پاداش شعبه ۹ بارپرسی دادسرای عمومی و انقلاب ناحیه ۴ رسالت تهران به تضییع کنندگان حقوق ومطالبه بحق رانندگان عضو تعاونی مسکن کارکنان شرکت واحد در پروژه سپیدار ۲ و ۳ درهفته‌ی «قوه قضاییه»
اینکه می‌گویند قوه‌ی قضاییه ملجأ و پناهگاه مردم است، حقیقتاً جز شعار توخالی چیز دیگری نیست. البته نوع مردم را مشخص نکرده‌اند، و معلوم نیست دقیقاً منظورشان از مردم چه کسانی هستند؟ آنچه تا به امروز در رفتارها، احکام،امتیازات، بخشش و غیره دیده‌ایم، مردمی از نوع فرودستان و فقرا، پابرهنگان و کارگران و زحمتکشان نبوده است. هر چی بوده (آزادی، خانه، کار، رفاه و …) برای خودی‌ها بوده است، شما بخوانید برای الیگارشی. به طور مثال یکی از تبعیضاتی که به عینه هر روز مواجه هستیم، مرخصی‌هایی از نوع روزانه، هفتگی، ماهانه، و خارج شدن از زندان با اتومبیل شخصی (اول صبح) و وارد شدن به زندان ساعت ۱۰ شب است (حسن رعیت)، آزادی با وضعیت نامشخص اکبر طبری، آزادی‌های مشروط و اعزام به بیمارستان و محل کار برای بانیان مشکلات اقتصادی امروز، و البته عفو و بخشش همگی مختص به زندانیان خودی بوده است.
اما در مورد کارگران زندانی سندیکای شرکت واحد یا هر زندانی مطالبه‌گر و کنشگر که نگران آینده‌ی مردم علی‌الخصوص کارگرها و جوانان جویای کار و آینده‌ی کشور هستند چنین نبوده است.
ظلم مسئولان قوه قضاییه و تشکیل دهندگان پرونده‌های واهی علیه کارگران سندیکایی (رضا شهابی، داود رضوی، و حسن سعیدی) و بی عدالتی نسبت به رانندگان عضو تعاونی و پروژه‌ی سپیدار ۲ و ۳ شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه ازابتدا تا به امروز به شرح زیر بوده است:
بیش از ۱۲۰ نفر از رانندگان شاغل شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه در سال ۸۹-۹۰ برای خانه‌دار شدن در تعاونی مسکن کارکنان شرکت واحد با پرداخت یک میلیون و صد هزار تومان عضو تعاونی مسکن مذکور می‌شوند. این تعاونی با افراد بازنشسته نیروی انتظامی تهران بزرگ از جمله آقایان حسین بیژنی و احمد کشاورزیان به عنوان رئیس هیئت مدیره و تعدادی از مدیران وقت و بازنشسته و عضو شورای اسلامی کار مرکز، آقایان پیمان سنندجی مدیر عامل شرکت واحد و علی مهدوی‌خواه مدیر عامل تعاونی مسکن کارکنان شرکت واحد و تعدادی از دوستان سببی و نسبی افراد فوق‌الاشاره تشکیل می شود. اینکه این افراد سودجو و فرصت‌طلب و سواستفاده‌گر با تشکیل این تعاونی چه انگیزه‌ای داشتند و به دنبال چه بودند بر اساس تحقیقات به عمل آمده افشاگری خواهد شد.
