گروه اتحاد بازنشستگان، شورای بازنشستگان ایران و اتحاد بازنشستگان، ۳ تشکل مستقل بازنشستگان بیانیه های جداگانه ای به مناسبت ۸ مارس، روز جهانی زن منتشر کردند. در ادامه متن کامل این بیانیه ها آمده است:
بیانیه شورای بازنشستگان ایران: هشت مارس (روز جهانی زن ) نماد مبارزه ای مستمر برای رهایی انسانها از هر نوع ستم و تبعیض
۸ مارس برای زنان و کل جوامع بشری، روز رهائی از بهره کشی وتبعیض سرمایه داری، روز رهائی از همه سنن ، قوانین و آداب و رسوم مذهبی و فرهنگ های جان سختی ست که طی هزاران سال در خدمت مناسبات طبقاتی مردسالارانه محافظ وضعیت ستمگرانه ی موجود بوده اند.
۸ مارس در قاب تاریخ معاصر بشری نماد اهداف، افق و مطالبات معینی ست که با جنبش های ضد سرمایه داری جهان کنونی گره خورده است:
– نماد مبارزه علیه خشونت سازمان‌یافته و هدفمند علیه همه انسانها از جمله زنان و کودکانست.
– نماد رهایی بدن انسان از هرگونه زنجیر و قید و بند و روز آزادی همه گرایشات جنسیتی است.
– روز به صدا در آوردن ناقوس ها علیه فقر و گرسنگی و حذف ریشه ای تمامی محرومیتهاست، علیه برده داری مدرن در قامت کارمزدی و کار بی مواجب خانگی و گروگانگیری معیشتی ست.
– روز دفاع از آزادی های بی قید وشرط ، علیه سانسور و سرکوب و حذف ریشه ای تمامی زندانهاست.
– نماد مبارزه زنان علیه اعدام ست.
– روز مبارزه علیه تحجر، بنیادگرائی دینی و گرایشات نژادپرستانه است.
– رویکرد مبارزه برای حفظ محیط زیست و تعامل همدلانه با طبیعت و همه ی گونه های زیستی است.
– نماد مبارزه برای صلح پایدار و علیه جنگ افروزی و نظامی گری ست.
۸ مارس امسال بگونه دیگری در تاریخ ثبت خواهد شد بگونه ای که تلاش انسانها برای جامعه ای مرفه، مدرن و آزاد و فارغ از هر گونه تبعیض و ستم و خشونت را در دل مستبدترین حکومت تاریخ این مملکت ، به جهانیان نشان میدهد.
۸ مارس امسال خود را در دل انقلاب ” زن، زندگی، آزادی ” نمایش میدهد که دنیایی را به لرزه انداخت و حکومتی از جنس دین و سرمایه را به بحرانهایی تکاندهنده دچار کرد.
در پرتو چنین انقلابی، دیگر هیچ چیز به روال قبلی بر نخواهد گشت. همه چیز رو به تغییر برای آینده ای روشن و فارغ از تبعیض دارد.
این انقلاب در فراز و فرودهایش اکنون فوران خشم خود علیه تهاجم بیولوژیک به دختران مدارس و خوابگاههای دانشجویی را به فرصتی برای استمرارش با انرژی تعرضی باز هم بیشتری تبدیل خواهد کرد.
خیابان را ترک نخواهیم کرد، آینده از آن ماست.
شورای بازنشستگان یران
بیانیه گروه اتحاد بازنشستگان به مناسبت بزرگداشت ۸مارس روز جهانی زن: بیا تا نام خود را هزاران بار بر لوح آزادی بنویسیم!
