شعبده ای با حاشیه های فراوان
مهدی سامع
قرار است در روز جمعه که ۱۱ اسفند سال جاری شُعبده ای به نام «انتخابات مجلس دوازدهم و خبرگان ششم» به نمایش گذاشته شود. این رویداد که ولی فقیه نظام بر بستر راهبرد از پیش اعلام شده آن را مهندسی می کند، گام سوم برای تحقق اهداف «بیانیه گام دوم انقلاب» است. پیش از این پیرامون این سند بالادستی نوشتم: «تمام دگَردیسیها طی پنج سال پس از انتشار بیانیه گام دوم بر پایه همین راهبرد و در چند فاز رقم خورده است… راهبرد محوری برای عملی کردن این بیانیه، یکدست سازی، یا آن گونه که علی لاریجانی گفت “خالص” سازی، در پائین غارت جامعه و کشور همراه با سرکوب هر برآمد مردمی برای زندگی آزاد و شرافتمندانه و در عرصه جهانی صدور بنیادگرایی اسلامی است.» (نبرد خلق شماره ۴۷۰، چهارشنبه یکم آذر ۱۴۰۲)
پیرامون جدالهای درون قدرت هم نوشتم: «جدالهای درون هرم قدرت در شرایط کنونی نه بین “اصلاح طلب و اصولگرا” و نه حتی بین باندهایی که خود را اصولگرا تعریف می کنند، بلکه بین بخشی از “ذوب شدگان در ولایت” با بخشی از “خواص بی بصیرت” است که قرار است سرنوشت دو انتخابات مجلس و خبرگان را تعیین کنند.» (نبرد خلق شماره ۴۷۱، آدینه یکم دی ۱۴۰۲)
چهل روز پیش از رونمایی از این نمایش، جدال ذوب شدگان در ولایت و خواص بی بصیرت
که رسانه های حکومتی کم و بیش آن را پوشش می دهند، پیکر فرسوده ولایت را چَکُش کاری می کند.
شاید به خاطر همین حقایق است که یک کارگزار سیاسی-امنیتی پیشین، سعید حجاریان گفته است: «کسر شأن خود می دانم که در این انتخابات رسوا شرکت کنم.» (اصلاحات نیوز، شنبه ۲۳ دی ۱۴۰۲)
جدال ذوب شدگان با خواص بی بصیرت
حرفهای گَزنده یکی از «خواص بی بصیرت» گزارشی پیش از اجرای شُعبده است. او حسن روحانی از «شاه مهره» های خواص و از قدیمی ترین کارگزاران سیاسی-امنیتی نظام است که می گوید:
-«اقلیتی که امروز حاکم است می گویند حکومت دست ما افتاده و باید نگه داریم. پای اینها قرص تر می شود، اگر انتخابات حداقلی برگزار شود.» (انتخاب، شنبه ۲ دی ۱۴۰۲)
-«به جای ۱۱ هزار نفر اگر ۱۱۰ هزار نفر را هم از یک جناح تائید کنید باز همان عده ای که قرار بود در انتخابات شرکت کنند پای صندوق رأی می آیند و مشارکت را افزایش نمی دهد.» (توسعه ایرانی، چهارشنبه ۲۰ دی ۱۴۰۲)
-«اقلیت حاکم می‌خواهد انتخابات خلوت باشد و کسی پای صندوق رأی نرود. اکثریت مردم هم نمی خواهند پای صندوق بروند.» (فرارو، جمعه ۲۹ دی ۱۴۰۲)
روز چهارم بهمن، تکلیف این «شاه مُهره خواص بی بصیرت» معلوم می شود و رد یا قبول روحانی برای رقابت در کسب یک کرسی از مجلس خبرگان و شکست یا پیروزی او در رای شماری، بازتاب متفاوت خواهد داشت.
روزنامه حکومتی هم میهن در روز یکشنبه ۱۷ دی ۱۴۰۲ نوشت: «هیچ خبری مثل ردصلاحیت سیدمحمود علوی، وزیر سابق اطلاعات با حواشی و واکنش همراه نبود… چگونه می شود بالاترین مقام وزارت اطلاعات در یک دوره ای که از قضا دور نیست و خود در تائید یا عدم احراز صلاحیت نامزدهای انتخابات گذشته نقش داشته است، حال به دلیل عدم تایید صلاحیت او، از انتخابات مجلس کنار گذاشته می‌شود؟»
حرفهای یکی از کارگزاران رتبه اول نظام که بر کرسی خلافت خراسان تکیه زده، پاسخی به حرفهای حسن روحانی است. سید احمد علم الهدی می گوید: «از همان اول این زمزمه را دشمن توی دهنها انداخته که مردم ناراضی هستند مردم معیشت شان خراب است مردم سُفره شان خوب نیست و چون مردم معیشت شان خوب نیست و مساله مشکلات اقتصادی الان دارند، این مردم توی انتخابات شرکت نمی کنند، مشارکت این دفعه ضعیف است، به خاطر مشکلاتی که مردم دارند، در معیشت و اقتصاد. اصل این زمزمه رو دشمن انداخته یک عده عناصر و جریانهای مساله دار و زاویه دار با نظام هم همین را دارن بازنشر می کنند. متاسفانه همین کلمه هم توی دَهَنها خیلی خودیها داره می چَرخه که مردم به خاطر مشکلات شان توی انتخابات شرکت نمی کنند، خودیها هم دارند می گویند. یعنی از دشمن این زمزمه شروع شد و آمده توی دهن خودیها هم داره می چَرخه.» (تلویزیون شبکه خراسان، سه شنبه ۱۹ دی ۱۴۰۲)
پیش از او احمد خاتمی امام جمعه همیشه موقت تهران گفته بود: دشمنان برای انتخابات برنامه دارند و می‌خواهند در فضای سرد و بی رمق برگزار شود. توطئه آینده دشمنان این است که ۱۱ اسفند را به رفراندوم علیه نظامی اسلامی مبدل کنند.» (فارس، ۶ آذر ۱۴۰۲)
حاشیه هایی فراسوی متن
در میانه این کشاکش، دکتر حسین الله کرم، مُتُخَصص چُماقداری و از موسسان انصار حزب الله که معرف حضور همگان است و با تیغ موکت بُری و چُماق خاردار بر پیکر بسیاری از ایرانیان یادگاری حک کرده است، با تاسیس «جمعیت رزمنده مدافع انقلاب اسلامی» (رزما) به میدان آمده تا نقش جدیدی برای گام دوم خلافت بازی کند. او روز سه شنبه ۲۱ آذر در نشست اعلام موجودیت «رزما» اعلام کرد که: «می خواهیم کهنسالان سیاسی را کنار بزنیم و صدها هزار نیروی ارزشی، انقلابی و معتقد به “ولایت مطلقه فقیه” را به صحنه می آوریم». (تسنیم، سه شنبه ۲۱ آذر ۱۴۰۲)
گرچه رونمایی از «باند چُماقداران» هنوز مورد استقبال ذوب شدگان در ولایت قرار نگرفته، اما کسانی که با این گونه دارودسته سازی خامنه ای آشنایی دارند بعید نمی دانند که گام دوم ولایت به او هم وظیفه ای در قَلع و قَمع جامعه واگذار شود. وقتی ولی فقیه وظیفه «جهاد تبیین» را به عهده مداحان گذاشته و به راستی شایسته گام دوم مداحان از جنس حاج منصور عرضی است، جای تعجب نخواهد بود که روزی دیگر به الله کرم وظیفه ارشاد، این بار به شکل دیگر، واگذار شود. مُعجِزِه های «بیانیه گام دوم» کم نیست. در گام دوم می بینیم که حرف خدا از زبان ولی فقیه گفته می شود. وقتی ژیلا صادقی در یک برنامه تلویزیونی با کت و دامن و البته شلوار حاضر شود و آرم سپاه پاسداران پشت سرش نمایش داده شود، دیگرانی همچون حسین الله کرم هم می توانند در قافِله «تمدن اسلامی» که مرحله نهایی گام دوم است، جایی داشته باشند، البته به فرموده!
به نظر می رسد ذوب شدگان در ولایت چندان دلواپس این نمایش جدید تلویزیونی نباشند. چرا که آخوند محمد حسین طاهری، دبیر ستاد سرکوبگر امر به معروف و نهی از منکر، روز پنجشنبه ۲۸ دی گفته است: «نباید اجازه داده شود که بی حجابی در جامعه اسلامی رواج پیدا کند و لذت بی حجابی چشیده شود.» (رسا نیوز)
حرفهای کارگردان شعبده
خامنه ای به عنوان کارگردان اصلی شَعبَده ۱۱ اسفند می گوید: «بعضیها در مورد برگزاری انتخابات اشکال تراشی می کنند، دلسرد می کنند، توجه نمی کنند که اگر انتخابات در کشور نباشد، یا دیکتاتوری است، یا هرج و مرج و ناامنی است. انتخابات جلوی بروز دیکتاتوری، هرج و مرج و اغتشاش و ناامنی را می گیرد.» (ایرنا، شنبه ۲ دی ۱۴۰۲) با این استدال می توان نتیجه گرفت که در دوران شاه نیز به خاطر وجود نمایشی انتخابات همچون شرایط کنونی دیکتاتوری نبوده است.
از نگاه ولی فقیه «مشغله اساسی زنانه یعنی خانه داری و فرزندآوری و مادری» است. او خطاب به زنان پای منبر خود می گوید: «مهمترین نقش شما در داخل خانه و ترغیب کردن همسر و فرزندان به فعال بودن در مساله انتخابات…» است. (میزان، چهارشنبه ۶ دی ۱۴۰۲)
خامنه ای حرفهای پیشین برای مهار مخالفان درونی را کافی ندانسته و در دیدار مداحان با او شمشیر را از روبسته و می گوید: «انتخابات یک وظیفه است و هر کسی با انتخابات مخالفت کند با جمهوری اسلامی و اسلام مخالفت کرده است.» (ایسنا، چهارشنبه ۱۳ دی ۱۴۰۲)
ولی فقیه که شاهد رشد روزافزون مخالفت درونی با نمایش پیش رو هست در روز سه شنبه ۱۹ دی ۱۴۰۲ گفت: «هر کسی صدایی دارد، هر کسی زبان گویایی دارد، هر کسی مخاطبی دارد، هر کسی می تواند اثر بگذارد، باید روی این زمینه کار کند.» (سایت خامنه ای)
پس از اولین سخنان خامنه ای، مصطفی تاجزاده، معاون سیاسی وزیر کشور سابق و زندانی سیاسی کنونی نوشت: «سیاست ورزان ایرانی، به ویژه اصلاح طلبان، نباید فریب وعده های توخالی رهبر را بخورند. وظیفه آنان مشارکت و معرفی نامزد در انتخابات آزاد و نه در نمایشی رسوا و کاملا مهندسی شده است.» (تلگرام فردای بهتر، شنبه ۲ دی ۱۴۰۲) و آذر منصوری، دبیر کل حزب حکومتی اتحاد ملت، در نهمین کنگره این حزب گفت: «مردم حق خود می دانند زینت بخش انتخاباتی صوری نباشند.» (انصاف نیوز، پنجشنبه ۲۱ دی ۱۴۰۲)
حرف مردم
مردم دیدگاه خود را با شیوه های گوناگون اعلام کرده اند. تحت تاثیر کُنش مردم است که تضادهای درونی در هِرَم قدرت و حاشیه آن هر روز تشدید می شود. گشت و گذار در شبکه های اجتماعی فضای عمومی مردم و جامعه را نشان می دهد. معترضان در کف خیابان هم بارها با فریاد نظر خود را بیان کرده اند که چند مورد از آن که در ماه گذشته پوشش رسانه ای داشته را در زیر می بینید:
بازنشستگان فولاد در اصفهان: «از بس دروغ شنیدیم به مجلس رای نمی دیم.» ( یکشنبه ۱۰ دی ۱۴۰۲)
بازنشستگان مخابرات در تهران: «ما دیگه رای نمی دیم، از بس دروغ شنیدیم.» (دوشنبه ۱۱ دی ۱۴۰۲)
بازنشستگان تأمین اجتماعی و کشوری در اهواز: «عدالتی ندیدیم، فقط دروغ شنیدیم، ما دیگه رای نمی دیم.» (سه شنبه ۱۲ دی ۱۴۰۲)
و در آخر؛ تمام حرف در یک جمله!
روایت شجاعانه یک زن؛ «مردک شروع کرد به زدن شانه هام، کتفم، پشتم، باسنم، رانم، ساق پام. باز از نو تعداد ضربه ها رو نشمردم. زیر لب می خوندم به نام زن به نام زندگی، دریده شد لباس بردگی، شب سیاه ما سحر شود تمام تازیانه ها تبر شود.» (فیسبوک رویا حشتمی)
