اول اردیبهشت بود که با خواست ۷۹ درصد افزایش حقوق و بیست –ده و دیگر مطالباتمان اعتصاب را شروع کردیم و شرکت های مختلف نه فقط در عسلویه و پارس جنوبی بلکه در آبادان و گچساران و غیره به ما پیوستند.
همانطور که خودتان گزارش کردید این اعتصاب به ۱۱۰ مرکز گاز و نفت و حتی معدن و برق هم کشیده شد. اعتصاب ما همه را نگران کرده بود. پیمانکاران از یک طرف با اعتصاب ما کارگران روبرو بودند و از طرفی با باند قرارگاه خاتم درگیری داشتند. بخاطر اوضاع و شرایط ابتدا سعی کردند اعتصاب را منکر شوند. اما بعد اینجا و آنجا با پخش خبر دستگیری تعدادی از همکاران و با تهدید به اخراج و یا پخش خبر پایان اعتصاب و غیره سعی کردند همکاران اعتصابی را متفرق کنند.
ما کارگران هم بر ادامه اعتصاب تاکید میکردیم. تا اینکه طبق معمول عقب نشینی ها شروع شد. پیمانکاران در ابتدا با رقم ۲۱ درصد افزایش حقوق جلو آمده بودند. اما بعد در جاهایی با ۳۰ درصد افزایش و حتی ۴۰ درصد افزایش توافق کردند و بدین ترتیب تعدادی از همکاران به کار برگشتند و تعدادی هم مثل ما حاضر نشدیم در این هوای گرم جهنمی در جنوب با این سطح از مزد آنهم دردل این گرانی و تورم کنار بیاییم و به اعتراض خود ادامه داده و سر کار بازنگشتیم.
از نظر من و همکاران این اعتصاب دستاوردهایی داشت و نقطه ضعف هایی. اینکه کارفرمایان در جاهایی از ۲۱ درصد افزایش مزد به سی درصد و چهل درصد رضایت دادند زیر فشار اعتصاب بود و قدرت ما را نشان میداد. حالا همکاران میگویند اگر متحد تر عمل میکردیم میتوانستیم عقب نشینی جدی تری به آنها تحمیل کنیم و حتی اوضاع طوری بود مجبور میشدند که تا ۷۹ درصد ها بالا بروند. بنا براین نفس همین عقب نشینی ها را باید به حساب دستاورد اعتصابات خود بگذاریم و سرمایه ای باشد برای دور بعدی اعتصاب و قدرتمند تر عمل کردن.
موضوع دیگر ضرر و زیانی است که اعتصاب ما بر پیمانکاران مفتخور و دست اند کاران وارد کرد. اینان سعی کردند کمبود نیروی خود را با استخدام کارگر جدید حل کنند و به جایی آن دسته از همکاران که سر کار نرفتند نیروی کار جدید گرفتند. ولی موفق نبود. چون این نیرو آن تخصص و مهارت لازم را نداشت. و در جاهایی باعث آسیب به دستگاهها شد و تولید هم افت شدید داشت و خیلی جاها کار خوابید. بدین طریق این مفتخوران بار دیگر قدرت اعتصاب ما کارگران را تجربه کردند. بعد هم سند منتشر شده از سوی اطلاعات اخبار دقیق از این اعتصابات را بدست داد.
میخواهم بگویم که ما در این اعتصاب حقیقتا جنگیدیم. مقابل دو باند قراگاه خاتم و پیمانکاران ایستادیم و ضرب شستی نشان دادیم. اینها به ما احتیاج دارند. نتیجه اینکه اکنون در موقعیت قویتر و دست بالاتری میتوانیم برای بستن قرار داد مقابل پیمانکاران و زورگویی هایشان بایستیم. همه حرف من به همکاران اینست که با قدرت اتحادمان و همین ضرب شستی که نشان دادیم خود را برای دور بعدی اعتصابات و پیگیری مطالباتمان آماده کنیم. باید بساط پیمانکاران از محیط کار جمع شود.
زنده باد اتحاد کارگران
منبع: کانال شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت
