برای دو سال تمام، پس از تهاجم روسیه به اوکراین، کشورهای غربی سعی کردند روابط خود را با کشورهای جنوب جهان احیا کنند، یعنی با آن کشورهایی که از بی ریا و صادق بودن فراخوان های اروپایی ها برای احترام به قوانین بین المللی متقاعد نشده بودند. اما وقایع ۷ اکتبر و واکنش اسرائیل همه این تلاش های اروپائی ها را از بین برد. امروز دیگر این جدایی بطور غیر قابل برگشتی کامل شده به نظر می رسد.
افکار عمومی در کشورهای جنوب جهان (حتی بیشتر از دولت هایشان) طرف ساکنان نوار غزه را گرفته و از آنها حمایت می کنند، طرف آن کسانی که در این سه ماه گذشته زیر بمباران اسرائیل جان خود را از دست داده اند، و خطاب به غربی ها می گویند: «سخنان شما در مورد قانون، جنایات جنگی و عدالت چه شدند؟».
این استدلالی است که دیگر تاریخچه طولانی و غم انگیز طی شده را در نظر نمی گیرد و انتشار تصاویر قربانیان غیرنظامی فلسطینی در شبکه های اجتماعی و واقعیت حمله وحشیانه اسرائیل، وضعیت غیرقابل توجیهی را برای کسانی (اروپائیان) که از اوکراین در برابر تجاوزات روسیه دفاع می کنند، ایجاد کرده است.
پیام مشترک ساکنین نیمکره جنوبی جهان و همچنین برخی از کشورهای ثروتمند (از جمله ایالات متحده آمریکا) واضح و گویا است: شما دیگر نمی توانید به خود اجازه داده که به ما درس اخلاق بدهید.
غربی ها فقط می توانند خودشان را مقصر بدانند. در واقع، آنها برای دهه ها مسئله فلسطین را نادیده گرفته و آن را مسئله ای بسیار پیچیده معرفی کرده و با تکیه به بهانه اینکه کشورهای عربی در حال احیای روابط با اسرائیل هستند، آن مشکل را ظاهرا تحت کنترل به شمار می آوردند. حتی آمریکایی ها نیز که تا قبل از ۷ اکتبر مشغول تنظیم نزدیک کردن روابط دولت یهودی با عربستان سعودی بودند، دیگر اکنون بشدت گرفتار مدیریت بحران شده اند. پرزیدنت جو بایدن در موقعیت دشوار و نامناسبی قرار گرفته است، او بدون کمترین اعتمادی به بنیامین نتانیاهو باید ضامن امنیت اسرائیل در مقابل حمله حماس باشد.
ما واقعاً باید سخت کوشش کنیم تا اگر بتوانیم درخواستی از طرف اروپایی ها برای آتش‌بس را پیدا کنیم.
بدون این که به دو وتوی درخواست آتش بس امریکا در سازمان ملل اشاره کنیم، ایالت متحده به اسرائیل مهمات نظامی فراوان تحویل می دهد و با مهار ایران و متحدان لبنانی و یمنی آن کشور (به خوب یا به بد) تعادل در منطقه را تضمین می کند. به همین دلیل، از دید بقیه جهان، انتقاد ایالات متحده از استراتژی اسرائیل و تعداد قربانیان غیرنظامی کاملاً غیرقابل درک و در تناقض است: اگر موافق نیستید، چرا مرتب به اسرائیل ابزارهایی می‌دهید تا در مسیر انتخابی خود پیش برود؟
اروپایی‌ها کمتر درگیر هستند (هم از نظر حمایت و هم از نظر نفوذ)، اما بیانیه های حمایت بی‌قید و شرط آنها از اسرائیل، در پی موج احساسی ایجاد شده در ۷ اکتبر، با تردیدهایی که در ادامه واکنش نامتناسب دولت اسرائیل ابراز شدند، در تناقض هستند. واقعاً ما باید به سختی کوشش کنیم تا مگر بتوانیم از اروپایی ها درخواستی برای آتش‌بس را پیدا کنیم. قطعا این بیانیه های خجولانه و پراکنده به گوش کشورهای جنوبی نمی رسد، زیرا آنها متقاعد هستند که همیشه زمانی که قربانیان اروپایی نیستند، اروپا سکوت ریاکارانه را انتخاب می کند.
کمک های بشردوستانه مهم هستند، اما برای از بین بردن حس همدستی غرب با اسرائیل در مرگ کودکان غزه کافی نیستند. غربی ها تنها در صورتی می توانند اندکی اعتبار به دست آورند که به طور جدی در مورد راه حل سیاسی ایجاد دو کشور مستقل صحبت کنند. از این نظر، محل آزمایش حسن نیت اروپا در غزه نیست و بیشتر از اهمیت جنگ با حماس، بلکه بررسی و تمرکز بر روی کرانه باختری رود اردن خواهد بود، منطقه ای که مبارزه خونینی برای زمین و فضا و بر علیه سیاست های استعماری در جریان بوده است (۵۰۰ کشته در سال ۲۰۲۳).
قبل از یافتن راه حل سیاسی، این موضوعی است که باید حل شود، زیرا ما نمی توانیم توسعه طلبی روسیه در اوکراین را محکوم کرده و در عین حال در مورد استعمار کرانه باختری سکوت کنیم. بقیه جهان در حال نظاره بر ما هستند.
