چرا ما کارگران شاغل و بازنشستگان باید تاوان فساد، دزدی و حرص و ولع غارت‌گران را بپردازیم؟ رفاه و آسایش و آزادی کارگران و زحمتکشان در گرو لغو قوانین ضد کارگری، دخالت مستقیم طبقۀ کارگر در تعیین سرنوشت خود است که از طریق ایجاد تشکل طبقاتی و تقویت برادری طبقاتی امکان پذیر است و کارگران نباید کوچکترین امیدی به بالائی‌ها داشته باشند.
تلاش و مبارزه برای لغو قوانین اسارت‌بار کارگری، کاهش ساعات کار و افزایش دستمزد‌ها دست کم متناسب با سطح متوسط هزینه‌ی زندگی در جامعه و ترمیم چنین مزدی براساس نرخ تورم و افزایش بارآوری کار جزء حقوق حقِه‌ی کارگران است. کارگران و بازنشستگان و تشکل‌های مستقل کارگری باید از حق تشکیل نهادهای کارگری متشکل از نمایندگان منتخب و مستقل خود برای تعیین دستمزد و تصویب قانون کار و مشارکت در سرنوشت خود برخوردار باشند و هرگونه تصمیمی در امور کارگری و حتی سرنوشت بازنشستگان باید با مشارکت و قراردادهای جمعی کارگران تصویب شود.
آگاه باشیم، تلاش ها برای تدوین قوانین ضد کارگری و بازنشستگان را بشناسیم و مانع تصویب و اجرای آنها شویم. قانون افزایش سن بازنشستگی مصوبه اسارت باری است که مجلس و دولت سرمایه داران برای افزایش استثمار و بهره کشی بر مبنای افزایش سنوات کارگران شاغل به تصویب رسانده اند. افزایش سال های انتظار بازنشستگی یعنی بهره بردن از نیروی کار کارگران و کاهش پرداخت مستمری بازنشستگی نسبت به زمان زنده ماندن افراد بازنشسته. سال های بیشتری کار کن و سال های کمتری حقوق دریافت کن.
این قانون اسارت بار و استثماری نظام ضد کارگری سرمایه داری است.
زنده باد همبستگی طبقاتی کارگران
گروه اتحاد بازنشستگان
