چارپار یا رباعی هنوز یکی از زیباترین، شیواترین، درخورترین و دلنشـین ترین ابــزارهای سراینـدگی ست برای فرادید نهـادنِ فشـرده و آهنگــــینِ دریافـت ها، برداشـت ها، گرایش ها، اندیشه ها و بینش های چامــه سرایان. بیهــوده نیـست که نیمـا یوشیـج، خیزاننده ی موجِ نوینِ هنوز خیزنده ی سرایندگی، می نویسد: رباعیات یک “رازنگهـدار عجیبـی بـرای مـن شـده است … در آن ها
حقیقت مسلک خود را که طریقت است به اشاراتی” گفته ام. در این دفتر رباعی هایی از خیام، حافظ، سعدی، مولوی و نیما را نیز گنجانده ایم که به کـُنج هایی از جهان بینی این سرایندگان پرتو افشانده اند
LINK A: http://abgin.de/
LINK B: http://b-arman.com/html/pdf.html
در رزمِ خرد که یک دَم آرامش نیست
دانی به سرایِ “مـای” آسایش نیست
گفتـی که از او رَهَـم، بدین گون رامَم
گفتا که رهایانِ وی اش، رامش نیست
مای: اینجا مام ِ سرزمین، و نیز کمینگاه ِ جادوان و افیونگران و ترفندفکنان
رهیدن: خلاص شدن، آزاد شدن
رامیدن: آرامیدن
