سن خانم بهاره هدایت به شناخت از نزدیک نظرات ایستا و چندخطی شما که در متن کشاکش خودشیفتگان قدرت طلب گم می شده است ( گواه این سخن : انشعاب های مکرر در گروه های متعدد کوچک سر هم دو سه هزار نفره ) قد نمی دهد اما کسانی چون من که ادامه راه و روش شما در تحقق کمای سیاسی پانزده ساله ( ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۶ ) را شاهد بودیم ، از گسست برای برقراری پیوند در سطح عمیق تر بهره گرفتیم ، اما شما شکست خوردگان انقلاب ۵۷ نسل های بعد را هم شکست خورده می خواهید و به جای درس آموختن از تجربه خود ، می خواهید مبارزان بعدی را هم مانند خود کنید .
به عنوان یک شهروند ناظر رخداهای چند دهه اخیر ، دستاوردهای مقاطع اصلاح طلبی را از دستاورد دوره های خشونت طلبی و خشونت ورزی بیشتر و پایدارتر می دانم به ویژه با توجه به هزینه ها و رنج های غیرقابل محاسبه زندگی های تباه شده . بهاره هدایت ها با پیوستن به شما ، از اثرگذاری رو به رشد بازمی مانند چون شما رویش خود را در تباهی و مرگ و رنج جست و جو می کنید .
فریال
10 ماه قبل
دو نکته:
نکته ی اول نا متناسب و غیر عادلانه بودن روش پاسخ‌گویی آقای فراهانی به نامه ی خانم هدایت است. نامه از گوشه ی زندان توسط یک زن زندانی نوشته شده است، حال آن که پاسخ شفاهی با صدای رسای آقای فراهانی تا امروزحداقل در سه رسانه ی جمعی دیداری منعکس شده است. متأسفانه در بخشی از این پاسخ لحن ایشان را تا حدّی اندرزگونه (برادرِ بزرگ/پدر) به گوش می رسد. از این رو، بی آن که قصددفاع از نظرات خانم هدایت را داشته باشم، مُشکل را در گُسست نسل ها به دلایل زیر می دانم:
هشت سال جنگ، پنهان ماندن حقایقِ گذشته، سرکوب، سانسور و نبودن آزادی بیان و اندیشه.
دوم، صَرف بیشتر انرژی‌ها بر دو موضوع اساسی و حیاتی است:
الف. لغو فوری شکنجه و اعدام
ب. آزادی بی قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی
تا کسانی چون زینب جلالیان سرانجام پس از شانزده سال حَبس، رنگ آسمان را ببینند!
گمان نمی‌کنم نامه ی خانم هدایت از گوشه ی زندان، هیچ آزادی خواه و جمهوری خواه واقعی را از ادامه ی راهش منصرف و یا منحرف کند.
farhad farhadiyan
10 ماه قبل
خانم هدایت بجای انتقاد از دیگران بهتر است اول نشان بدهد که همفکران ایشان (مانند همین انجمن های دانشجویان مسلمان ) موضوع حجاب را در صدر مطالبات زنان قرار داده بودند لذا این نحوه ی برخورد با چپ ها لجن پراکنی ست مهمترین مشکلی که خانم هدایت دارد اینست که بین چند صندلی می نشیند تا به سلطنت طلبها و نئولیبرالهی خارج نشین چراغ سبزبدهد به همین دلیل به چپ ها می تازد . او علاوه براینکه به چپ می تازد مردم و جریانهای چپ را از معادلات قدرت حذف کرده و هیچ نقشی برای مردم و مبارزان انقلابی داخل کشور قائل نیست لذا سوابق دشمنی های این جریان با مردم و انقلاب بین خانم هدایت و جمهوری اسلامی و سلطنت طلبها تفاوت ندارد و این از روی اشتباه نیست بلکه منافع طبقاتی منحط این جریان است . اگر خانم هدایت بخواهد ماتریالیسم تاریخی را ببیند با یک محاسبه ی ساده می تواند خودش محاسبه کند همان خودکار شما در ۵۰ سال پیش چه مقدار نیروی کار انسانی بکار برده میشد همین امروز ببینید چند برابر مصرف نیروی کار انسانی کاهش یافته است ؟
سن خانم بهاره هدایت به شناخت از نزدیک نظرات ایستا و چندخطی شما که در متن کشاکش خودشیفتگان قدرت طلب گم می شده است ( گواه این سخن : انشعاب های مکرر در گروه های متعدد کوچک سر هم دو سه هزار نفره ) قد نمی دهد اما کسانی چون من که ادامه راه و روش شما در تحقق کمای سیاسی پانزده ساله ( ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۶ ) را شاهد بودیم ، از گسست برای برقراری پیوند در سطح عمیق تر بهره گرفتیم ، اما شما شکست خوردگان انقلاب ۵۷ نسل های بعد را هم شکست خورده می خواهید و به جای درس آموختن از تجربه خود ، می خواهید مبارزان بعدی را هم مانند خود کنید .