از آن هنگام که زنان کارگر پارچه بافی و لباس دوزی های نیویورک (۱۸۵۷) علیه شرایط مشقت بار کار، مزد اندک و ساعات کارطولانی و ستم مضاعف، خیابان های نیویورک را با اعتراضات خود به لرزه انداختند، بیش از یک قرن و نیم می گذرد اما مبارزه سراسری و مشترک زنان برای رهایی از نابرابری، تبعیض، فقر، خشونت و سرکوب در ابعاد جهانی همچنان بی وقفه در حال پیشروی است. امسال در شرایطی روز جهانی زن را پیش رو داریم که زنان معترض ایران با قتل فجیع و ظالمانه مهسا امینی، تمام قد و قاطعانه علیه ابعاد گسترده ستم و سرکوب و زن ستیزی با فریاد زن، زندگی، آزادی، خروشیدند و در جنبش عظیم و گسترده ای که خیابان ها را از آن خود ساخته، شجاعانه و رزمنده مقابل خیل سرکوبگران تاریک اندیش، به قیمت جان، زندان و شکنجه، شلیک مستقیم گلوله ها بر تن و ساچمه ها در چشمان درخشان و پر امید خود، عقب ننشستند. به گونه ای که به تاوان مبارزات و مقاومت بی وقفه زنان، حملات جنایتکارانه شیمیایی هدفمند و عامدانه اخیر به مدارس و مراکز آموزشی دختران از سوی سرکوبگران حاکم رقم خورده است. دختران معترض، آگاه و آزاده ای که همچون نیکاها، ساریناها و حدیثه ها خواهان حق زندگی با رفاه، آزادی و شادی برای جامعه شان هستند.
زنان با تجربه همزمان ستم و استثمار، توان مقابله و مبارزه را در برابر شرایط ظالمانه حاکم در تمامی ابعاد به عمل اجتماعی سوق داده اند. زنانی که پابپای جنبش های سراسری جاری کارگران، معلمان، بازنشستگان، پرستاران، دانشجویان و سایر عرصه ها، فعالانه در صف نخست و در تمامی مناطق حضوری فعالانه و موثر دارند و در زمینه خواست ها و محرومیت های بیشمار و ویژه خود همواره علیه شرایط نابرابر و سراپا تبعیض آمیز حاکم ایستادگی نموده و «نه» گفته اند:
فقر زنانه و بیکارسازی ها،اخراج و از دست دادن مشاغل و تحمیل مزدهای ناچیز و نابرابر در ازای کار یکسان، و نیز در زمینه اشتغال و بازنشستگی و حقوق و مزایای اجتماعی، زنان وضعیت بدتری نسبت به مردان دارند. حذف مزایای عائله مندی زنان بازنشسته و سرپرست یک نمونه از این تبعیض هاست. علاوه بر این موقعیت نابرابر زن و مرد در امر طلاق، نگهداری و تربیت فرزندان، سرپرستی خانواده، وجود چند همسری و صیغه، ازدواج کودکان و پدیده «کودک همسری» – «کودک مادری»، مجازات های وحشیانه قرون وسطایی، حجاب اجباری، نابرابری در ارث بری، در امر شهادت و قضا، حق مسافرت و کار کردن، تصدی یک رشته مشاغل، فعالیت های هنری و ورزشی و غیره و غیره تنها بخشی از ستم هایی است که بر زنان وارد می شود. انجام کار مضاعف و سنگینی کار اسارت بار خانگی که دولت ها نیز با انداختن وظایف خود بر گرده زنان از مسئولیت ها و هزینه ها، شانه خالی می نمایند، و نیز فشار مدیریت فقر و فلاکت حاکم بر خانوارهای زحمتکش، پیوسته ضربات جسمی و روحی جبران ناپذیری بر زنان تحت انواع خشونت ها وارد می آورد. تحت حمایت های قانونی و شرعی مردسالارانه، افزایش روزافزون آمار خشونت، خودکشی، «زن کشی» و قتل های «ناموسی» تکان دهنده و فاجعه بار گردیده است. دولت، مذهب و نیروهای واپس گرا در جهت منافع خود بدن زنان را به انقیاد کشیده و حق مالکیت و تصمیم برای بدن را از زنان سلب نموده اند. تداوم سلب آزادی ها، محدودیت ها، ممنوعیت ها، سرکوب، بازداشت و به بند کشیدن زنان معترض و مبارز نیز همچنان جریان دارد…
اما زنان آگاهانه و مصمم نشان داده اند که به رغم تلاش سرکوبگرانه حکومت ها و مرتجعان نیرویی تاثیرگذار در تحولات رو به پیش جامعه خود هستند؛ چرا که نیمی از آن بوده و حذف شدنی نیستند. این نیروی عظیم چه در پیکره جهانی و چه در ایران تا تعیین تکلیف نهایی سرنوشت و زندگی اجتماعی خود و سایر مردم ستمدیده، از مبارزه و خیابان ها پا پس نخواهند کشید!
