اعتراض به افزایش ناعادلانه دستمزد سالیانه کارگران در سال ۱۴۰۲

از نظر استاندارد جهانی و علم اقتصاد سرمایه ی متغییر در دنیا بین ۱۵ تا ۱۸ درصد کل سرمایه یعنی نسبت به مجموع سرمایه ی متغییر و ثابت است در حالی که در ایران متاسفانه کمتر از ۵ درصد است این یعنی فاجعه که نیروی کار را تا سطح برده تقلیل داده است زیرا به ارزش نسبی که متعلق به خود کارگران و استاندارد هست نیز تحت دستبرد سرمایه داری حاکم با کمک یک حکومت فاشیستی قرار گرفته است من قبلا با مقایسه ی دستمزد قانونی نشان دادم که دستمزد در ایران ۳۰ برابر کمتر از امریکا و اروپاست برخی با چاپ دستمزدها تلاش کردند تا این محاسبات را مغشوش کنند در حالی که متوجه نیستند مثلا امریکا دستمزد نقدی با دستمزدهای غیر نقدی به ساعتی ۱۶ دلار رسیده است به همین دلیل من از نسبت سرمایه ها موضوع را اینجا تشریح کرده ام تا متوجه ی اشتباهالتشان بشوند همچنین اگر نسبت بهره وری و مدرنیزاسیون و همچنین تفاوت تکنولوژی ایران و اروپا و امریکا و استاندارد جهانی را اضافه کنیم به این نتیجه می رسیم که نزخ متوسط بسیار کمتر از حد انتظار است زیرا در ایران و کشورهای عقب مانده از نرخ متوسط تولید جهانی بدلیل عقب ماندگی تکنولوژی تولید نیروی کار بیشتر تلف می شود البته نه تنها مصرف نیروی کار تلف می شود بلکه انرژی های دیگر نیز دارای تلفات زیاد نسبت به نرخ جهانیست که دلیل آن نوع استفاده از صنایع عقب مانده ی تولیدیست و این مربوط است که سیاست و منافع قشر سرمایه داری رانتخوار عقب مانده ی کشور طی ۱۰۰ سال گذشته است لذا اگر حکومت دنبال توهمات جاه طلبانه اش هست مردم و مزدبگیران و صنعتگران و بطور کلی سازمان اجتماعی کار نباید آنرا بپردازد و حکومت موظف است حداقل دستمزد را به چهار برابر شرایط فعلی افزایش دهد . و اگر نرخ ارز را آزاد می کند حداقل دستمزد باید به ۱۰۰۰ دلار در ماه برسد .