این نوشته با عنوان بالا در دو نوبت منتشر میشود. در این بخش به فشردهای از وضعیت فعلی این احزاب و اعمال و روابط سه دهه اخیر آنها با سرتیترهای ۱- مذهب و احزاب ناسیونالیست ۲- جنبش ملی و همسوییها، میپردازیم.
در بخش دوم به پدیدهها و مفاهیمی اصلی که احزاب در این دوره بر آنها تکیه دارند با سرتیترهای مختلفی خواهیم پرداخت.
۱- مذهب و احزاب ناسیونالیست
در این روزها این جمله خالد عزیزی سخنگوی حزب دمکرات کردستان ایران در مورد دین و سیاست در روی فیس بوک و دیگر سایتها مورد انتقاد بسیاری قرار گرفته است. او گفته “دین نقش مهمی در اجتماع دارد و نمیتوان آنرا از سیاست جدا کرد. ماموستایان آیینی هم نقش مهمی در آزادی ایران دارند.” این گفته در عام سیاست دفاع “دلیرانه” و مستقیم حزب دمکرات از جمهوری اسلامی و ستون اصلی ایدئولوژی نگاهدارنده و ابزار سرکوب و جنایات آن علیه مردم در ایران و کردستان است. اگر خامنهای و سپاه پاسداران این گفته سخنگوی حزب دمکرات را جدی بگیرند آن را بعنوان پیامی برای اعلام آمادگی همکاری این حزب با خود در این شرایط که زیر ضرب مردم هستند ترجمه خواهند کرد. همچنین ماموستایان آیینی همکار جمهوری اسلامی در کردستان از همین حالا اجر پاداش خدمتگذاری به رژیم را از طرف این حزب گرفتهاند و خود را برای نه تنها ادامه تحمیق مردم و اشاعه خرافات مذهبی بلکه از جمله حاکمان دینی آینده آماده میکنند.
جامعه ایران در تب و تاب سرنگونی جمهوری اسلامی و دستیابی به آزادی و رفاه به جوش آمده است. حزب دمکرات و دیگر احزاب ناسیونالیست متوجهاند با عرق ملی حریف مردم آزادیخواه در کردستان نمیشوند، از تجربه رژیم درس گرفتهاند و دارند به صفوف ارتجاع ملی و مذهبی کردستان در تقابل با مردم آرایش میدهند.
سخنگوی حزب دمکرات این اظهارات را بدنبال پیام چند ماه قبل دیبر کل خود بیان کرده و باید ان را بعنوان ادامه و تکمیل آن پیام و سرانجام نهائی سیاست این حزب در این رابطه در نظر گرفت. روز ۶ مرداد ۱۴۰۲ مصطفی هجری دبیر کل حزب دمکرات کردستان ایران بمناسبت عاشورا پیام داد و در آن نوشت، “مراتب تسلیت خود را به همه پیروان مذهب شیعه، خصوصا هممیهنان کُرد شیعهمان در ایران و کردستان اعلام میکنیم.” (ترجمه از کُردی به فارسی). دبیر کل این حزب چنین پیامی را در زمان و شرایطی داد که خبر خلع سلاح و تعطیل کردن اردوگاههای این حزب و بقیه سازمانهای کُرد اپوزیسیون جمهوری اسلامی مستقر در کردستان عراق موضوع داغ روز بود. هم چنین کلیه آنها از توافق قبلی دو جانبه نخست وزیر عراق محمد شباعالسودانی با وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی در نشست ۲۸ اسفند ماه ۱۰۴۱ بغداد، برای خلع سلاح و تعطیل کردن ارودگاههایشان اطلاع داشتند. دادن این پیام در چنین شرایطی یادآور مجدد نگرش این حزب به مذهب و نیروهای آن در این دوره و دولت پرچمدارش جمهوری اسلامی است.
اینکه مذهب و ناسیونالیست دو پایه اصلی احزاب بورژوائی و از جمله تمام این احزاب در هر چهار بخش کردستان هستند جای پرسش نیست. سوال این است، چرا تا قبل از سال ۱۹۹۱میلادی برابر با۱۳۷۰ شمسی، پرستش مذهب یا تظاهر به آن، از طرف این احزاب محدود به مذهب سنی که مردم در کردستان گرفتارش هستند میشد؟ چرا اکنون تمام این احزاب در بخشهای مختلف کردستان در پناه استفاده از مذهب سنی برای انقیاد مردم، مذهب شیعه را هم به کمک گرفته و دفاع از مذهب را به یک ترند سیاسی و رکن اصلی فعالیت خود تبدیل کردهاند؟ چرا حزب دمکرات در این شرایط که مبارزات قدرتمند ضد مذهبی و سکولار و آزادیخواهانه مردم در ایران و کردستان برای رهائی جامعه، با شعار متحد کننده، زن، زندگی، آزادی پرچم جنبش سرنگونی را بر افراشته است پیام تسلیت “به همه پیروان مذهب شیعه، … ” میدهد؟ بالاخره چرا حدکا بی توجه به برنامه خلع سلاح و جمع کردن اردوگاهایشان و ترور سه نفر از اعضایش در همان روزها توسط جمهوری اسلامی، در اقدام جداگانهای تکریم به مذهب شیعه را شروع کرد؟ در پاسخ به این سوالات نوشته را ادامه میدهم.
