الگوی انقلاب زن زندگی آزادی و مبارزه زنان علیه سرکوب مزد

انقلاب قهری پرولتری برای ایجاد جامعه نوین الزامی شده است!

بدون پیروزی آن امکان گذار از دولت سرکوبگر طبقاتی – دستگاه دیکته کنندهفرامین و دستورات طبقه ی سرمایه دار و نظم بورژوائی ممکن نیست!

نظم نوین – نظم کمونیستی که تنها نظمی است که در آن هرکس به اندازه نیرو و استعداد خویش کار و هرکس به اندازه نیازش برداشت خواهد نمود، می باشد، امروزه در سطح جهانی و از نظر عینی – شرایط عینی – اش از همه زمانها بیشتر شده است، تنها با به پیروزی رساندن یک انقلاب قهری کمونیستی – انقلاب زیر و رو کننده اوضاع اجتماعی موجود – انقلاب خُرد کننده – داغان کننده -درهمکوبنده ی دولت موجود – دولت طبقاتی سرمایه داری امپریالیستی ، می تواند زاده شده، رُشد کند و بر جهان غالب گردد و نظم تا کنونی را به چاه عمیق تاریخ اندازد و بشریت را از مرگ و نیستی که هم اکنون مانند “شمشیر دموکلوس”، دیکتاتوری رومی بر سر انسان و بویژه انسان تولیدگر – انسان کارگر و زحمتکش زن و مرد – آویزان و نفس او را در سینه حبش کرده و او را در حال خفه نمودن قرار داده است، اندازد و جهانی بیآفریند که به نوشته مانیفست کمونیست در سال ۱۸۴۸، نوشته ی کارل مارکس و انگلس، “تضاد و تناقضات ” کنونی جای خود را به همکاری، همبستگی و شادی برای همه و زندگی برای طبیعتف بدهد :

“قدرت حاکمه سیاسی بمعنای خاص کلمه عبارت است از اعمال زور متشکل یک طبقه برای سرکوب طبقه دیگر، هنگامی که پرولتاریا بر ضد بورژوازی ناگزیر بصورت طبقه ای متحد گردد، و از راه یک انقلاب، خویش را به طبقه حاکمه مبدل کند و بعنوان طبقه حاکمه مناسبات کهن تولید را از طریق اعمال جبر ملغی سازد، آنگاه همراه این مناسبات تولیدی شرایط وجود تضاد طبقاتی را نابود کرده و نیز شرایط وجود طبقات بطور کلی* و در عین حال سیادت خود را هم بعنوان یک طبقه از بین می برد.

بجای جامعه کهن بورژوازی، با طبقات و تناقضات طبقاتیش، اجتماعی از افراد پدید می آید که در آن تکامل آزادانه هر فرد شرط تکامل آزادانه همگان است. “.

برای رسیدن بدین جامعه ۱- پرولتاریا اولین نیازش متشکل و متحد شدن در ارگانها، تشکلات توده ای طبقاتی مانند کمیته ها، اتحادیه ها ، سندیکاها، شوراها و بویژه و بویژه حزب اساسا مخفی و در برخی کشورها نیمه مخفی کارگران آگاه، کارگران انقلابی و کمونیست ، می باشد. ۲- آماده شدن برای یک جنگ طبقاتی سخت و طولانی و چه بسا خونین، ۳- درهم کوبیدن دولت کنونی و ایجاد دولت مسلح طبقه کارگر – دیکتاتوری قهری – انقلابی پرولتاریای مسلح و ۴- لغو شرایط موجود اجتماعی ( اقتصادی، سیاسی، فرهنگی) موجود و ایجاد جامعه کمونیستی!

لنین : انقلاب پرولتری و کائوتسکی مرتد

” انقلاب پرولترى بدون انهدام قهرى ماشین دولتى بورژوازى و تعویض آن با ماشین جدیدى که بقول انگلس “دیگر دولت به معناى اخص کمله نیست”، محال است.” ،

” دیکتاتورى قدرتى است که مستقیما متکى به اِعمال قهر است و یه هیچ قانونى وابسته نیست.دیکتاتورى انقلابى پرولتاریا قدرتى است که با اِعمال قهر پرولتاریا علیه بورژوازى بچنگ آمده و پشتیبانى میگردد و قدرتى است که به هیچ قانونى وابسته نیست.”

کارل مارکس :

بین جامعۀ سرمایه دارى و جامعۀ کمونیستى یک دورۀ تحول انقلابى از اولى به دومى وجود دارد. متناظر این دورۀ تحول، یک دورۀ گذار سیاسى نیز هست که دولت در آن چیزى نمى تواند باشد جز دیکتاتورى انقلابى پرولتاریا.

اکنون برنامه [گوتا] نه به این آخرى مى پردازد و نه به سرشت دولت در جامعۀ کمونیستى.»، ترجمۀ سهراب شباهنگ. 

بنا براین، کارگران، رنجبران، تولید کنندگان، باید جنگید، نه برای سرمایه داران، برای خود و بر علیه سرمایه داران، باید جنگید، با امید باید جنگید، بی امید باید جنگید، راه و چاره ای نیست، باز هم باید جنگید! باید تا به پیروزی رساندن انقلاب قهری کمونیستی جنگید، باید برای درهم کوبیدن دولت سرمایه داران جنگید، باید برای ایجاد دیکتاتوری انقلابی پرولتاریا جنگید! باید برای نان مسکن آزادی جنگید، باید برای ایجاد دیکتاتوری پرولتاریای مسلح – شوراهای مسلح کارگران و زحمتکشان جنگید!

انقلاب کمونیستی – انقلاب قهری پرولتری – پیروزی اولی اش هنوز هم با احتمال زیاد کشوری، منطقه ای و یا قاره ای خواهد بود و اما پیروزی نهائی آن یعنی رسیدن به جامعه کمونیستی، تنها می تواند جهانی باشد! زیرا که دشمن کمونیسم کاپیتالیسم نظامی جهانی است!