اعتصاب کارگران پتروشیمی و نفت در اعتراض بە افزایش اسمی ٢٧ درصد بە دستمزدها در سال ١۴٠٢ و با خواست افزایش ٧٩ درصد بە دستمزدها که از اول اردیبهشت شروع شده، در حالی وارد سومین روز خود شدە‌است کە با پیوستن تعداد دیگری از واحدهای غیر نفتی هم‌چون، کارگران مس خاتون آباد، گندلە‌سازی بهاباد، آزمون فلز، مبین صنعت، فولاد غدیر و… دامنە‌ی آن از صنعت پتروشیمی فراتر رفتە و حداقل مجموعا ۴٩ واحد صنعتی را در بر گرفتە‌است و احتمال گستردە شدن بیشتر آن هم وجود دارد.
این اعتصابات در شرایطی شروع شد کە شورای عالی کار یک ماە پیش با وجود تورم ۴۶ درصدی و افزایش سبد هزینە‌ی خانوار بە حداقل ٢٠ میلیون تومان، تنها با افزایش ٢٧ درصد بە حداقل دستمزد و ٢١ درصد سایر سطوح مزدی موافقت کرد.
مصوبە‌ی مزدی حکومت از ٢ فروردین با اعتراضات شورش‌گونە‌ی بازنشستگان، پرستاران و کارگران در تعداد زیادی از واحدهای صنعتی شروع شد. اعتصاب ۴٩ واحد صنعتی و معدنی در ادامە‌ی اعتصابات پیشین، حاکی از خشم و اعتراض سراسری کارگران نسبت بە مصوبە‌ی مزدی حکومت و کارفرمایان بوده و واکنشی بازدارندە در مقابل سیاست‌های ضد کارگری و ارتجاعی حکومت است کە لغو مادە ۴١ قانون کار و ملحقات آن و تعدیل دستمزدهای زیر خط فقر را دنبال می‌کنند.
اهمیت این اعتصاب در آن است کە در آستانە‌ی روز جهانی کارگر و در شرایط حضور جنبش انقلابی زن، زندگی، آزادی رخ می‌دهد. ظرفیت گسترش اعتصاب در جامعە بالاست، هم می‌تواند از حمایت اجتماعی وسیع‌تری برخوردار شود و هم بە عنوان عامل پیوند دهندە میان جنبش مطالباتی عدالت خواهانە و جنبش آزادیخواهانە عمل کند. در شرایط کنونی نە حکومت و کارفرمایان قادر بە بی‌پاسخ گذاشتن همە‌ی مطالبات اعتصابیون و سرکوب آن هستند و نە شرایط وخیم معیشتی بە کارگران اجازە می‌دهد از خواست‌هایشان کە تنها محدود بە افزایش دستمزد نیست، کوتاە بیایند.
اعتصاب کارگران، با این گستردگی، پراکندگی جغرافیایی و تنوع شغلی برای آن‌‌کە بتواند بە نتیجە‌ی مطلوب برسد و کارفرمایان نتوانند مانند اعتصابات قبلی از طریق مذاکرە‌ی جداگانە در هر واحد، توان جمعی آن را خرد و در نهایت بدون نتیجە‌ی مطلوب برای کارگران بە آن پایان دهند، نیازمند رهبری جمعی است. رهبری کە بتواند هم حمایت اجتماعی مردم از اعتصابیون را تامین کند و هم با ایجاد هماهنگی میان اعتصابیون با دولت و کارفرمایان بر سر قرارداد دستە‌جمعی و تامین مطالبات کارگران بە توافق برسد.
با تشکیل کمیتە‌های اعتصاب و صندوق ملی اعتصاب با همت مردم و خود کارگران می‌توان زمینە‌ی اعتصاب سراسری را کە از شروط اصلی پیروزی هر جنبش اعتصابی و انقلابی است، تامین کرد.
حزب چپ ایران (فدائیان خلق) همبستگی خود را با اعتصابیون اعلام کرده و از مطالبات بە حق آن‌ها حمایت می‌کند؛ تداوم و گسترش اعتصاب و حفظ اتحاد، همبستگی کارگران و ایجاد کمیتە‌ی هماهنگی برای هدایت اعتصابات را از شروط پیروزی کارگران می‌داند. تشکیل کمیتە‌های اعتصاب در هر کارخانە می‌تواند هماهنگی بین اعتصابیون را تقویت کند. همبستگی کارگران و پشنتیبانی جمعی از خواست‌های اعتصاب‌کنندگان امکان پیروزی کارگران اعتصابی در مبارزه برای زندگی بهتر را افزایش می‌دهد.
هیئت سیاسی – اجرائی حزب جپ ایران (فدائیان خلق)
۴ اردیبهشت ۱۴۰۲ – ۲۴ آوریل ۲۰۲۳
