چهارشنبه ۲۲ فوریه ۲۰۲۳ کنفرانس همبستگی با مردم ایران با همکاری سازمان مرکزی اتحادیه های سندیکایی کارگری سوئد (بیش از ۱.۵میلیون عضو) , اتحادیه ترانسپورت، مرکز اولوف پالمه، اتحادیه کومونال و سازمان زنان سوسیال دموکرات‌های سوئد، در ساختمان مرکزی (LO) در استکهلم برگزارشد. این کنفرانس برای اولین با کوشش پلاتفرم سندیکاهای کارگری سوئد-ایران و با حمایت کامل جنبش های کارگری سوئد برگزار شد. این یک اقدام تاریخی و نموداری است از همبستگی بین المللی جنبش های کارگری.
خانم مارگوت والسترم وزیر خارجه پیشین دولت های سوسیال دمکرات ها و اکنون رئیس هیئت مدیره بخش بین المللی مرکز اولوف پالمه در سخرانی افتتاحیه خود به اصل شجاعت، صبر و استقامت در امر حمایت از جنبش مردمی و انقلاب فمنیستی در ایران تأکید کرد. او پیشنهاد کرد سپاه پاسداران بعنوان یک تشکیلات تروریستی شناخته شود، تحریم ها علیه رژیم بویژه رهبری آن افزایش یابد. او در ضمن پیشنهاد برگزاری یک کنفرانس بین‌المللی با کشورهایی که مایل به حمایت از تغییرات لازم در ایران هستند را مطرح کرد. ما این پیشنهاد را پیگیری خواهیم کرد.
او بار دیگر تاکید کرد که زنان جوانان و فعالان در ایران به حمایت ما نیاز دارند.
سپس سخنرانی تاریخی رهبر حزب سوسیال دموکرات‌های سوئد خانم ماگدالنا اندرشون انجام گرفت.
این برای اولین بار است که رهبر حزب سوسیال دمکرات های سوئد حمایت کامل این حزب را از مبارزات زن- زندگی- آزادی در ایران بطور رسمی اعلام میدارند. این حزب اکنون یکی از بزرگترین احزاب از نقطه نظر تعداد نماینده در پارلمان این کشور است. در آخرین همه پرسی بیش از ۳۹.۶ در صد حمایت مردم سوئد را دارد.
او در سخرانی خود بارها شعار زن – زندگی- آزادی را سر داد و به امر حمایت از مبارزات مردم ایران اشاره کرد.
ترجمه کامل سخنرانی ماگدالنا اندرشون بخاطر اهمیت آن در این گزارش آورده شده است.
ماگدالنا اندرشون براین عقیده است که گردهمایی مردم برای آینده‌ای متفاوت و بهتر در آزادی نیروی محرکه ای است که در آن زن- زندگی – آزادی شعار محوری است. رژیم ج.ا با وجود سرکوب شدید نتوانسته این اعتراضات را سرکوب کند.
سعید تقوی
مسئول پلاتفرم سندیکاهای کارگری سوئد-ایران ۴ مارس ۲۰۲۳
دنیا تاریک به نظر می‌رسد. تاریخ نشان می‌دهد که راه آزادی، عدالت و برابری می‌تواند طولانی و پیچیده باشد. پیشرفت را نمی‌توان بدیهی تلقی کرد. پس از دوره‌های پیشرفت به ندرت عقب‌نشینی به دنبال خواهد آمد.
ایران یکی از این نمونه‌ها است. در دهه ۶۰ و ۷۰ اصلاحاتی برای بهبود شرایطِ مردم عادی انجام گرفت. آزادی قدم به قدم داشت تقویت می‌شد. جایگاه زنان محکم‌تر شد، ازجمله حق رای برای زنان. آزادی‌ها با محدودیت‌هایی هم روبهرو بود، ولی رو به جلو می‌رفت. امید به آینده‌ای بهتر و مترقی در چشم‌انداز بود. انقلاب ۱۹۷۹ در ایران متاسفانه ربوده شد. انقلاب ۱۹۷۹ به یک انقلاب اسلامی تبدیل شد و یک رژیم مذهبی قدرت را در دست گرفت و آزادی‌های به دست نیامده، را با سرکوبی سخت در هم کوبید.
