علی اکبرخان داور در بهمن ماه ۱۳۰۵ و در آغاز دوره ششم مجلس شورای ملی، در ترمیم کابینه حسن مستوفی وزیر عدلیه شد. علی اکبرخان داور که در زمان های پیش از وزارت هم در دوره ای « مدعی العموم بدایت طهران » بود و با عدالتخانه آن زمان که بطور کامل در اختیار آخوندها بود آشنائی کامل داشت بگفته خودش آن را دگرگون کرد و بُمبی در عدلیه انداخت.
داور بر آن شده بود که باید برای ایران « دادگستری» ایجاد کند و آن را از تیول آخوندی نجات دهد که از پشتیبانی سیاستمداران زمان خودش و خاصه رضاشاه برخوردار بود.
علی اکبرخان داور که او را امیر کبیر دوران خودش نیز گفته اند در نطقی در مجلس شورای ملی گفته است که آمدم برای اصلاح عدالتخانه و تنها راه را ویران کردنش یافتم تا بتوان بنای جدیدی بر پا ساخت.
داور که برای ایجاد دادگستری نوین ایران با کارشکنی ها و مخالفت های بسیاری مواجه بود بر آن شده بود که قانون مدنی ایران، سازمان ثبت اسناد و املاک و سازمان ثبت احوال را ایجاد کرد.
چرا در مورد داور و دادگستری و قوانین مدنی و تشکیل سازمان های ثبت اسناد و املاک و ثبت احوال نوشتم بیشتر بدین دلیل بود که اخبار در رابطه با دزدی و غارت بیت المال و پسران معاون اول قوه قضاییه بود که رژیم را برآن داشت تا برای نجات خودش تعدادی از نزدیکانش را قربانی کند، بلکه بدین ترتیب سرنگونی و فروپاشی خود را کمی به تاخیر بیندازد و این بار و برخلاف همیشه که رهبر می فرمودند – سَر و ته ش را هم بیاورید و بیشتر کشش ندهید – به نوعی دیگر به فریب مردم بپردازند.
نسل امروز و بچه های جنبش «زن، زندگی آزادی» با آگاهی و تجربه تلخ ۴۴ سال گذشته، دیگر فریب این قوم غارتگر و سیاه و جهنمی جمهوری اسلامی را نخواهند خورد و ایستاده اند که – ایران رو پس بگیرند – و آماده اند که به قول شادروان علی اکبرخان داور بُمب دیگر و قوی تری را در قوه قضائیه بگذارند.
شاید آگاهی از سرنوشت داور هم که گفته می شود از ترسِ اهانتِ رضا شاه مجبور به خودکشی شد لازم باشد. داور پس از بنیان دادگستری نوین ایران به وزارت مالیه منصوب شد و در آنجا هم دست به تحولات گسترده ای زد.
می دانید ثروت داور در زمان مرگ چه میزان بود؟ تنها ۱۵ تومان که در جیب پالتوی او پیدا شد.
امروز ما در این جهنم و در این کابوس سیاه جمهوری اسلامی قرار داریم با آسیب های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی و اقتصادی که نیم بیشتری از هموطنانمان در فقر و گرسنگی و خط بقا قرار دارند.
ولی فراموش نکنیم که اگر جمهوری اسلامی حکومتی ورشکسته و مربوط به ۱۴۰۰ سال پیش است، ثروت ما در درجه نخست ثروت نیروی انسانی ایران و همان جوانان و دختران و زنان و تمامی مردم نقاط مختلف ایران از کُرد و تُرک و بلوچ و عرب و ترکمن و لُر و …، و مسلمانان واقعی، زرتشتی و مسیحی و بهایی و کلیمی و…، ما هستند که ایستاده اند که کشور را از این رجاله ها بازپس گیرند.
تردید نداشته باشیم با ثروت نامحدودی که در مملکت ما وجود دارد و با یک برنامه ریزی زمان بندی شده و با دست همین هموطنانی که امروز اسیر این حکومت دزد و نالایق و غارتگر هستند در کوتاه مدتی به آینده ای روشن بدل خواهد شد.
تمامی شرایط برای تحولات گستره و از میان برداشتن این حکومت جهنمی فراهم آمده است، خودمان را باور داشته باشیم.
ایران فرزندانش را صدا کرده است پاسخگویش باشیم.
حسین لاجوردی – پاریس