هر کدام از رانندگان عضو به خیال اینکه در دو سال آینده صاحب خانه خواهند شد طی قراردادی مبنی بر ساخت یک واحد آپارتمان، متری ۶۵۰،۰۰۰ تومان با پارکینگ و انباری و تعیین متراژ و شماره واحد در پروژه‌ی سپیدار ۲ و ۳ فردیس کرج امضا کردند و بر اساس زمان بندی که تعاونی برای آورده‌ی اعضای تعاونی و عضو پروژه‌ی ۲ و ۳ سپیدار مشخص کرده بود، رانندگان با پرداخت پول نقد به شماره تعاونی مسکن و تحویل برات از طرف مدیریت شرکت واحد به تعاونی مسکن و وام بلاعوض بر اساس سنوات خدمت و وام مسکن آورده‌ی خودشان را تا تاریخ سررسید انجام داده‌اند و تعاونی باید بر طبق قرارداد در سال ۹۲ خانه‌های اعضا را تحویل می‌داد. اما هیئت مدیره تعاونی مسکن از اعتبار و تعداد بالای درخواست مسکن توسط رانندگان برای پیشبرد اهداف خودشان و سرمایه‌گذاری در جاهای دیگر، جیب رانندگان را در روز روشن خالی کردند و با اعتبار رانندگان، وام‌های کلانی از بانک‌ها و نیز بودجه از شهرداری تهران و سایر نهادها دریافت می‌کنند.
تعاونی مسکن برای ساخت خانه‌ها با شخصی به نام ثابت که از دوستان قدیمی کشاورزبان بوده است قرارداد می‌بندد و بعد به دلیل اختلاف کذایی که پیدا می‌کنند، ساخت پروژه متوقف می‌شود و با شکایت تعاونی تا رأی نهایی بیش از دو سال طول می‌کشد. در این مدت سرمایه و آورده‌ی رانندگان در پروژه‌های دیگری که تعاونی شروع کرده است مورد استفاده قرارمی‌گیرد. اینکه این اختلاف با پیمانکار چقدر ساختگی بوده به کنار، اصل توقف پروژه از این بابت به رانندگان چه ربطی دارد؟ افزایش قیمت مصالح ساختمانی در این مدت یا هر بهانه‌ی دیگری که آوردنده‌اند، به لحاظ حقوقی، انسانی،اقتصادی و هر شکل دیگری، چه ربطی به رانندگان دارد؟ اشتباهات مهندسی و تاسیسات پیمانکار که منجر به تخریب شده چه ربطی به رانندگان دارد که دیواری کوتاه‌تر از آنان پیدا نمی‌کنند؟
بی شک قصور از طرح تعاونی مذکور از طرف پیمانکار بوده و باید به دلیل دیرکرد خسارت به رانندگان عضو پروژه‌ی سپیدار ۲ و ۳ پرداخت کنند.
تعاونی مذکور بعد از چند سال توقف، ساخت و ساز در پروژه را بر اساس خسارتی که از پیمانکار (ثابت) دریافت کرد شروع می‌کند؛ ولی از رانندگان درخواست می‌کند که برای ادامه ساخت پول بیشتری پرداخت کنند ولی از آنجا که رانندگان طبق قرارداد آورده‌ی خودشان را پر کرده بودند حاضر به پرداخت پول بیشتر نشده‌اند به دلیل اینکه طبق قرارداد واحدها متری ۶۵۰،۰۰۰۰ تومان باید ساخته و تحویل رانندگان می‌شد. ولی تعاونی ساخت پروژه را ادامه داد و با زیر پا گذاشتن قرارداد واحدهایی که به نام رانندگان عضو ثبت شده بود را با دریافت پول بیشتر به افراد خارج از شرکت واحد، برخی رانندگان دیگر و تعدادی را نیز به عنوان کارمزد تحویل پیمانکار و افرادی که پیمانکار معرفی کرده بود داد. در واقع دراینجا فروش مال غیر صورت گرفته است.