پیشرفت به یک پایان ناگهانی رسید و یک رژیم مذهبی قدرت را در دست گرفت. جامعه به عقب رانده شد؛ به‌ویژه برای زنان و به جای آزادی‌های اجتماعی، حجاب اجباری شد. آزادی فردی به ظلم مذهبی تبدیل شد و نیروهای مترقی مجبور به عقب‌نشینی شدند.
امروز اینجا ایستاده‌ایم. ۴۰ سال بعدتر. سرکوب به تدریج سخت‌تر شده. کنترل و پلیس اخلاقی در همه گوشه و کنار در جامعه نفوذ کرده و هیچ پناهگاهی دیده نمی‌شود.
رژیم‌های توتالیتر در هرکجا که هستند این‌گونه عمل می‌کنند.
در پاییز گذشته، ژینا مهسا امینی، دختر ۲۲ ساله ایرانی-کرد، توسط پلیس اخلاقی دستگیر شد. جرم او از دیدگاه پلیس اخلاقی، پوششی بود که او داشت و به اندازه کافی او را نمی پوشاند.
او در اسارت قرار گرفت؛ اسارتی که منجر به مرگ او شد. ژینا مهسا امینی توسط مردانی به قتل رسید که فکر می‌کردند به دلیل داشتن حق حکومت بر زنان و برتری دگم مذهبی بر حقوق بشر بر زنان حکومت می کنند؛ شیوه‌ای که رژیم توتالیتر برای مسدود کردن حقوق اساسی مردم در جامعه به کار می‌برد.
قتل او خشم جامعه را در سراسر کشور برانگیخت. زنان و مردان به سازماندهی شورش‌های گسترده مردمی دست زدند. خواست آنها تغییر و شعار آنها نیز به همان اندازه روشن و ساده بود: زن، زندگی، آزادی.
به ندرت سه کلمه، آنچه ما امروز شاهد آن هستیم، جهانی را به خود جلب کرده است. این شعار نه تنها در ایران بلکه در سراسر جهان گسترش یافته است. بگذار بگویم و اطمینان دهم که در استکهلم هم شنیده می‌شود: زن، زندگی، آزادی.
این کلمات اکنون در جامعه ثبت شده است. آنچه که رژیم اسلامی در طول این سال‌ها نتوانسته به آن دسترسی پیدا کند و رژیم توتالیتر در رسیدن به آن با مشکل روبهرو است.
مردم به آینده دیگری امیدوارند؛ آینده بهتر. آینده‌ای که ظلم و ستم را به زباله‌دان تاریخ می‌اندازد؛ آینده‌ای در آزادی و امید. در آزادی که اعتراضات گسترده در ایران به آن مربوط است. این تظاهرات هزاران زن و مرد را گرد هم آورده. اتحادیه‌های کارگری اعتراضات را سازماندهی می‌کنند و همه مردم و طبقات اجتماعی را بسیج کرده. این در مورد مردمی است که به‌‌پا می‌خیزند و نمی‌توان آن را به شیوه‌ای دیگر توصیف کرد. حقیقت این است که رژیم با برخورداری از همه امکانات در پاسخ دادن به خواست‌های مردم جهت تغییر، آشتی و اصلاحات، در عوض شیوه وحشی‌گری، ظلم و ستم را انتخاب کرده است.
مبارزه برای آزادی، برابری و مساوات به معنی واقعی کلمه به طور جدی خونین شده است. رژیم با خشونت و سانسور هر کاری که ممکن است را انجام می‌دهد تا ناخشنودی مردمی را فرونشاند، اما همان‌طور که می‌بینیم رژیم با وجود زندانی کردن تعداد زیادی از معترضان شکست خورده است. علیرغم اینکه سپاه پاسداران با اعمال تجاوز و شکنجه سعی می‌کند ترس و وحشت را گسترش دهد، ولی مردم با وجود شمار کشته‌شدگان و اعمال خشونت از جانب رژیم، محاکمه‌های ناعادلانه که در حال افزایش است، هم‌چنان به مبارزه خود ادامه می‌دهند.