گرامی باد ۸ مارس ( ۱۷ اسفند) روز جهانی زن!
پر طنین باد پیام آزادی بخش ۸ مارس!
زن زندگی آزادی
۱۵ اسفند ۱۴۰۱
گروه اتحاد بازنشستگان
اتحاد بازنشستگان: هشت مارس (۱۷ اسفند) روز جهانی زن گرامی باد!
تمام روزهای نیمه‌ی دوم سال سرشار از مبارزه زنان بود برای زندگی و آزادی؛ روسری‌سوزان بود تا زنان بگویند انقیاد را بر بدن و فکر خود نمی‌پذیرند و رقص دسته‌جمعی زنان و مردانی بود که عشق به زندگی را در خیابان در خوفناکی خون و اشک و مرگ و شلیک به سر و چشم و قلب، به چشم جهانیان پدیدار کردند.
«مهسا»، «نیکا»، «حدیث»، «یلدا» و ده‌ها نام زیبای دیگر در شب تار این سرزمین درخشیدند و نور آگاهی و اکسیر رهایی و جسارت را منتشر کردند.
این دختران با خون جوان و پاک خویش با زنان به ستم کشته شده‌ی پیش از خود و با مادرانی چون «گوهر عشقی» هم‌پیمان شدند تا نگذارند عشق و نیاز به رهایی فراموش شود.
اکنون نیز زنان غم از دست دادن خواهران و برادران و فرزندان خود را تبدیل به خشم می‌کنند، سکوت نخواهند کرد و از هر موضوعی، سوژه‌ای می‌سازند تا انقلاب ژینا زنده بماند.
ما که امروز زنده‌ایم، وارثان وجد و شور و شعور انقلابیم؛ انقلاب مشروطیت، انقلاب پنجاه و هفت و انقلاب ژینا. با زبانی صریح و با شجاعتِ خواهران به خون خفته‌ی خود از آرمان‌های رهایی و برابری سخن می‌گوییم و پرچم انقلاب زن، زندگی، آزادی را بر دوش خود حمل خواهیم کرد.
اگر تاریخ این سرزمین، داستان ستم بر زنان بوده است؛ نظام‌مند و بی‌وقفه؛
اگر مردسالاری در همه ابعاد گوناگون آن زندگی را برای زنان سخت دشوار کرده است، از تبعیض و نابرابری قانونی و حقوقی گرفته تا اسیدپاشی و زن‌کُشی؛
اگر قوانین و رسوم قرون وسطایی همچون پابندی به زنان بسته شده و زن را کنترل می‌کند،
اگر مهریه و حجاب اجباری و فرزندآوری اجباری و نداشتن حق طلاق و حضانت کودک همچنان زندگی زنان را مشقت‌بارکرده است،
اگر امروز دخترکان این سرزمین در مدرسه یعنی؛ مکانی که حاصل سال‌ها مبارزه و خون دل خوردن برای حق تحصیل زنان بوده است تحت حمله‌ی بیولوژیکی قرار می‌گیرند و اگر بنیادگرایی اسلامی و طالبانیسم مرزهای قساوت و شقاوت را پشت سر گذاشته است،
باید به یاد داشته باشیم که این تاریخ بیش از صد سال است که تاریخ مقاومت و مبارزه زنان هم بوده است، مقاومت زنان از فردای انقلاب ۵۷، زنان را آبدیده کرده است و این راه هرگز بی رهرو نخواهد ماند.
قسم به خون یاران
ایستاده‌ایم تا پایان
۱۴۰۱/۱۲/۱۳
زنده باد زن زندگی آزادی
اتحاد بازنشستگان