سالها است پ، ک، ک، و حزب حیات آزاد کردستان یا همان پژاک، و سالها قبل از آنها اتحادیه میهنی و حزب دمکرات کردستان عراق با دادن پیام تسلیت به جمهوری اسلامی و برگزاری مراسم سینهزنی کشته شدن حسین “مظلوم” را عزا گرفتهاند. تا کنون حزب دمکرات کردستان ایران خارج از این دایره قرار داشت و اولین بار است که رهبری آن بعد از پیام لبیک عبدالرحمن قاسملو به خمینی در سال ۱۳۵۸، با دادن این پیام وارد حوزه مدافعان عاشورای حسینی میشود. یکی از اهداف حدکا بهره برداری از این پیام برای نزدیکی به جمهوری اسلامی و رقابت با پ، ک، ک، پژاک در همین رابطه است. اما دلیل اساسی ماجرا بر می گردد به جایگاه و نقش احزاب ملی کُرد و سرمایه گذاری آنها با راستترین جریانات ارتجاعی از جمله مذهبی در خاورمیانه است. چرا، چون دولت مذهبی در ایران سرکار است و میخواهد راه رابطه با آن را باز نگاهدارد و گرهگاهای مشترک با آن را تحکیم کند. چون میبیند نیروهای مذهبی در منطقه، وابسته و غیر وابسته به جمهوری اسلامی نیرواند و در بهم زدن اوضاع خاورمیانه نقش دارند. سران این حزب با این دورنما که، اگر غرب کنترل نیروهای مذهبی را بدست گرفت یا اینکه هم چنان با جمهوری اسلامی ماندند در هر دو حالت جا پای محکمی در میان گروههای مذهبی داشته باشد. اینها دلایل اصلی پیام دبیر کل و اظهارات سخنگوی حزب دمکرات هستند.
با اخراج پ، ک، ک از سوریه در سال ۱۹۹۸ و دستگیری عبدالله اوجالان یک سال بعد (۱۹۹۹)، رابطه این سازمان و جمهوری اسلامی گستردهتر از قبل گردید. همانوقت مقرها و دفاتر این جریان در ارومیه و سنندج و بیشتر شهرهای کردستان ایران دایر بود. پ، ک، ک علیه اعتراض مردم در سنندج به دستگیری اوجالان و در دفاع از رژیم اسلامی اطلاعیه داد. از آن زمان تا کنون جمهوری اسلامی از نظر مالی و تسلیحاتی و پشت جبههای این سازمان و اقمارش را کمک کرده و حتی در برنامههای عمده آن از جمله درست کردن شاخههای مختلفاش ی، پ، گ در سوریه و پژاک در ایران بی خبر نبوده است. اما افیون قومپرستی آنقدر مخرب هست که خدمتکاری آشکار پ، ک، ک، پژاک و بخش داخل شهرهای ایران آن بنام “کودار” و اتحادیه میهنی و بقیه به جمهوری اسلامی یا ترکیه را ایراد به حساب نیاورند.
ادامه دارد
مجید حسینی
۲۹ بهمن ۱۴۰۲ – ۱۸ فوریه ۲۰۲۴
اقای حسینی امیدوارم بخش دوم این مقاله را منتشر نکنید .چون آنچه که تا کنون نوشته اید به اندازه کافی نشان از بی اطلاعی شما از حزب دموکرات کردستان ایران دارد..این حزب از بدو پیدایش خود علیرغم اعتقاد به سکولاریسم وانتساب خود به جریان های سوسیال دمکرات جهانی هیچگاه مواضعی علیه مذهب ندا
شته و کم نبوده ونیستند پیشمرگانی از این حزب که خود را مقید به انجام تکالیف دینی می دانند.هر چند که همواره گرایشات رادیکال نیزدر این حزب حضور داشته اند.ضرب المثلی در میان سیاست ورزان وجود دارد که می گوید”راهنمای چپ می زند اما به راستی می پیچد”
که فکر می کنم شامل حال شما می شود که از یک نگاه ظاهرا انقلابی در صف فاشیست های سلطنت طلب قرار می گیرید که به هر شکل ممکن تلاش دارند احزاب کردی را که با یک اشاره بارار های چند استان را به تعطیلی می کشانند منزوی سازند.در حالیکه شما چنین بی رحمانه وغیر منصفانه دست به قلم می برید تا جریانهای اپوزیسیون کوردراهمراه با چمهوری اسلامی نشان دهید اعضایشان اعدام وزندانی می شوند