ما به حمایت از این مبارزه هر روز و تا زمانی که ادامه داشته باشد ادامه خواهیم داد. به‌همین دلیل بسیار مهم است که ما امروز در این مکان جمع شده‌ایم و انتظار داریم دیگر جنبش‌های آزادیخواهی در سراسر جهان همین کار را انجام دهند. همه بازیگران در جامعه باید آنچه را می‌توانند به کار ببرند.
از این رو اهدای جایزه گرمی، به شروین حاجی‌پور، خواننده ایرانی آهنگ «برای…» با کلمه زن، زندگی، آزادی نقش مهمی را ایفا می‌کند.
مردم ایران باید بدانند که آنها هرگز تنها نیستند. آنها در سراسر جهان از حمایت بین‌المللی برخوردارند. به‌خاطر این است که ما اینجا جمع شده‌ایم و بسیاری از کسانی که حمایت می‌کنند، به‌ویژه در جنبش کارگری، این حمایت بیشتر از کلمات معنا پیدا می‌کند. زیرا آنها آگاهند و می‌دانند که همبستگی بین‌المللی حتی زمانی که طولانی و دشوار است نتیجه می‌دهد.
کلمه به قدرت و عمل تبدیل می‌شود. اکنون ما خواستار عمل هستیم.
باید اینجا در سوئد هر کاری که از دستمان بر می‌آید انجام دهیم.
۱- باید جلوی اعدام‌ها گرفته شود و در برابر اعدام‌هایی که صورت گرفته است، مسئولیت طلب شود. همه کسانی که قربانی خشونت رژیم شده‌اند، باید تحقیقات مستقلی دریافت کنند و عاملان باید تحت تعقیب قرار گیرند.
۲- آزادی تمام فعالین و نمایندگان اتحادیه‌های کارگری زندانی و دیگر زندانیان سیاسی را از سوئد (دولت سوئد) مطالبه می‌کنیم.
۳- ما با کمک یکدیگر در اتحادیه اروپا با شدت عمل خواهیم کرد. تحریم‌های اتحادیه اروپا برای نمایندگان رژیم و بستگان آنها باید شدیدتر شود.
۴- اتحادیه اروپا باید سپاه دولتی را به‌عنوان یک تشکل تروریستی اعلام کند. در حال حاضر سوئد ریاست دوره‌ای اتحادیه اروپا را برعهده دارد و این فرصتی است برای پیگیری این موضوع.
۵- جامعه جهانی باید در حمایت از حقوق بشر، آزادی، دموکراسی و برابری در ایران با هم همکاری کند. جامعه جهانی باید حمایت صریح خود از معترضان در ایران را اعلام کند. از مردم ایران در عمل حمایت کند. این در مورد برخورداری از اینترنت و حفاظت شدید از فعالانی است که به پناهگاه امنی نیاز دارند.
۶- باید سازمان‌های کارگری تحت کنترل رژیم از نمایندگی کارگران ایران در سازمان بین‌المللی کار (ILO) و سایر جوامع بین‌المللی منع شوند. آن وقت است که به مردم ایران نشان می‌دهیم که ما از آنها از حرف تا عمل حمایت می‌کنیم.
۷- تاریخ نشان داده است که آزادی و برابری سیری طولانی و پیچیده دارد و ممکن است پس از پیشرفت، عقب‌نشینی‌هایی را به‌همراه داشته باشد. اما عکس آن نیز درست است. وقتی سرکوب شدت می‌گیرد، آتش مقاومت رشد می‌کند و در حال حاضر مبارزه مردم ایران آن را نشان داده است. در مبارزه آنها امید برای آینده‌ای در آزادی، برابری، مساوات بدون ظلم و ستم پدید آمده است. مبارزه آنها سزاوار احترام و حمایت ما است. حمایت در گفتار و عمل همبستگی استوار ماست که باید به آن ادامه دهیم.
با تشکر از شما که در اینجا هستید و این کار را انجام داده‌اید.
