جمهوری جنایتکار اسلامی حکم اعدام عباس (مجاهد) کور کور، یکی از جوانان انقلابی ایذه را صادر کرد. در جریان جنبش انقلابی ما مردم ایران، مجاهد کور کور به همراه دو یار انقلابی خود حسین سعیدی و محمود احمدی، در تاریخ ۲۹ آذر ۱۴۰۱، در خانه ای در روستای پرسیلا مورد حمله ی مزدورهای جمهوری اسلامی قرار گرفت.
مزدوران سیستم سرمایه داری اسلامی با سنگین ترین ادوات به این سه جوان حمله کردند و پس از کشتن حسین سعیدی و محمود احمدی ، مجاهد را که به شدت زخمی بود بازداشت کرده و طی هفته ها مورد شکنجه قرار داده اند و در نهایت حکم اعدام وی را تحت اتهامات کذایی از طریق ارتکاب جنایت به وسیله تیراندازی با سلاح جنگی، اختلال در نظم عمومی و ایراد خسارت عمده به تمامیت جسمانی منتج به جان باختن هفت نفر از جمله کیان پیرفلک، تشکیل گروه یاغی و عضویت در آن از طریق قیام مسلحانه علیه نظام را صادر کرده اند.
این در حالی است که خانواده ی کیان پیرفلک و مشخصا مادر او زینب مولایی از اولین لحظات کشته شدن کیان به دست مزدوران جمهوری اسلامی یک دم از افشاگری این جنایت و دادخواهی بازنایستاده است و آمرین و عاملین کشته شدن کیان را مزدوران جمهوری اسلامی معرفی کرده است. ویدئوهای ضبط شده از مراسم خاکسپاری کیان پیرفلک و انتشار ویدئوهای بعدی زینب مولایی این زن مبارز هم برای ما مردم ایران و هم برای همه ی انسانهایی که در خارج از کشور دل در گرو به سرانجام رسیدن مبارزات و مجازات جانیان اصلی این جنایتها را دارند، سند انکار ناپذیری است که سناریوهای جمهوری اسلامی در مقابل آن ادعای مفتضی بیش نیست.
برای همه ی ما روشن است که حکم اعدام مجاهد کور کور در ادامه ی همان سیاستهایی است که جنبش انقلابی و برخواستن را برای ما مردم ایران ناگزیر کرده است. این ادامه همان سیاستهایی است که بعد از آمدن خمینی و تثبیت جمهوری اسلامی کشتار و قتل هزاران انقلابی زن و مرد را به اولیت خود بدل کرده است. جنایتهایی سیستماتیکی که اتفاقا یکی از دلایل خیزش انقلابی ما مردم ایران است.
ما ضمن محکوم کردن حکم اعدام عباس (مجاهد) کور کور توسط سیستم جنایتکار جمهوری اسلامی، اعلام می داریم که حکم اعدام مبارزین نه تنها منجر به ترس و وحشت ما نمی شود بلکه اراده ی مبارزه و عزم برخواستن را در جان ما شعله ور تر می کند. اگر چنین نبود می بایست پس از کشتن هزاران انقلابی دهه ی شصت دیگر انقلابی گری از سر جوانان افتاده باشد که البته چنین نشد و نخواهد شد. و نیز همبستگی خود را با خانواده ی مجاهد که روزهای سختی را از سر می گذرانند و همه ی زندانیان سیاسی، کسانی که متحمل شکنجه جسمی، جنسی و روانی شده اند اعلام می داریم و امیدواریم بتوانیم با زمینه سازی برای ایجاد هرچه بیشتر کمیته ها و شوراهای مرتبط، بتوانیم توان خود را در رویارویی با سیستم جنایتکار اسلامی بالابرده و با سازمان یابی هرچه بیشتر خود را برای پیشروی جنبش انقلابی مان اماده تر کنیم.
۱۹ فروردین ۱۴۰۲
جوانان انقلابی محلات کردستان
