در۲۱ و ۲۲ آوریل، یک رویداد سیاسی تحت عنوان پر کرّوفرّ “انجمن ضد فاشیست” در مینسک رخ داد. با توجه به سازماندهی این رویداد توسط حزب های کمونیست بلاروس و روسیه معنای این نشست هرچه بیشتر روشن و شفاف می شود.
نشست فوق در صورتی برگزار شد که روسیه و بلاروس گرفتار تحریم های شدید اقتصادی غرب- آمریکا و بسیاری از سایر کشورها، به همراه ناکارآمدی برنامه های اقتصادی، رشد بی سابقه بیکاری، فرار جمعیتی از مردان جامعه، زمزمه فروپاشی تمامیت روسیه، شکست اشغال نظامی کیف در طی چند روز و پیامد آن بحران هایی که راهکردی در آینده نزدیک از آن دیده نمی شود این دو را در خود اسیر کرده است. بر بستر چنین دشواری‌هایی ابتکار نشست توسط حزب کمونیست روسیه و بلاروس در راستای جلب جنبش کمونیستی و درگیر کردن آن به موضوع بالا نشست فوق صورت گرفت.
در یک سال اخیر لفاظی ها و شعارهای ضد فاشیستی به طور روزافزون توسط دولت حاکم بر روسیه در راستای توجیه تجاوز نظامی به اوکراین گسترش بی سابقه ای یافته است. با شعارهای پر طمطراق «عملیات ویژه» و یا «فاشیست زدایی» الیگارشی روسیه تنها توانستند افراد بسیار محدودی را در جهان قانع و با خود همراه کند، که تجاوز نظامی به اوکراین در راستای «فاشیست زدایی» صورت گرفته است، نه چیزی بیش از این.
سیاست جنگ افروزانه الیگارشی حاکم بر روسیه در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، در جریان رای گیریهای اخیر، تنها توانست از حمایت شش کشور برخوردار شود. یعنی اینکه با اتخاذ سیاست جنگ طلبانه، روسیه عملاً در جهان به انزوای کامل فرو افتاده، و بدین طریق در کم مهری بین المللی قرار گرفته است.
مسکو و مینسک که در انزوای بین‌المللی گرفتار شده‌اند، تلاش می‌کنند تا به نوعی کفه ترازو را تغییر داده تا از حمایت هایی در جهان برخوردار شوند. برهمین مبنا، در یک سال گذشته پس از شروع جنگ، دست اندرکاران سیاستهای روسیه تصمیم گرفته اند، چه از جریانات افراطی راست در اروپا گرفته و همچنین جنبش بین المللی کمونیستی غافل نمانند، آن را نیز در حمایت از خود بسیج کنند.
ایده فوق از همان ابتدا ساده لوحانه بود. دلیل اصلی آن این است که پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و یکه تازی سرمایه داری در پست شوروی، جنبش کمونیستی در یک وضعیت پات قرار گرفته است، در نتیجه، “نشست ضد فاشیستی” در مینسک به یک منظره رقت انگیز تبدیل شد و همزمان نشون داد که حزب کمونیست روسیه دیگر نه آن ابهت دارد و هم توانایی بسیج کمونیست ها در جهان را به طور کامل از دست داده است.
اگرچه به طور رسمی اعلام شده است که نمایندگان بیش از ۵۰ کشور در این رویداد شرکت کردند، اما در واقع اکثر آنها از طریق ویدیو کنفرانس به نشست پیوستند.
در واقع، نمایندگان احزاب کمونیست از ۱۰ کشور به مینسک آمدن و در میان آنها هیچ هیئتی از کشورهایی که احزاب کمونیست در آن قدرت دارند: چین، ویتنام، کره شمالی، کوبا حضور نداشتند. تنها چهره شاخص، در این میان رهبر حزب کمونیست، گنادی زیوگانف بود.
درکل چیزی حدود بیست مهمان دعوت این نشست را پذیرفتند. از این روی، جهت نمایش مشارکت گسترده، دسته ای از جوانان به عنوان سیاهی لشکر در نشست فوق بسیج شدند تا سالن خالی به نظر نرسد.
بر همین مبنا، واقعاً سخت است که آن را نشست بنامیم. بیشتر شبیه به نوعی کنگره طرد شدگان، از بازنده ها بود.
از آنجایی که الیگارشی روسیه مجبور شده است از کمونیست ها طلب کمک کند، این نشانه مطمئنی است که اوضاع به نفع آنها خوب پیش نمی رود.
حضور و تلاش گسترده گنادی زیوگانف، مرد ۷۸ ساله جنبش کمونیستی در پهنه پس از اتحاد جماهیر شوروی، در این میان، به عنوان یک پشتوانه سیاسی قوی اصلا قانع کننده به نظر نمی رسید، از این بابت چهره ای بسیار خسته را از خود به نمایش گذاشت.
آنچه که رخ داد بسیار طبیعی است جنگ امپریالیستی که در راستای غارت دو کشور روسیه و اوکراین در جریان است ربطی به جنبش جهانی کمونیستی ندارد و از طرفی نیز روسیه به عنوان آغاز کننده اصلی آن به بن بست رسیده و راه برون رفتی در آن به سود آن کشور دیده نمی شود و معلوم نیست که کی تمام شود. اما آنچه مسلم است با توجه به حمایت های شدید غرب از اوکراین بازنده این جنگ روسیه می باشد. شاید برهمین پایه در پی شریک جرم است که با عدم استقبال کمونیستهای جهان روبرو شد.
اردشیر قلندری
نوشتن چنین لاطائلات از سوی قلندری بطور کلی عجیب نیست.
شگفت‌انگیز و حیرت‌آور هدف اخبار روز از درج چنین ترهات است.
اخبار روز- قلندری در یک ردیف راه می‌روند.
به کجا و کدام سو؟