله کنعانی (مترجم و فعال سیاسی) قنبرعلی قاسم علیزاده (فعال سیاسی) ملیحه محمدی (روزنامه نگار و تحلیلگر سیاسی) دنا بابا احمدی زاده (فعال سیاسی) – علی امیرنیا (کنشگر سیاسی) رقیه دانشگری (فران) کنشگر سیاسی پیمان روحی (فرهاد) کنشگر سیاسی و تحلیلگر رسانه ای نوشین حاتمی (دبیر بازنشسته و فعال سیاسی) علیرضا (ظاها) سلیمی شریف (فعال دانسجوئی) رضا امیر (پژوهشگر ادیان و مترجم) فرخ درخشان (کارشناس علوم اجتماعی) وحید فرخنده (روزنامه نگار و تهیه کننده تلویزیون اینترنتی کلید واژه) داریوش سجادی (روزنامه نگار) مازیار شکوری گیل چالان (نویسنده و تحلیلگر سیاسی) علیرضا سلیمانی (کنشگر سیاسی) بهمن سعیدی (کنشگر سیاسی) علی آلنگ (کنشگر سیاسی و مشاور) علی آیراملو (تحلیلگر سیاسی) محمد جوادی (کنشگر سیاسی) مجید جوادی (کنشگر سیاسی) محمود جوادی (کنشگر سیاسی ) امیر شعاع (کنشگر صلح) فرشید واحدیان (مترجم، نویسنده و کنشگر اجتماعی) مهران بهروز (پناهنده سیاسی ) کاوه خوشرو صفا (قعال سیاسی )علی امیرنیا (فعال سیاسی ) نوشین حاتمی (دبیر بازنشسته ) مهرداد شهابی (مترجم و نویسنده ) مهرناز شهابی (کنشگر صلح و عدالت ) میرمحمد نبوی (اقتصاددان ) رضا شیعه یان (کارشناس اقتصاد) ایرج عصری (تحلیلگر سیاسی ) نگار روئینیان ( فعال اجتماعی ) فرشید واحدیان (مترجم و نویسنده ، کنشگراحتماعی ) الناز کیان ( کنشگر سیاسی ) اسدالئه حسین زاده (فوق لیسانس اقتصاد و کنشگر سیاسی ) مرحانه حق پسند ( دکتر دندانپزشک متخصص اطفال ) ترانه آذین ( فعال محیط زیست و فرهنگ ) دیانا دانش شریعت پناهی (روانشناس و فعال اجتماعی ) آزیتا شفازند (تحلیلگر سیاسی ) ایرج رشیدی ( فعال ضدامپریالیست و عدالت خواه ) محمدقربانی ( مترجم و فعال صلح ) عبدل صوفی ( پروفسور اقتصاد استاد دانشگاه ویس کانیس ) مصطفی احمدی ( کنشگر سیاسی ) بهمن سعیدی (فعال سیاسی ) فریبرز بهادری بیرگانی ، وحید رئوفی راد ( متخصص IT )محمود مغانکی (کنشگر سیاسی ) مصطفی زندیه ( کنشگر سیاسی ) محمد زندیه (کنشگر سیاسی ) آمادور نویدی (کنشگر سیاسی ) بهمن سعیدی (کنشگر سیاسی ) امیر شعاع (کنشگر سیاسی ) احمد رضا قربانی (صلح طلب) زهره تنکابنی (کنشگر مدنی ) طاهره غروی ( زندانی سیاسی زمان شاه ) ، زهره نیلی (مدافع صلح) مهرانگیز رمضانی (مدافع صلح وااستقلال ملی ) پرویز شاهین ( کنشگر سیاسی ، مددکار اجتماعی ) حسام روحانی فر ( کنشگر صلح) عزت الئه قلی زاده ( فعال کارگری ) حمیرا قاسمی ( پزشک ) شیدا صالحی (صلح طلب )فرزانه نوائی ( مدافع صلح) فران نیکی ( فعال سیاسی افغان ) محمد سهیمی ( استاد دانشگاه و فعال سیاسی ) بابک