رانندگان شرکت واحد برای تهیه آورده و صاحب خانه شدن از هستی و نیستی درآمدند در حالی که در سال ۸۹ و ۹۰ باهمان آورده می‌توانستند در تهران یک واحد ۷۰ یا ۸۰ متری بخرند. ولی متاسفانه بیش از ۱۲ سال است که با وجود نامه‌نگاری، اعتراض، تجمع در مقابل دفتر شکایت مردمی قوه قضاییه و دیدار با آقای صالحی در این دفتر هیچ اقدام موثری از سوی مسئولین و نهادها ندیدیم. دستگاه قضایی و سایر نهادها از جمله وزارت اطلاعات که در تجمعات حضور پیدا می‌کردند عکس و فیلم تهیه می‌کردند و می‌گفتند حتمن پیگیر مسکن شما خواهیم شد، اما به فریاد رانندگان مظلوم نرسیدند و طرف افراد سودجو و سواستفاده‌گر و فرصت‌طلب را گرفتند و در نهایت نیز به ضرر کارگران مالباخته رای دادند.
در چهار تیرماه امسال (۱۴۰۲) ابلاغیه را در زندان تحویل گرفتم و اعتراض خود را نسبت به رأی صادره به صورت کتبی نوشته و پیگیری‌هایی برای ثبت ثنا در تاریخ های ۱۲ و ۱۳ و ۱۴ تیر انجام دادم، اما متاسفانه به دلیل قطعی اینترنت، خرابی اسکنر، عدم حضور و مشکلات متصدی ثنا اعتراض اینجانب در زمان قانونی (۱۰ روز) ثبت نشد. در واقع قصور ازطرف واحد قضایی و متصدی ثنا در زندان بوده است نه از طرف اینجانب به عنوان شاکی.
دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی، همچنین دستگاه قضایی، از تمام جزئیات و تخلفات این پرونده اطلاع دارند، افراد معلوم‌الحال و سودجوی آن را می‌شناسند، مدارک برات‌ها، وام‌ها و وجوه نقد پرداختی رانندگان را در اختیار دارند وآشکارا می‌دانند، با این حال در قرار نهایی دادسرا آمده است عضوگیری در تعاونی محل تردید بوده است و شرکت تعاونی صرفاً برای دفتر مرکزی شرکت واحد تاسیس و عضوگیری شده است و سایر افراد صرفا به عنوان عضو پروژه نام نویسی شده اند و نه عضوی از تعاونی!
آقای بازپرس شعبه ۹! شرکت تعاونی که برای دفتر مرکزی شرکت واحد تاسیس شده و کارگران شاغل شرکت در آن عضو می‌شوند، و متعلق به کارگران است، شما این کارگران را عضو نمی‌دانید و آن وقت در مطرح کردن سایر افراد به عنوان عضوی از پروژه یعنی افرادی که خارج از شرکت واحد بوده‌اند و نام‌نویسی کرده‌اند ایرادی نمی‌بینید؟ در حالیکه آنچه پیگرد قانونی دارد و تخلف به حساب می‌آید اعضایی هستند که خارج از شرکت واحد بوده‌اند و نه برعکس!
خلاصه اینکه ما رانندگان شرکت واحد و اعضای تعاونی مسکن کارکنان شرکت واحد و اعضای پروژه‌ی سپیدار ۲ و ۳ ازمسئولین قوه قضاییه و سایر نهادها ناامید شدیم. مردم شما قضاوت کنید با توجه به توضیحات مختصری که دادم حق باچه کسی است؟
چه کسی باید خسارت پرداخت کند؟
چه کسی باید بازخواست شود؟
چه کسی باید در زندان باشد؟
متاسفانه مثل بقیه‌ی جاهای مملکت اینجا نیز جای متهم با شاکی عوض شده است!
متهم راست راست بیرون می‌چرخد و هرکاری برای حق را ناحق کردن انجام می‌دهد و با رای‌هایی که به ضرر کارگران صادر می‌شود به ریش زحمتکشان می‌خندد، اما رضا شهابی، داود رضوی، و حسن سعیدی، که از جمله شاکیان هستند،در زندان هستند و سایر شاکیان در دورترین نقاط تهران با پرداخت اجاره‌های سرسام‌آور دنبال فریادرس هستند.
رضا شهابی
۱۵ تیر ماه ۱۴۰۲، زندان اوین
