فقدان آرمان صلح در خاورمیانه و پرسش‌های آن
در غزه چه می‌گذرد؟ اینهمه جنگ و جنایت و ویرانگری از کجا نشأت می‌گیرد؟ جنگ‌افروزان، جهل و نفرت‌پراکنان چه می‌خواهند، چه می‌گویند و چه می‌کنند؟ ما این جنایت هولناکی را که بر علیه بشریت جریان دارد چگونه می‌بینیم؟ و چگونه تفسیر می‌کنیم؟ چرا این جنگ‌های خانمان‌سوز و ویرانگر در خاورمیانه پایان نمی‌یابند؟ آیا راه برون‌رفتی از اینهمه درد و رنج وجود دارد؟
جمعه ٢۴ نوامبر در باره این پرسش‌ها با سعید رهنما و مهرداد درویش‌پور گفت‌وگو خواهیم کرد.
دوستان عزیز با درود،
برنامه یازدهم از سری برنامه های ما در رابطه با جنبش زن، زندگی، آزادی با موضوع “فقدان آرمان صلح در خاورمیانه” با همکاری ایران آکادمیا و مِلانشتُن آکادمی برگزار می‌شود.
میهمانان برنامه سعید رهنما، مهرداد درویش‌پور و همه شرکت‌کننده‌ها هستند.
زمان : ٢۴ نوامبر ٢٠٢٣ : گشایش برنامه و گفت‌وگو ساعت١۶:٣٠ ، آغاز برنامه ساعت ١٧، پایان ساعت ٢٠
مکان: Melanchthon Akademie, Kartäuserwall 24 b, 50678 Köln
با کمال میل از شما دعوت می‌کنیم در این برنامه شرکت کنید
پخش زنده این برنامه را از شبکه‌های اجتماعی ایران آکادمیا (یوتیوب، توییتر، لینکداین، فیس‌بوک) در لینک https://iranacademia.com/?p=21606 دنبال کنید.
اگر از یوتیوب برنامه را به هنگام پخش زنده آن می‌بینید و می‌خواهید پرسشی طرح کنید، لازم است که با یک آکانت کاربری وارد یوتیوب شده باشید.
برای تماس با برگزار کنندگان می‌توانید به این آدرس[email protected] میل بنویسید.
برنامه‌های ما را از کانال فروم زن، زندگی، آزادی در تلگرام با آدرس Forum_Zan_Zendegi_Azadi-Cologne دنبال کنید.
پوستر برنامه در دو فورمات عمودی و افقی آماده شده است. برای اطلاع‌رسانی بیشتر، هر فورماتی را که مناسب می‌بینید استفاده کنید.
تندرست و شادکام باشید
فُروم زن، زندگی، آزادی – کلن
گفت انوری کز وزش بادهای سخت
ویران شود عمارت و کاخ سکندری
در روز حکم نه وزیدست هیچ باد
یا مرسل الاریاح تو دانی و انوری
قرار بود به زودی از هر درخت خیابان ولیعصر تهران یک آخوند عمامه بسر آویزان شده باشد، سران سپاه در حال فرار به ونزوئلا باشند و در استادیوم آزادی ابی و شروین آهنگ “برای تو ” را اجرا کنند.”اینترنشنال”هم هر دو دقیقه یکبار به نقل از “یک منبع آگاه” خبر فوری از بیت رهبری در آستانه تسخیر توسط معترضین نشان میداد. اصلاح طلبان و روحانی چیها هم به‌جای برخورد به سرکوب از یک سو و خشونت کور بی هدف و انتقام جویانه از سوی دیگر ، مرتب از فروپاشی شوروی عبرت می‌دادند و میگفتند اگر نظام هرچه زودتر به اصلاحات اساسی دست نزند سقوط میکند.
آیا درسی از این همه هیاهو و شعارهای پوچ و امیدهای نو استعماری به حمایت خارجی و اینهمه کشته که جز یاس و سرخوردگی حاصلی نداشته است،گرفته خواهد شد یا باز هم ناظر بر باز تولید احیا و تکرار کسالت آور آن خواهیم بود؟آیا درسی گرفته خواهد شد که نهضتی هر چند ناراضی و مخالف دستگاه روحانیت جبار و ستمگر اما فاقد تشکیلات،رهبری مستقل،سالم و دانا و برنامه روشن، به سرانجام خواهد رسید؟ اگر هرانسان مستقل و مسئولی فارغ از هیجان و جوگیر شدن فقط زحمت اندیشیدن کند که برای پیروزی به چه چیز نیاز دارد ، پیروز می‌شویم !