پارسیان ، داریوش وثوقی (فعال سیاسی ) خانم Tornick Akerjens سیمین معدن کن (مدافع استقلال ملی ) آرام مصطفوی ( جامعه شناس و فعال صلح طلب ) احمد رضائی ( وکیل پایه یک دادگستری و فعال اجتماعی ) آرام رضا زاده (وکیل دادگستری و فعال حقوق بشری )کمال میرانی (فعال محیط زیست) نوشین صفائی ( فعال محیط زیست و صلح ) نیلوفر رشیدزاده (متخصص علوم ورزشی و فعال صلح ) سمیه محمودی بناب ( مدرس دانشگاه و فعال اجتماعی ) افشین ناظمی ( حقوق دان و فعال صلح طلب ) کامران محمودزاده (فعال اجتماعی و صلح طلب ) حسین نکومهر (فعال اجتماعی ) جمال علائی اردلان (فعال اجتماعی و صلح) علی پورنیا ( وکیل حقوقی و فعال اجتماعی ) شهرام علیپور ( فعال محیط زیستی ) محمد کمالی ارندان (فعال اجتماعی ) سیاوش جلالی زاده (فعال دانشجوئی ) کیوان جلیلی ( فعال دانشجوئی ) اسدالئه حق جو ( فعال اجتماعی) آسیه سپهری (فعال سیاسی ) آرمان خاکسار (فعال کارگری ) علی جهانی (فعال فرهنگی) جمیل رستمی (فعال فرهنگی ) آزاده حسنی ( فعال فرهنگی ) نازیلا کریمپور زنجانی (فعال فرهنگی ) حسین دهدشتی ( فعال فرهنگی ) کاوه احمدزاده (وکیل و فعال سیاسی ) سمانه عابدینی ( معلم و فعال فرهنگی ) فرزانه آقائی ( نویسنده ) دانیال ایمانی ( کنشگر کرد ) محمد وفائی یگانه ( نویسنده ، متذجم و مدرس دانشگاه )
من در عجبم زمی فروشان، کیشان
به زانچه فروشند، چه خواهند خرید؟
اول / دعوت کننده به کنفرانس امنیتی مونیخ، یک « شرکت خصوصی » است. تا کنون اینگونه بوده است که، از مقامات رسمی کشورها برای شرکت در این کنفرانس، دعوت میشده است. این بار، از روسیه و ایران، دعوت بعمل نیامده است. آقای رضا پهلوی و دو خانم علی نژاد و بنیادی را دعوت کرده اند. از روسیه هم شطرنج بازی مانند کاسپاروف را دعوت کردند. نه سه نفر ایرانی و نه کاسپاروف، نماینده ایران و روسیه نیستند. تا اینجا موضوع روشن است، و می توان و باید به حضور این افراد، معترض بود و آن را محکوم هم کرد. رضا پهلوی چکاره است که، به این کنفرانس دعوت می شود؟
این حرکت انحرافی را می توان، دخالت کشورهای غربی، بویژه آمریکا در امور مردم ایران، و تلاش غرب برای « رهبر تراشی » برای جامعه ایران، فهمید و با « بیانیه جمعی » در توافق بود. « اما »، و این اما هم بهمان اندازه مهم است.
دوم / « ماجرای اما » : چرا این بیانیه، سرنوشت ایران را همردیف با روسیه مطرح می کند؟ اگر نوکری بد است، هم نوکری غرب بد است، و هم نوکری روس و چین. اینجاست که این بیانیه درست در کنار حکومت جنایتکار اسلامی قرار می گیرد.این هم خط ورشکسته « پیک نت » است، که جریانی مشکوک می باشد.