به عنوان یک شهروند ناظر رخداهای چند دهه اخیر ، دستاوردهای مقاطع اصلاح طلبی را از دستاورد دوره های خشونت طلبی و خشونت ورزی بیشتر و پایدارتر می دانم به ویژه با توجه به هزینه ها و رنج های غیرقابل محاسبه زندگی های تباه شده . بهاره هدایت ها با پیوستن به شما ، از اثرگذاری رو به رشد بازمی مانند چون شما رویش خود را در تباهی و مرگ و رنج جست و جو می کنید .
دو نکته:
نکته ی اول نا متناسب و غیر عادلانه بودن روش پاسخ‌گویی آقای فراهانی به نامه ی خانم هدایت است. نامه از گوشه ی زندان توسط یک زن زندانی نوشته شده است، حال آن که پاسخ شفاهی با صدای رسای آقای فراهانی تا امروزحداقل در سه رسانه ی جمعی دیداری منعکس شده است. متأسفانه در بخشی از این پاسخ لحن ایشان را تا حدّی اندرزگونه (برادرِ بزرگ/پدر) به گوش می رسد. از این رو، بی آن که قصددفاع از نظرات خانم هدایت را داشته باشم، مُشکل را در گُسست نسل ها به دلایل زیر می دانم:
هشت سال جنگ، پنهان ماندن حقایقِ گذشته، سرکوب، سانسور و نبودن آزادی بیان و اندیشه.
دوم، صَرف بیشتر انرژی‌ها بر دو موضوع اساسی و حیاتی است:
الف. لغو فوری شکنجه و اعدام
ب. آزادی بی قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی
تا کسانی چون زینب جلالیان سرانجام پس از شانزده سال حَبس، رنگ آسمان را ببینند!
گمان نمی‌کنم نامه ی خانم هدایت از گوشه ی زندان، هیچ آزادی خواه و جمهوری خواه واقعی را از ادامه ی راهش منصرف و یا منحرف کند.
خانم هدایت بجای انتقاد از دیگران بهتر است اول نشان بدهد که همفکران ایشان (مانند همین انجمن های دانشجویان مسلمان ) موضوع حجاب را در صدر مطالبات زنان قرار داده بودند لذا این نحوه ی برخورد با چپ ها لجن پراکنی ست مهمترین مشکلی که خانم هدایت دارد اینست که بین چند صندلی می نشیند تا به سلطنت طلبها و نئولیبرالهی خارج نشین چراغ سبزبدهد به همین دلیل به چپ ها می تازد . او علاوه براینکه به چپ می تازد مردم و جریانهای چپ را از معادلات قدرت حذف کرده و هیچ نقشی برای مردم و مبارزان انقلابی داخل کشور قائل نیست لذا سوابق دشمنی های این جریان با مردم و انقلاب بین خانم هدایت و جمهوری اسلامی و سلطنت طلبها تفاوت ندارد و این از روی اشتباه نیست بلکه منافع طبقاتی منحط این جریان است . اگر خانم هدایت بخواهد ماتریالیسم تاریخی را ببیند با یک محاسبه ی ساده می تواند خودش محاسبه کند همان خودکار شما در ۵۰ سال پیش چه مقدار نیروی کار انسانی بکار برده میشد همین امروز ببینید چند برابر مصرف نیروی کار انسانی کاهش یافته است ؟