خانم ها و آقایان ! در غرب نشسته اید، و از همین نیمچه دمکراسی موجود بهره می برید، بر شاخه نشسته و بن می برید؟ از همین مظاهر مترقی فرهنگ غرب استفاده می کنید تا از فاشیستی بنام پوتین دفاع کنید؟ در ده ها نهاد و انجمن و کنفرانس و کنگره شرکت می کنید آزادانه حرفتان را می زنید، آیا در روسیه و چین هم، چنین اجازه ای به شما ، و حتا به مردم خوداین دو کشور را می دهند؟ آیا اجازه دارید در مسکو و پکن، تظاهراتی، نه برعلیه مافیای پوتین و استبداد شی جین پین، بلکه بر علیه سرکوب مردم ایران بوسیله سپاه پاسداران برگزار کنید؟ آیا متوجه استاندارد دو گانه و ریا کاری خودتان هستید، و یا مردم را الاغ فرض کرده اید؟
سوم / شما در کنار مافیای پوتین و الیگارش های او قرار گرفته اید که به کشور مستقلی مانند اوکراین حمله کرده است. بربینائی سیاسی شما، چه رفته است که، نمی بینید پوتین کارگر روس را به جنگ کارگر اوکراین فرستاده تا برادر کشی کنند، و الیگارش های هر دو کشور در جزایر امن سراسر دنیا سرمایه بیندوزند و در کاباره های جزایر به عیش و نوش بپردازند؟ تجاهل می کنید یا واقعن نمی دانید که، پس از اعلام استقلال کشورهای عضو شوروی سابق، دولت نوظهور روسیه، سال ها قبل، استقلال این جمهوری ها را برسمیت شناخت ؟ از کنفرانس مجارستان خبر ندارید که، با شرکت روسیه و اوکراین و چند کشور اروپائی برگزار شد، و روسیه « متعهد » شد که استقلال اوکراین را برسمیت بشناسد، و هرگز به این کشور حمله نخواهد کرد؟ چرا حمله تجاوزکارانه پوتین به یک کشور مستقل را محکوم نمی کنید؟ در سال ۲۰۱۴، روسیه با زور کریمه را اشغال کرد، و سپس با تحریک روس زبان ها در دو استان دونتسک و لوهانسک، این دو استان را هم ضمیمه خود کرد و بخش های دیگر اوکراین را هم در تصرف دارد. شما که برای جلوگیری از وابستگی ایران به غرب، سینه به تنور می چسبانید، چرا نوکری روسیه و چین را « افتخاری !؟» برای خود می دانید؟
چهارم / گیریم که شما، شوروی سابق را، « سوسیالیستی » می دانستید، و موضع طرفداری شما از بقول خودتان « اردوگاه سوسیالیستی » قابل توجیه بود. حالا چه می گوئید که مافیای پوتین و الیگارش های حاکم بر این کشور ، زندگی بیش از دویست میلیون مردم را ، به فقر و تباهی و بیکاری و فلاکت کشانده است، و حتا اجازه اعتراض یا حتا نقد به این حکومت را هم بمردم نمی دهند؟ لظفن ما را به عروسک پوتین، یعنی آقای « ژوگانف » حواله ندهید، که یک اولترا ناسیونایست است که تنها کارش دریوزگی چند نماینده در دومای روسیه است. شما باید پاسخ بدهید که چرا همان شوروی سوسیالیست سابق شما، به اعدام توده ای ها در زمان دیکتاتوری پهلوی، هیچگونه واکنشی نشان نداد. به این پرسش هم باید پاسخ بدهید که چرا شوروی سوسیالیست سابق شما، به کشتار نیروی چپ و کمونیست، و از جمله توده ای ها در سال های ۶۰ و بویژه قتل عام ۶۷، اعتراضی نکرد. شما باید لیست حدود ۱۵۰ نفر از اعضای حزب کمونیست اولیه را که بوسیله سیستم استالینی، بقتل رسیده و یا به اردوگاه های کار اجباری و یا به سیبری تبعید شدند را، منتشر کنید.
روسیه مافیائی و سرکوبگر، گویا هنوز نقش « لحاف کهنه ملانصرالدین » را برای شما دارد، که همچنان به آن چسبیده اید. شما، در سال ۱۹۱۷ منجمد شده اید. ما در سال ۲۰۲۳ هستیم، ۱۰۵ سال گذشته است، دنیا تغییرات زیاد و شگرفی را پشت سر نهاده است. بقول زنده یاد سهراب سپهری : چشم ها را باید شست، جور دیگر باید دید!
ایام بکام!
نه رفقا این کنفرانس علیه ایران نبود, علیه جمهوری اسلامی بود. برای درک آسان این بیانیه جمعی کافیست بجای کلمات ایران و میهن و کشورمان ” جمهوری اسلامی ” را قرار دهید تا نیت واقعی نویسندگان مشخص شود. مینویسند ” تلاش‌های خصمانه و همه‌جانبه‌ای صورت می‌گیرد که ناتو از مدت‌ها قبل در راستای اهداف جنگ‌طلبانه‌اش علیه روسیه و کشور ما” بخوانید روسیه و جمهوری اسلامی و یا “پیام اصلی اجلاس کنونی مونیخ تبلیغ و تشدید تصنعی هراس از ایران و روسیه،” باز همان جمهوری اسلامی و روسیه, و نشان دادن نقش جمهوری اسلامی در نوکری برای دو قدرت دیگر بنام نظم نوین جهانی “نقش کلیدی ایران درهم افزایی با سیاست های فدراسیون روسیه و جمهوری خلق چین در نظم نوین جهانی می باشد.” که گویی سخن از دل سرداران سپاه میگویی همه حکایت از همان خط راه توده است که حاضر است برای ضدیت با امریکا خلخالی آدمکش را برای نمایندگی مجلس حمایت کند و ایران را به کره شمالی دیگری اینبار برای خدمت به روسیه تبدیل و قربانی کند تا هر آن که لازم شد غرب را تهدید به رها کردن قلاده این سگ هار کند و در این راه جناب پوتین و الیگارک های روسی سودش را ببرند.اگر مردم کره شمالی از این محور مقاومت سودی بردند ملت ایران هم خواهند برد.
ملیحه محمدی و داریوش سجادی کافیست تا ماهیت امضا کنندگان را روشن نماید..بسیجیان و ولایت معاشان دریک قاب !
دمتان گرم، با این فضای آلوده ای که در خارج از کشور بخشی از اپوزیسیون ایجاد کرده اند و در توجه شخصی از سران کشورهای امپریالیستی به رقابت و گاه اءتلاف نشسته اند، توجه به این امر بسیار نیز مهم است. مبارزه در جهان نوین بسیار پیچیده شده است و با شعار دادن در نشست های بین المللی سلطه طلب، به جایی نمی رسد، با چشمهای گریان، از دولتهای آلمان و فرانسه و امریکا خواستار به رسمیت شناختن مبارزه ی ایرانیان پرسش برانگیز است. توجه مردم را جلب کنید. در امریکا به سراغ برنی سندرز و مردم مترقی جهان بروید، با احزاب اپوزیسیون و مترقی جهان متحد بشوید. صادقانه با مبارزین داخل کشور ایجاد رابطه بکنید نه اینکه از آنها استفاده بکنید!!! هر کمکی برای جنبش خوب است اگر بهایی ضد مردمی نداشته باشد، چرا فکر می کنید مثلا عمو سام باید به مردم ایران کمک بکند، چطور رژیمهای ضد مردمی می توانند دلشان برای ما بسوزد، دیدید که سپاه را در لیست نگذاشتند، فهمیدید که اول همیشه منافع سیاسی اقتصادی خود را در نظر می گیرند، از امپریالیستها کمک طلبیدن یا بیسوادی سیاسی است یا با نیتهای غیر مردمی و یا منافع شخصی (به قدرت رسیدن) آلوده است. در ضمن ما باید به هیچ بهانه ای با رژیم ایران سر مصالحه نداشته باشیم و با تمام قوا، مبارزه را پشتیبانی و اگر می توانیم ارتقا بدهیم. نه رژیم جانی جمهوری اسلامی، نه امپریالیستها و کشورهای خارجی. سر بالا بگیریم و با اعتماد به مردم و خودمان و پیشگامان دلسوز، مبارزه را به پیش ببریم. چقدر گدایی زشت است، چقدر در مقابل یک نیروی ظد مردمی مثلا مبارزه کردن ولی در مقابل یک نیروی ضد مردمی دیگر گردن کج کردن زشت است!
چرا امضا کنندگان این نامه آن را برای مخاطبانی از جمله رهبران اتحادیه اروپا، و آلمان و فرانسه و غیره که آتش بیاران معرکه هستند نفرستاده اند؟؟
تشکل موجود در مونیخ نه خواست اکثریت مردم است و نه علیه خواست جنبش !
همصدایی با حاکمیت فاشیستی مذهبی ایران هم خواست این جنبش در این مرحله نیست ،
موضع هوشیارانه و در خدمت جنبش گرفتن کار ی است بس دشوار که این مجموعه را شامل نمی‌شود!